Naar Servie

Vanmorgen op tijd vertrokken in Boedapest. Onderweg bij de Spar supermarkt nog 2 flessen wijn gekocht om de laatste Hongaarse munten (Forint) op te maken en toen richting Servie. Er stond een lange file (ong 15 km) richting boedapest, dus wij blij dat we de tegenovergestelde richting uitreden. Het landschap ten zuiden van boedapest liet in eerste instantie veel fruitboomgaarden zien, maar al snel werd het landschap bijzonder saai: vrij vlak en gevuld met maisvelden, zonnebloemen, een onbestemd badstruikje en weilanden. Net voor de middag bereikten we de grens, dat was even wennen. Eerst de hongaarse grens,paspoortcontrole, even een blik in de camper werpen en een prettige reis verder. 100 meter verder de Servische grens. Paspoortcontrole, stempel in je paspoort en naar de douane, de douanier stond naar zijn telefoontje te staren en had geen interesse in ons, wenkte dat we mochten doorrijden. 10 minuten grenscontroles en we reden Servie binnen. Voor de grens naar Hongarije stond een file en was een politieblokkade. Tegenhouden van vluchtelingen?

De autoweg in Servie is op grote stukken aan onderhoud toe. Je betaalt tol zoals in Frankrijk. Betalen met bankkaart of in euro’s bij bemande tolpoortjes. Tot Novi Sad blijft het lanschap enorm eentonig en met dezelfde begroeiing als in het zuiden van Hongarije, Er is weinig bebouwing in de buurt van de autoweg, soms een boerderij of in de verte een dorpje. Na Novi Sad worden nog steeds de zelfde gewassen gekweekt, maar wordt het heuvelachtiger.

Er was weinig verkeer op de weg en we waren voor drie-en voorbij Belgrado. We hebben niets van Belgrado gezien, de rondweg blijft ver van de stad. In Servie zijn de overnachtingsmogelijkheden zeer beperkt. In het noorden van Belgrao ligt een camping dicht bij de Donau, die kun je in de meeste boekjes vinden, het stikt er van de muggen. Wij hedden een adres gevonden ongeveer 20 km ten zuiden van Belgrado. Het kostte wat moeite om de plek te vinden, maar is zeer de moeite waard. We kwamen uiteindelijk uit bij een enorm komplex met kinderboerderij, speeltuig en een erg leuk restaurant verdeeld over meerdere gebouwen en terrassen. Tot het complex hoort een klein hotel en een kleine camping. Bij aankomst was de poort gesloten, er kwam iemand om de poort te openen, helaas was er niemand aanwezig die iets anders sprak dan Servisch. Vlot werd ons een plek gewezen, een gebouwtje met koude douches en een kookgelegenheid met koelkast. Warme douche en toilet mogen gebruikt worden in het hotel.. We kregen een afstandsbediening om de poort te openen en via de telefoon wat uitleg van de engels sprekende manager.Het restaurant heeft op maandag rustdag dus na zessen waren wij de enige personen op het complex. Het hotel lijkt onbewoond. Tegen achten kwam er een Duits gezin met camper om te overnachten, we hebben de poort voor hen geopend. Later kwam een personeelslid in gebroken engels vertellen dat morgenochtend de administratie verder geregeld wordt.

We staan nu voor de nacht met twee kampeermiddelen op een prachtig mooie plek. Er lopen meerdere honden los op het complex, geen idee wie de eigenaren zijn. Tegen tienen kwam de duitse buurvrouw zeggen dat een hond een van Thieu’s schoenen meegenomen had. De schoenen stonden buiten de camper. Met zijn allen zoeken en gelukkig hebben we de schoen teruggevonden, blijkbaar had de hond ook een kinderschoen van de buren meegenomen om te spelen.

Boedapest

Weinig nachtrust gehad op de Weense camping: Er stond een groep Duitsers (zigeuners?) die tot 2 uur in de nacht feest gevierd hebben met erg luide muziek.

Na getankt te hebben bij de Aldi (die in Oostenrijk Hofer heet) reden wij om half tien Wenen uit, richting Hongaarse grens. Het prijsverschil voor een liter diesel tussen het tankstation in Wenen en de tankstations langs de autoweg is opmerkelijk; bij  Hofer 1.01 euro, langs de autoweg 1.46 euro.

In Hongarije moet je voor de autoweg tol betalen, je kunt daarvoor geen vignet kopen, maar moet je vervoermiddel met kenteken aan de grens registreren en gelijk afrekenen. Cash betalen, per pin of creditkaart kan niet. Hoewel het niet druk was aan de Hongaarse grens, maakte het wel een chaotische indruk met alle huisjes waar je tol kon betalen en/of geld wisselen. We hebben voor 50 euro Hongaarse Forints gekocht om toch wat geld te hebben onderweg naar Boedapest. Onderweg zagen we voornamelijk hele grote maisvelden en velden met zonnebloemen. Geluidswallen langs de autoweg hebben we niet gezien.

Net na de middag bereikten we Boedapest, om de geplande camping te bereiken moesten we helemaal door het centrum rijden, maar ook dat ging ondanks de drukte goed.

Onderweg was het weer gaan regenen en we kwamen dus in de regen aan op de camping.

Vriendelijke receptie en we mochten zelf een plekje kiezen. De camping stond toen we aankwamen al erg vol, er zijn geen afgebakende plaatsen, maar het lukte ons een droog plekje te vinden. Het heeft ook hier de laatste dagen veel geregend en er zijn veel modderige plekken.

Er staat een groep Franse tieners met tentjes, heel veel Italianen en veel Nederlanders en Duitsers. Tegen de avond arriveerden er nog meer Italianen, maar eigenlijk was er geen vrije plek meer. Dat hinderde de Italianen helemaal niet, waar de camper net tussen past, duwen ze het kampeermiddel gewoon neer, dus hadden we zo ongeveer onder onze luifel een Italiaanse camper staan. Privacy telt hier niet.

Vandaag donderdag heeft het tot ong. 13.00 geregend bij 16 graden. We hadden na 4 reisdagen een rustdag. Uitslapen, de Boedapest info die we van de camping gekregen hebben bestuderen, water innemen, een wasje doen en heerlijk lang douchen in het mooie sanitairgebouw op deze camping..

We hebben bij de receptie twee 48 uurs kaartjes gekocht voor de hop-on hop-off bus in Boedapest. Je kunt daarmee twee dagen door de stad toeren met een toeristenbus, de bus heeft stopplaatsen bij veel toeristische trekpleisters. Je kunt zo vaak uitstappen en weer opstappen als je wilt binnen die 48 uur. Een rondleiding in de stad en boottocht over de Donau zijn inbegrepen.(20 euro pp)Morgen moeten we nog een driedaags openbaar vervoer pasje kopen(14 euro pp) om van en naar de stad te gaan.

Vanmorgen om 10 uur was de camping half leeg, maar nu is elke cm weer bezet, tegen achten vanavond werd het passen, meten en stapelen. Weer veel Italianen, nu een Australier en een Fin als buurman. Vandaag was er een nationale feestdag in Hongarije, dus alle winkels gesloten en vanavond vuurwerk en muziek op meerdere plaatsen.

Een erg onrustige nacht naar vrijdag toe, donderdag om 23.00 kwamen er nog meerdere campers voor een plekje, uiteindelijk parkeerden ze voor de nacht op een pad. Midden in de nacht reed er ook nog iets over het kiezelpad. Om 07.00 begon een groep fransen luidruchtig op te ruimen.

Dus op tijd naar het centrum met een stel andere nederlanders. Via een automaat moesten kaartjes voor het openbaar vervoer gekocht worden. Na enig gepuzzel hadden we allemaal een kaartje  en binnen een half uur stonden wij met gebruik van bus en Metro in het centrum. De hop on hop off bus was snel gevonden, maar er was geen plek, alle voorbijkomende bussen waren vol. Na een half uur kwam er een bus die ons meenam. We zijn meegereden tot de donaukade en zijn daar op een boot gestapt voor een rondvaart van een uur, daarna naar Budda, het oude centrum op een heuvel. Graag hadden wij de Mattiaskerk bezocht in Budda, maar er stond een erg lange rij wachtenden voor de kassa. In 1255 werd de bouw van de Matthias kerk voltooid. Naast de Mattiaskerk ligt het vissersbastion, een muur met meerdere torens met uitzicht op de Donau en het Parlementsgebouw, dat parlementsgebouw is het grootste van europa. Op weg naar beneden was er een grote markt met lokale produkten en muziek. Na enig gepuzzel reisden we per bus en metro weer terug naar de camping. Op de camping is het nu opvallend rustig en niet alle plaatsen zijn bezet.

Nu de regen gestopt is wordt de camping opgepoetst; alle blaadjes worden weg geharkt, spoorvorming wordt ge-egaliseerd en op de kale plekken is graszaad gestrooid.

Boedapest heeft een enorme hoeveelheid aan oude en monumentale gebouwen. De meeste gebouwen zijn goed onderhouden. Er zijn erg veel verkeersvrije straten en een ontelbare hoeveelheid restaurantjes en terrasjes, met meestal heerlijk eten tegen betaalbare prijzen, zells een belgisch cafe. De stad is erg groot en gezellig druk. Het openbaar vervoer is prima geregeld, je kunt overal komen met de metro en/of de bus. De metro en de bussen rijden vaak om de 5 minuten, je hoeft nergens langer dan een kwartier te wachten.

Op zaterdag liet de zon verstek gaan, temperatuur rond de 20 graden. De grootste basiliek van Boedapest bezocht en het heldenplein. Het heldenplein wordt bewoond door de 7 aartsvaderen van Hongarije: de leiders van de stammen die in het jaar 896 het land in bezit namen.. Achter het Heldenplein begint het enorme stadspark, met daarin een burcht. Hij is gemaakt door 7 architectuurstijlen uit heel Hongarije te combineren. Heel bijzonder om te zien.

We hebben erg weinig bedelaars gezien in de stad.

Vandaag (zondag) zijn alle winkels gesloten, ook de supermarkten. De Australiers zijn naar Krakow vertrokken, de Finnen naar het Balaton meer De nederlander in onze buurt blijft nog een week, hij doet deze week mee aan de wk boogschieten hier 10 km vandaan. Sinds gisteren staan er heel veel Duitsers op de camping, Onze nieuwe buurman is op weg naar Bulgarije, hij gaat daar werken als leraar wiskunde en duits. Hij heeft een bestelautootje vol spullen bij en rijdt morgen via Roemenie naar Sofia. De drukte van enkele dagen geleden op de camping lijkt voorgoed voorbij.

We hebben opgeruimd en zijn daarna in de stad gaan eten, Morgen vertrekken wij richting Servie.

op weg naar boedapest

De weersvooruitzichten in Duitsland/Oostenrijk en Hongarije waren voor het weekend en de eerste dagen erna erg slecht; er werd erg veel regen voorspeld en dus zijn we op zondag vertrokken in plaats van zaterdag. Vertrokken met droog en zonnig weer, vanaf Aken regen.

We zijn terecht gekomen op een camping 50 km ten zuiden van Bonn. Een kleine camping met een vriendelijke beheerder en prima werkend en schoon sanitair en een lekker restaurant. Alles gedateerd, maar ook dat heeft zijn charmes. Camperplaatsen waren verhard, daarna een laagje zand zodat er gras op kon groeien vertelde de beheerder.

Op Maandag weer met droog weer vertrokken, Via Ludwigshafen naar Heilbronn en verder naar een camping 30 km ten zuiden van Neurenberg. Druk op de weg, maar we konden goed doorrijden. We zijn met droog weer vertrokken, maar vanaf 13.00 weer regen tot in de avond.

De camping ten zuiden van Neurenberg had een groot veld voor passanten, een schitterend sanitairgebouw en heel veel regeltjes. Een van de regeltjes was middagrust op de camping van 13.00 tot 15.00. Van Internet had de eigenaresse nog nooit gehoord. Douchen was niet inbegrepen in de prijs, 50 cent in een automaat voor 4 minuten. Het water was heerlijk warm en als toegift kwam er een 1 euro muntstuk uit het muntenkastje in de douche. Het campingrestaurant serveerde voor een aantrekkelijke prijs een lekkere schnitzel en Pizza.

Op dinsdag ochtend weer vroeg vertrokken richting Wennen, deze keer bleef het heel de dag droog, veel verkeer op de weg, maar voor ons geen files gelukkig. Ook de camping in het zuiden van Wenen hebben we gemakkelijk gevonden. Op weg naar de camping passeerden wij slot Schonbrun, een druk bezochte attractie in Wenen.. De camping is een echte stadscamping, veel nationaliteiten, kleine plaatsen, erg slecht schoongemaakt sanitair, uiteraard geen restaurant en te duur voor het gebodene. Op deze camping konden we wel weer met pinpas betalen, de campings in Duitsland moesten met cashgeld betaald worden. Onze buurman is een duitser, woonachtig in Zuid-Afrika, getrouwd met een zwarte zuid-afrikaanse en voor de zomer op tour door europa. Een andere buurman is een Turk uit Istanboel, met een camper op duits kenteken op weg naar Duitsland, Hij spreekt geen woord duits, maar wel perfekt Engels. Hij heeft wat goede tips gegeven voor onze reis naar Turkije en uiteindelijk kregen we een bakje zelfgekweekte pruimen. Er staan opvallend veel Italianen op deze camping. Wenen zelf bezoeken wij deze keer niet, morgen gaan we verder naar Boedapest.

bijna gereed voor vertrek richting Turkije

De voorbereidingen voor een camper rondreis Turkije, via Oost Europa/Balkan zijn al enkele maanden bezig.

We willen eerst enkele dagen naar Boedapest, daarna via Servie en Bulgarije naar het binnenland van Turkije.

De terugreis willen we doen via Griekenland en van daaruit per boot naar Ancona in Italie.

We hebben een route uitgestippeld, doelen om te bezoeken en overnachtingsplaatsen opgezocht, dit alles als leidraad. De route kan indien nodig elk moment aangepast worden. Alleen de Ferry naar Italie ligt vast.

Reisgidsen Turkije gelezen, alle relevante info aangaande verkeersregels, tol, betaalmiddelen en douaneformaliteiten verzameld van de landen die we onderweg passeren.

Ferrytickets Griekenland-Ancona was het eerste wat we moesten doen. We willen “camping-on-board” voor de overtocht. Dat betekent dat je tijdens de overtocht van ong. 17 uur gewoon in je camper mag slapen en verblijven, belangrijk voor Bubbles.

Dit soort ferryplaatsen is per overtocht beperkt aanwezig, vandaar de vroege boeking in februari.

Paspoorten en inentingen en verzekeringen zijn in orde, de camper is voor APK en een beurt geweest.

Ook voor Bubbles moest het een en ander aan inentingen en documenten geregeld worden. Door onze eerdere reizen waren papieren en inentingen voor Bubbles in orde, extra was een gezondheidsverklaring en dan alles laten legaliseren bij de voedsel en warenautoriteit. Echter…….. tijdens de laatste controle bij de dierenarts bleek de identificatiechip van Bubbles inactief cq. niet meer aanwezig. Zonder identificatiechip bestaat het dier niet en worden alle documenten van Bubbles waardeloos. Ergo: het hondje kan zich alleen nog in Nederland bewegen en is van niemand???!!!. Paniek dus, want om met een nieuwe chip weer geldige documenten te krijgen is een procedure van ong. 5 maanden nodig. Ook de dierenarts schoot in de stress en is naar allerhande overheidsinstanties gaan bellen. Na veel gedoe en veel bellen door de dierenarts was er toch een oplossing: Bubbles heeft inmiddels een nieuwe chip, het registratienummer is naast het oude geplakt en alles is verzegeld aangebracht met de nodige handtekeningen.

Inmiddels hebben we onze spulletjes ingepakt.

De bedoeling is om op 15 augustus te vertrekken voor dit avontuur. Er wordt voor het weekend veel regen voorspeld voor Duitsland, Oostenrijk en Hongarije. Wel gaat de temperatuur naar normalere waarden en dat is ook prettig, want de camper heeft geen airco.

Voorjaar 2015: stedentoer Spanje

5 februari 2015

We zijn weer onderweg. De laatste weken zijn alle oneffenheden aan de camper hersteld; sterretjes in de voorruit op kosten van de verzekering hersteld, een paar zekeringen vervangen, de naad op het dak opnieuw gekit, kortom ons rijdend huis was weer gebruiksklaar, nou ja, behalve een lek bij een raam, maar dat is voorlopig gedicht met ducktape.

Vanmorgen om 07.00 uur liep de wekker af en buiten lag een verse laag sneeuw. Om 09.00 uur was de weg redelijk schoon en zijn we vertrokken. Er lag sneeuw tot Gent, maar de weg was schoon en we hebben geen files gehad in Belgie. In Noord-Frankrijk scheen een mager zonnetje, soms wat motsneeuw, maar de weg was prima en de verkeersdrukte viel mee. Rond Parijs besloten we in plaats van de borden, de aanwijzingen van Tomtom te volgen, deze keer geen files en in ruim een half uur waren we Parijs voorbij; wel via de Peripherique, maar ach, als we vlot kunnen rijden is ook dat een prima route.

Na Parijs was er weinig verkeer op de weg en konden we goed doorrijden. Na een maaltijd in een wegrestaurant aan de autoweg staan we nu op de parkeerplaats van Futuroscope, aanvankelijk als enige, maar om 21.00 kwam er nog een franse camper naast ons staan. De thermometer geeft 5 graden aan, maar er staat een stormachtige zeer koude wind, dus de verwarming maakt overuren. De parkeerplaats heeft in dit seizoen geen voorzieningen en kost niets, maar heeft wel gratis internettoegang. Vandaar dit verslag. Morgen trekken we verder naar het zuiden, een overnachtingsplek bij de Spaanse grens is het doel en dan zaterdag door de pyrenee-en naar Zaragoza.

Vanuit Urrugne naar Zaragoza: tot Pamplona een mooie rit door de pyreneeën. De weg loopt door een dal, naast een rivier. Hier en daar liggen dorpjes, mooie huizen van steen in een aparte stijl, heel anders dan elders in Spanje. Op zeker moment rijden we over een pas, de weg is goed, maar er is recent duidelijk enkele centimeters sneeuw gevallen, we rijden dus door een heel mooi sneeuwlandschap. Bij een tankstation stoppen we om te tanken, maar om onduidelijke reden is het tankstation vandaag gesloten. Er hangt wel een briefje op de deur met de reden van de tijdelijke sluiting, helaas is ons spaans niet toereikend. Rond Pamplona is er veel land en tuinbouw, stierenfarms en varkensfokkerijen. Hier en daar veel plastic kassen. Naar Zaragoza toe verandert het landschap, minder begroeiing. Bijna overal staan watersproeiers vast in de akkers. Ziet er soms wat vreemd uit omdat een deel van de akkers volledig onder water staat. We zijn kort na de middag in Zaragoza en besluiten eerst naar een groot winkelcentrum te gaan, Porte Venecia. Het is een enorm winkelcentrum met alle denkbare winkels met kleding, een megasupermarkt tot Ikea, een mooi opgezet centrum, veel winkels rondom een groot plein met fonteinen en terrassen. Hoewel de temperatuur rond 7 graden ligt maakt de zon het aangenaam. Op een terras drinken we koffie en eten een broodje. De koffie kost 1,20, toch een leuke prijs in vergelijking met koffie in Nederland. Daarna is de camping snel gevonden. Op de camping staan 5 engelse campers en de eigenaren zijn allemaal hun camper aan het wassen. Ze zijn vandaag aangekomen en er zit veel zout en modder op de camper, dat moet er af. Onze camper heeft hetzelfde probleem, maar met poetsen wachten we nog even.

In de nacht van zaterdag op zondag gaat het stormen en ook heel de zondag stormt het flink(windkracht 6). Rond de middag schijnt de zon, maar door de harde koude wind voelt het vreselijk koud aan. We nemen de bus naar het centrum van de stad(kwartiertje). We stappen uit bij het eindpunt van de buslijn, de chauffeur roept ons nog na dat de bus terug op hetzelfde punt vertrekt. Daar we niet weten waar we precies zijn, gaan we een leuk uitziend cafeetje in voor een kop koffie en het bestuderen van de plattegrond. We vragen de behulpzame ober om op de plattegrond aan te geven waar we ons bevinden. In de stad is erg veel volk op de been, opvallend veel bedelende mensen ook. De meeste winkels zijn gesloten, er zijn erg veel kerken, maar de meeste zijn ook gesloten. In de paar kerken die wel open zijn is een eucharistieviering gaande. Het is er druk in alle restaurantjes en bars. Alles ziet er erg gezellig uit. We maken een wandeling door de stad en bezoeken de Basiliek. Het is een erg groot gebouw met vele torens en koepels. Elke koepel heeft prachtige schilderingen. In het midden van de kathedraal zijn nog minstens twee grote kapellen met altaar gebouwd, in een ervan is op dat moment een eucharistieviering. Heel het interieur van de kathedraal getuigt van een rijk verleden. Na nog een rondje langs oude gebouwen gaan we naar het cafeetje waar we de plattegrond bestudeerd hebben. We kunnen niet goed wijs uit de spaanse menukaart en dan duikt de ober op met een duitstalige en engelstalige versie van de menukaart. De kaarten zijn vast nog nooit gebruikt, ze zien eruit als nieuw. We maken een keuze en hebben heerlijk gegeten, een wat vreemde volgorde voor ons nederlanders, dat wel. Eerst gebakken aardappeltjes, gevolgd door kip/baconsalade en vervolgens flinterdunne gebakken filetlapjes in een sausje . Daarna met de bus terug naar de camping. De camping is eigenlijk een vrij kale vlakte met jonge aanplant, door de harde wind schudt de camper. Vanmiddag zijn er weer 8 nieuwe kampeerders gearriveerd. De meesten gaan morgen weer snel verder. De zon hebben we gevonden, maar de temperatuur is voorlopig niet beter dan in Nederland.

9 februari

In de nacht van zondag op maandag is de storm gaan liggen en ’s-Morgens scheen de zon en was het bijna windstil, dat maakte de gevoelstemperatuur een stuk aangenamer. Rond de middag weer met de bus naar het centrum gegaan. In de bus raken we in gesprek met een spaanse dame die in oostenrijk heeft gewoond, zij spreekt engels en duits. Hoewel de bus elke 20 minuten komt, vindt zij het openbaar vervoer slecht geregeld. We wilden een oud paleis bezoeken, Palacio de la Aljaferia, gedeeltelijk gebouwd door de moren. Helaas was maar een klein deel van het paleis open. We kregen een gratis entreebewijs. Er was erg veel bewaking en we moesten bij de ingang eerst door een scanner, handtas en andere spullen moesten door een andere scanner, het leek wel een luchthaven. Het deel van het palacio dat we konden bezoeken is erg mooi, jammer dat het overgrote deel gesloten was voor publiek. Daarna naar de overdekte markthal. In deze hal worden groenten, fruit en vers vlees verkocht. Er zijn veel kleine winkeltjes. We kopen vlees en groenten voor ons avondmaal. Om 14.00 uur zijn bijna alle winkels gesloten, lunchtijd. De winkelstraten zijn verlaten, iedereen is lunchen lijkt het wel. We eten een broodje met koffie en een salade op een terrasje in de zon. De dressing op de salade is chocola. Bij terugkeer op de camping hebben wij weer nieuwe buren, 7 engelsen en een zweeds stel. De Zweden zijn op weg naar Marokko. Wij vinden Zaragoza een mooie en gezellige stad, met veel fietspaden. Er is veel hoogbouw, maar in de buitenwijken zijn ook veel hofjes, elk hofje is geheel ommuurd, binnen de muren liggen de straten met huizen.

Dinsdag 10 februari om 8.00 schijnt de zon, we ruimen op en vertrekken richting Valencia. De eerste 30 km ten zuiden van Zaragoza is er voornamelijk veel druiventeelt, daarna wordt het landschap heuvelachtiger met veel akkerbouw. Ook ligt er nog sneeuw. We stoppen om te tanken bij een tankstation op 1200 meter hoogte. Er staat een bord dat verwijst naar een skigebied. We rijden tot ongeveer 50 km voor Valencia. De camping die we op het oog hebben is makkelijk te vinden, De camping heeft plaatsen op een heuvel met een mooi uitzicht op de omgeving. Het dorpje is klein en oud, met erg smalle straatjes. Er zijn wel een paar winkeltjes, maar die zijn tussen 14.00 en 17.00 gesloten. Het dorp maakt een verlaten indruk, alsof er maar weinig permanente bewoners zijn. Er liggen aan de hoofdstraat grote oude villa’s, ze zien er verlaten, maar goed onderhouden uit. Het is niet echt druk op de camping, weer voornamelijk engelsen op doorreis. De thermometer geeft 12 graden aan, in de zon is het lekker om buiten te zitten. Vandaag begon de dag druilerig, er valt niet echt veel regen, maar echt fietsweer is het ook niet. We nemen maar een rustdag. Morgen gaan we verder naar de kust, het weerbericht voorspelt veel regen. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot 11 graden.

12 februari

Inmiddels 70 km verder gereden naar Valencia, de weg naar de camping loopt door de stad, maar het is er niet echt druk. De camping ligt 1o km ten zuiden van Valencia. Het is een fantasieloze camping met een redelijke grootte van staanplaatsen voor Spanje. De receptiemedewerker is erg vriendelijk en geeft ons bij aankomst gelijk ook een schema met de tijden van de bus naar en van Valencia. In het goed onderhouden toiletgebouw zijn 3 koude douches(brrr) en 2 warme douches. Er staat een koudwaterwasmachine en ook een wasdroger. Op de camping staan camperaars van diverse nationaliteiten.

Op vrijdag gaan we met de bus naar het oude centrum van Valencia, met ons nog meer campingbezoekers, de busrit duurt minder dan een half uur.

Het is zonnig en er zijn overal mensen in de stad. We hebben een plattegrond van de oude stad, het is makkelijk om de weg naar mooie oude gebouwen te vinden. We komen eerst terecht in een oud klooster met een kerkmuseum. Het museum bestaat vooral uit oude schilderijen, een misboek uit de 16 e eeuw en oude kerkbankjes. Het gebouw heeft een heel mooie binnenplaats en een oude kapel. De overige delen zijn zoals zo vaak in dit seizoen gesloten ivm renovatie. Het gemeentehuis is een prachtig monumentaal gebouw, niet toegankelijk voor bezoekers, we bezoeken de overdekte markt, de winkeltjes in deze hal zijn veel luxer uitgevoerd dan in Zaragoza; en dan is er natuurlijk nog de kathedraal. De entree voor een bezoek aan deze kathedraal is voor senioren (ja, ja..) 3,50 euro. Je krijgt voor dat geld een cassetterecordertje met koptelefoon. Op de cassette staat veel uitleg over de bezienswaardigheden in de kathedraal. Een mooie en rijk versierde kathedraal, weer heel anders dan de kathedraal in Zaragoza en de andere spaanse kathedralen die we gezien hebben. In de stad zijn overal terrasjes en restaurantjes. Het is nog steeds wennen dat je kunt eten tussen 14.00 en 17.00 en dan weer na 20.00.

We hebben inmiddels de kustroute gefietst, Er loopt een fietspad net achter de duinen, vanuit Valencia naar een plaats veel zuidelijker. De duinen zijn niet hoog en begroeid. Overal zijn parkeerplaatsen aangelegd voor de strandbezoekers. Op een van deze parkeerplaatsen staan 6 campers uit diverse landen; wild kamperen zonder voorzieningen. Het is een leuke fietsroute waarbij je ook langs rijstvelden komt. Het zijn grote onder water staande velden waarop in dit seizoen geen rijstplanten groeien, maar wel watervogels wonen. De rijst die hier geteeld wordt, wordt in heel de regio gebruikt voor rijstgerechten zoals paella. Ergens in de duinen hebben we een groot restaurant ontdekt dat op zaterdagmiddag heel druk bezocht wordt ook al is er niemand aan het strand, behalve een paar vissers. We gaan er morgenmiddag eten. Het restaurant is nl alleen open van 13.30 uur tot 16.30 uur.

Vandaag was een zonnige dag voorspeld, dus vanmorgen maar de was gedaan op de hand, 4 euro voor een koudwater machine is toch wat veel van het goede. De zon hebben we niet gezien, maar door een windje was de was tegen de avond toch droog.

15 februari

Zondag een half bewolkte dag, 17 graden. Op de camping is het rustig, weinig komen en gaan van kampeerders. De receptie is in het weekend gesloten, je kunt wel brood halen, inschrijven bij aankomst en betalen als je weggaat. Er is een belgisch stel aangekomen vanuit Alicante, ze klagen over veel harde wind en kou in de regio Alicante. Meer mensen die uit de regio Alicante komen klagen over het slechte weer. Alle campings meer naar het zuiden staan erg vol, er zijn veel meer Fransen dan andere jaren. Veel Fransen die voorgaande jaren in Marokko overwinterden zijn nu in Spanje neergestreken; ze durven om meerdere redenen deze winter niet naar Marokko. Rond drie-en zijn we gaan eten in een groot restaurant bij het strand. We hadden niet gereserveerd en moesten wachten tot er een tafel vrij kwam, hele families zaten te eten. We hebben lekker gegeten, maar de prijs was eerder nederlands dan spaans.

Maandag scheen de zon en werd het rond de 20 graden, de ochtend begon niet best, het douchewater was lauw, betalen per pin op de camping werkte niet en internet lag eruit. Er komen veel nieuwe kampeerders, er staat inmiddels een zeer internationaal gezelschap; we tellen vandaag 7 Nederlanders, een Deen, een Fin, 2 Duitsers, een Belg, een paar Engelsen, een camper van het eiland Man, 2 Fransen, een Zweed en een Oostenrijker. In de middag fietsen we door het natuurpark en door de duinen, het strand is verlaten op een paar vissers en kite-surfers na. Bubbles is meegehold naast de fiets, ze vond het wel leuk. Enkele dagen geleden in Valencia een paar ansichtkaarten met postzegels gekocht, vandaag ontdekte ik dat de postzegels van citypost zijn en niet van het spaanse nationale postbedrijf. Geen idee waar ik kaarten met deze postzegels moet posten, dus morgen in Valencia maar op jacht gaan naar reguliere postzegels.

Dinsdag: vannacht is het hard gaan waaien en nu en dan regent het. We gaan met de bus naar Valencia. Eerst een paar kaarten posten in een citypost brievenbus, of ze ooit aankomen?, daarna naar het postkantoor om een reguliere postzegel voor de kaart naar Amerika. Het postkantoor is een mooi, enorm groot oud gebouw. We lopen binnen en komen in een grote hal met balies, het lijkt op een bank. Gelukkig is er een bewaker aanwezig en die wijst ons de postzegelautomaat. Je toetst de bestemming van je post in en moet betalen met munten, dan komt de juiste postzegel uit de automaat. Onder de automaat zit de brievenbus. Handig.

We gaan naar de overdekte markt om vlees te kopen, moeilijk, maar we kennen het woord entrecote. We kopen 2 plakken en de verkoopster is blijkbaar erg blij met ons, ze praat honderduit en we krijgen er een gedroogd worstje bij. Daarna bezoeken we alweer een kerk en de lakenhal. De lakenhal is een mooi oud gebouw met grote ruimtes, entreekosten 1 euro per persoon. Daarna geld pinnen bij een bank, ook af en toe nodig. Het pinbonnetje is wel erg uitgebreid, buiten het bedrag een heel verhaal over verantwoordelijkheden en kosten; dat weten we dan ook weer. We drinken koffie en eten een belegd stokbrood bij een bakker, kosten 4, 20 euro. Daarna naar een ander oud gebouw: de Mercado de Colon. Het is een oud spoorwegstation, nu ingericht met restaurantjes en een enkel winkeltje. De straten eromheen zijn winkelstraten en opvallend: de meeste winkels in deze buurt zijn niet gesloten tussen 14.00 en 17.00. Wat ook opvalt zijn de vele bruidshuizen en winkels met communiekleding in de stad. Overigens liep vroeger de rivier de Turia door de stad, maar het deel door de stad is drooggelegd. Er ligt nu een park, fietspad, fonteinen, speeltuinen etc in de rivierbedding. De bruggen zijn er nog wel.

18 februari 2015

Op woensdag hebben we een rustdag ingelast, het is buiten droog, en af en toe een zonnetje. Water moet aangevuld, vuil water moet afgevoerd, het toilet moet eveneens geleegd. Opruimen dus, want morgen gaan we verder naar het zuiden.

Donderdag vertrekken we tegen tienen vanuit Valencia met bestemming Cartagena. Het is bewolkt, heiig en af en toe regent het. In de buurt van Alicante breekt de bewolking en gaat de zon schijnen. Ten zuiden van Valencia worden erg veel sinaasappels en mandarijnen gekweekt, op veel plekken moeten de oranje vruchten nog geplukt worden. Soms is er een amandelboomgaard te zien; de amandelbomen staan in bloei, mooie roze gekleurde bloesem. Daarna door de bergen. In de buurt van Murcia waait het hard en tussen Murcia en Cartagena is het vlak en zien we veel tuinbouw. Overal zijn mensen aan het werk op de akkers, overal zijn irrigatiesystemen. Er zijn ook veel waterbekkens, ze zijn goed gevuld. We hebben gekozen voor een camperpark in de buurt van Cartagena, omdat van daaruit de stad makkelijk te bereiken is met de bus.

Als we tegen twee-en op het camperpark aankomen is de receptie gesloten, maar de poort is open. Er staan erg veel campers, maar gelukkig vinden we nog een lege plek. We installeren ons en de bewaker verschijnt. Hij geeft een rondleiding over het park: toiletten, douches, een wasmachine. We krijgen een sleutel van de poort om de hond uit te laten als de poort voor de nacht gesloten is. Om 17.00 komt de big boss en dan kunnen we inschrijven en wil men een kopie van ons paspoort. De prijs per nacht is een prettige verrassing: 10 euro, inclusief wifi, electra, douches en schoon water inname. Het is natuurlijk geen camping maar een veredelde ommuurde parkeerplaats, onze plek is 1,5 parkeervak breed, maar dat wisten we van tevoren. Om 17.00 ga ik me melden bij de bazin van de camping met een kopie van onze paspoorten. De dame is erg verbaasd dat ik zelf kopie-en meebreng, ze vraagt waarom ik zelf kopie-en heb gemaakt want nu zijn de kosten van de kopie-en voor mij? Ik vertel haar dat ik voor Marokkoreizen altijd zelf kopie-en moet aanleveren en dat ik daarom een hele stapel in voorraad heb, kleine moeite dus. Hoewel het camperpark vol staat komen er nog vier campers voor een plaatsje voor de nacht, ze worden in vrije ruimtes geparkeerd, zonder elektra. Het park ligt bij een klein dorpje, ooit lag er een supermarkt, maar die ligt er verlaten en verwaarloosd bij, wel zijn er wat kleine winkeltjes, een paar restaurantjes en een bakker.

Vrijdag 20 januari hebben we de bus genomen naar Cartagena centrum, de busroute loopt door oude delen van Cartagena, langs de weg oude, vaak slecht onderhouden huizen, veel leegstaande winkels. Aan weerszijden van de weg zijn nieuwe wijken gebouwd met veel hoogbouw. Binnen een half uur staan we in het centrum, op Plaza d’Espagna. We hebben geen plattegrond, dus lopen we maar een autovrije winkelstraat in. In de straat zijn meerdere mooie oude gevels. Aan het eind van de straat komen we op een plein. Aan het plein ligt het gemeentehuis met daarin het vvv kantoortje. Als ik een foto wil maken van het gemeentehuis blijkt er geen geheugenchip in de camera te zitten, die is dus in de computer blijven zitten na het inladen van foto’s. We maken een wandeling door de stad, veel smalle straatjes, oude, vaak verwaarloosde gevels. Op sommige plaatsen staat een gevel die gestut wordt, er moet nog wat achter gebouwd worden, maar soms ligt achter zo’n gevel gewoon een grote pakeerplaats. De historische plekken zijn moeilijk te vinden, de bewegwijzering laat te wensen over en in het verleden heeft men gewoon huizen of appartementen gebouwd tegen monumenten aan. Het oude deel van de stad is ommuurd, de muren zijn gerestaureerd. We bezoeken de jachthaven, maar het is er erg rustig, de koude wind houdt iedereen binnen.

Terug op het camperpark zijn er open plekken, die raken ook die dag niet meer opgevuld.

Op zaterdag opnieuw met de bus naar de stad, nu met geheugenchip in de fotocamera. We hebben alle historische plekjes bezocht die we konden vinden: resten van de kathedraal, een amphitheater, een oud kasteel, opgravingen uit de romeinse tijd en een arena uit de romeinse tijd. Op al deze plekken was een officiele gratis gids aanwezig om uitleg te geven. We ontdekten ook nog een ronde kerk, heel apart om te zien. Als een kerk in Spanje niet op slot is, is er bijna altijd wel een eucharistieviering bezig. Op de hoeken van de straten in het centrum staan rode huisjes, de meesten zijn in gebruik als tijdschriftenstalletje of snoepwinkeltje, maar er staan ook heel wat huisjes leeg.

Daarna inkopen doen in een grote supermarkt en weer terug met de bus. De thermometer geeft 17 graden aan, maar de gevoelstemperatuur is een stuk minder door een gure wind en de zon die meestal achter de wolken blijft. Vanavond onder het journaal viel opeens alle beeld weg. De schotelkop hield het blijkbaar voor gezien.

Zondag 22 februari

Op zondagochtend een nieuw lnb kopje op de satellietschotel gemonteerd; het camperpark had een ladder en we hadden bij toeval een reserve lnb in de camper. We kunnen weer journaal kijken. Om 10 uur vertrokken richting Almeria, het is zonnig en de wind is gaan liggen. Ten zuiden van Cartagena is het heuvelachtig. Er zijn veel velden met citrusbomen. Daarna wordt het gebied ruiger, weinig begroeiing, veel rotsen. Ongeveer 60 km ten noorden van Almeria beginnen de plastic velden: zover je kunt kijken plastic kassen of witte netten over de bomen. Hier en daar wordt in open veld sla, kool of andere groenten geteeld. Dicht bij Almeria zien we sneeuw liggen op de toppen van de Sierra Nevada. Net na de middag komen we aan bij de camping in Roquetas de Mar. Het is een erg grote camping tussen een dorp en de zee gelegen en omringd door kassen waarin vooral tomaten worden geteeld. Rechte paden met daaraan de kampeerplaatsen, hier en daar boompjes die voor schaduw moeten zorgen. Op sommige plaatsen liggen netten over stalen palen, de netten moeten zorgen voor schaduw. Er is een restaurant en een groot zwembad. Het zwembad is in de winter gesloten. Er zijn ook chalets, sommige bewoond door overwinteraars. Op de camping staan overwegend duitsers, een paar engelsen, een paar nederlanders en nog een enkeling met een andere nationaliteit. In de winterperiode mag je 2 plaatsen gebruiken voor de prijs van een. Elektra moet apart betaald worden naar gebruikte hoeveelheid. Veel plaatsen zijn door de overwinteraars vol gebouwd: een kampeermiddel, een extra tent, tuinmeubels, soms een aanhanger met auto of trike. Het restaurant organiseert 2 maal in de week een dansavond. We mogen kiezen tussen drie plaatsen, het zijn op dat moment ook ongeveer de enige plaatsen die vrij zijn. We hebben nu engelse, franse en duitse buren. De franse buren komen onmiddellijk kennismaken en brengen hun hondje mee, de reden: hun hondje is ook een Shih Tzu, net als Bubbles. Onze engelse buurman heeft een paar dagen in bed gelegen met de griep, hij is 77, zijn vrouw 79. Hij is sinds oktober op deze camping en gaat in april terug naar Engeland. Sinds zijn pensioen trekt hij door de wereld in een camper. Hij heeft 4 jaar door Australie en Nieuw Zeeland gereisd, hij had daar een camper gekocht en die later weer verkocht. In de zomer in Engeland knapt hij antieke motoren op en bemoeit zich met kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind. Onze duitse buurman vertelt ons hoe we het beste kunnen gaan staan om de meeste zon te krijgen en gaat daarna ruzie maken met zijn vrouw.

Maandag wasdag: De zon schijnt en er staat een briesje, prima weer om de was te drogen. Het is niet druk bij de wasmachines en om 11.00 hangt de was op de lijn. We gaan op de fiets naar het strand, dat kan via de achteruitgang van de camping. Het strand is smal en niet bijzonder, in dit seizoen is het strand leeg op een enkele wandelaar na. Ook hier loopt een fietspad van enkele kilometers langs de kust. In de avond gaan we eten in het campingrestaurant, maar dat is niet voor herhaling vatbaar. Het restaurant is sfeerloos, de menukeuze zeer beperkt, wij vinden het eten niet lekker.

Op dinsdag op de fiets naar het dorp, deze keer over de gewone weg tussen de kassen door. De omgeving is saai en lelijk. Er ligt een hagelnieuw winkelcentrum met supermarkt. We halen boodschappen in de supermarkt, tenminste dat was de bedoeling, maar Bubbles mag niet mee naar binnen in het centrum, dus loop ik alleen door de supermarkt. We fietsen terug via het fietspad langs het strand. Op een zanderige parkeerplaats aan het eind van het dorp staan een heleboel campers. Er zijn geen voorzieningen, blijkbaar wordt kamperen op deze plek gedoogd. Er staat ook een caravan die zijn eigen stroomvoorziening heeft: 2 zonnepanelen op het dak en een windmolentje naast de caravan. Het laatste stuk naar de camping holt Bubbles mee naast de fiets, ze houdt een flink tempo aan. Om 16.00 wordt in onze buurt een bel geluid, het is het teken voor de engelsen dat het “beer-o-clock” is. Van alle kanten komen de engelsen naar onze overburen, ze brengen hun eigen drank, glas en stoel mee. We zijn ook uitgenodigd, maar bekijken de bijeenkomst liever vanaf ons eigen plekje. Om 17.00 is de borreltijd weer voorbij. Later op de avond steekt zomaar uit het niets een storm op en het waait heel de nacht erg hard. Tegen de morgen is de storm gaan liggen. Het is heel de dinsdag bewolkt en fris. In de middag fietsen we naar een ander dorp in de buurt en ontdekken een grote supermarkt op loopafstand van de camping. De supermarkten die we tot nu toe in deze regio gezien hebben zijn sober en gevuld met goedkope merken. De regio is blijkbaar niet zo rijk. In het dorpje is een haventje en wat restaurantjes, maar er zijn nu geen toeristen en alles wat niet gesloten is ziet er leeg en somber uit. De rest van de dag brengen we lezend door en tegen de de avond komt de zon tevoorschijn. Eigenlijk hadden we het plan om met de bus naar Almeria te gaan, maar er is weinig info over Almeria en ik kan ook op internet geen goede reden vinden waarom we Almeria zouden bezoeken.

Op donderdag begint de dag stralend. We bezoeken de weekmarkt per fiets. Er staan erg veel kraampjes: groenten, fruit en heel veel kleding. Aan het begin en eind staan kraampjes met een terras en drank. Er staat 1 kraam met duits bier en bockwurst. Het is er harstikke druk. Onze engelse buurvrouw is jarig en we worden uitgenodigd voor een borrel. De jarige serveert champagne. Het was best een gezellige borrel.

Op vrijdag weer een mooie zonnige dag en we gaan per fiets het naburig dorp verkennen. Zoals elke spaanse plaats die we tot nu toe gezien hebben heeft ook Roquetas meerdere pleinen met een fontein of monument. Ze hebben er ook een stadion voor stierenvecht shows. Er ligt een gerestaureerd fort dat ze “Castilio” noemen. Verder liggen er aan de kust veel appartementen en een paar hotels. Langst het strand loopt een boulevard met een fietspad. Er zijn meerdere restaurantjes. Er lopen veel spanjaarden en kinderen op het strand, er zijn een paar speeltuintjes op het strand. De spanjaarden doen veel lopen; je ziet altijd wel mensen in sportkleding hardlopen. Er staan ook overal trainingstoestellen, van deze toestellen wordt veel gebruik gemaakt. Toeristen zijn er nauwelijks, alleen een paar overwinteraars.

Zaterdag 18 februari: er waait een frisse wind, maar het is zonnig. Morgen willen we vertrekken dus moet de koelkast aangevuld. Alle supermarkten blijken gesloten en het strand is goed gevuld met picknickende en bbq-ende spanjaarden. Het blijkt een Andalusische feestdag vandaag. Op de camping is vanaf 16.00 muziek, er zijn best veel kampeerders op af gekomen. Er worden meezingers en duitse schlagers gezongen. Wij zijn om 15.30 gaan eten bij een lokaal restaurant. Hoewel de keuken om 16.00 sluit mogen we toch een maaltijd bestellen. Het personeel is erg vriendelijk en doet erg zijn best engels te praten. Het eten was heerlijk en het toetje heel apart en erg lekker.

1-3-2015

Zondagmorgen 1 maart vertrokken uit Roquetas de Mar. Dat vertrek schoot niet echt op, de buren kwamen een voor een afscheid nemen. Maar even na tienen reden we dan toch richting autoweg met als bestemming Granada. Granada ligt aan de rand van de Sierra Nevada en het wil er nog wel eens koud zijn. Nu zijn de weersvoorspellingen echter prima. We nemen niet de kustroute, maar de route vanuit Almeria die net ten noorden van de Sierra Nevada loopt. Op de toppen van de Sierra Nevada ligt nog veel sneeuw. De route biedt een afwisselend landschap. Net na Almeria zijn er weer veel tuinbouwkassen, daarna kale vlakten en bergen. We passeren een westerndorp dat je kunt bezoeken; er zijn in deze streek meerdere locaties waar westerns zijn opgenomen. Dan volgt een stuk met grillige roodgekleurde rotsen, we rijden langs een vlakte met veel landbouwakkers en een heuvelachtig gebied met struikgewas. In de roodgekleurde rotsen zijn woningen waarin daadwerkelijk mensen wonen. Altijd met zicht op de besneeuwde toppen. Onderweg zijn we gestopt om te tanken, het is er erg koud, dat vindt ook de jongen van het tankstation. Ook is er een groot gebied met windmolens en velden vol zonnepanelen. Net na de middag komen we aan in Granada, de camping ligt ong. tien km zuidelijker dan het centrum in een klein dorp. Het is een kleine camping, met hele kleine plaatsen. We mogen een plaatsje zoeken en ons daarna registreren. We laten gelijk de camping maar kaartjes voor een bezoek aan het Alhambra reserveren. Het Alhambra is een middeleeuws paleis en fort van de Moorse heersers van het koninkrijk Granada in Andalusië. Het aantal toegelaten bezoekers per dag is gelimiteerd en we hebben van andere kampeerders gehoord dat het soms heel lastig is aan kaartjes te komen.

De camping staat niet vol, maar er staan toch weer kampeerders van meerdere nationaliteiten, o.a 2 zweden.

Heel bijzonder om in een mouwloos shirtje in de zon te zitten met zicht op de sneeuw. Wat ook leuk is, is dat het in Zuid Spanje en half uur langer licht is dan in Nederland.

Maandag nemen we de bus naar het centrum van Granada, we moeten 10 minuten lopen en komen dan op een plein van waaruit een busje ons naar het Alhambra brengt. Het Alhambra is een gigantisch complex bestaande uit meerdere gebouwen en tuinen, gelegen op een heuvel. We moeten eerst onze reservering omzetten in een ticket, het is niet druk, dus we hebben al snel ons ticket. Daarna tegen betaling een audioapparaat dat alle bijzonderheden van de monumenten en bezienswaardigheden vertelt. We hebben tickets voor de middagopening vanaf 14.00 en we mogen er ook geen minuut eerder in. Er is een apart stuk, de Nasrid paleizen waarop je alleen op een vooraf vastgestelde tijd terecht kunt; voor ons is dat om 14.00. Elk half uur mag een beperkte groep bezoekers naar binnen. Op het toegangsticket staat de juiste bezoektijd voor de Nasrid paleizen. Er staan meerdere mensen in de rij met de verkeerde toegangstijd voor de paleizen en die worden niet toegelaten, maar weggestuurd met de mededeling dat ze op de op hun ticket vermelde tijd mogen terugkomen. De Nasrid paleizen zijn het allermooiste deel van het complex en een heel erg mooie erfenis uit de Moorse tijd. Na ongeveer een uur heb je de paleizen wel gezien en de rest van het complex, een Paleis van Carlos V, de tuinen, een kazerne, is vrij te bezoeken, wel worden her en der je tickets opnieuw gecontroleerd. De middagsessie duurt van 14.00 tot 18.00. Op zondagmiddag mogen de spanjaarden uit de regio gratis binnen, dan kom je als toerist dus niet aan de beurt. Om 17.00 hebben we vele kilometers gelopen en inmiddels zere voeten. We drinken wat bij een cafeetje bij de ingang en nemen een taxi terug naar de camping; de busreis terug zien we niet meer zitten. Het is heerlijk weer en terug op de camping kunnen we nog tot 18.30 uur buiten zitten.

Dinsdag zijn we opnieuw de stad in geweest en hebben weer de nodige pleinen met fonteinen, oude gebouwen en kerken gezien. De kerken zijn niet altijd open voor publiek, maar er zijn in bijna elke kerk elke dag een paar eucharistievieringen. Hoewel een beetje oneerbiedig, kun je dan wel in de kerk kijken. De kerken die we bezochten zijn allen zeer rijk versierd, met veel beelden, bogen, altaartjes en goud. Voor elke kerk zit een bedelaar, wij zien veel bedelaars in de Spaanse steden. Ook hier is er siesta van 14.00 tot 17.00 en heel bijzonder: tijdens de siesta staan alle fonteinen droog.

We ontdekten ergens in een straatje een oud gebouw met daarop een bord van de gemeente dat men werkte aan de restauratie van de binnenplaatsen in dit ziekenhuis. De poort stond open en dus zijn we naar binnen gelopen. Er waren 2 binnenplaatsen. Je kon zien dat er schilderingen waren, maar ook een groot gebrek aan onderhoud. Het ziekenhuis was wel gewoon in gebruik, de binnenkant was ooit gemoderniseerd en er waren meerdere poliklinieken in het gebouw gevestigd. We hebben ergens in de stad op een terras geluncht. We bestelden een broodje ham/kaas. Dat broodje bleek een compleet maal met sla en tomaat en een grote portie chips. Bij een plein op een bankje hadden de lokale zwervers zich verzameld met hun erg gehoorzame honden. Ze kletsten gezellig, bezorgden niemand hinder. De kathedraal hebben we niet meer bezocht, die moet maar wachten tot een volgend bezoek. Toen we terugkwamen op de camping was de was droog. Die hadden we voor ons vertrek naar de stad gewassen in de wasmachine op de camping. De wasmachine op deze camping is een snelwasser, binnen 40 minuten is de wasbeurt klaar, echt schoon in dit soort machines worden je spullen niet, maar dat komt eenmaal thuis wel weer goed.

De bedoeling is vrijdag verder te gaan naar Sevilla.

7 maart 2015

Op donderdag ochtend zijn we vanuit Granada naar Sevilla gereden. De grote weg vanuit de camping naar de stad was afgesloten ivm wegwerkzaamheden, maar een omleiding stond aangegeven met bordjes. Dus volgden wij de door bordjes aangegeven route. Die route leidde ons door smalle straatjes waarin ook nog auto’s geparkeerd stonden, op zeker moment versmalde het al smalle straatje omdat er aan weerskanten een huis tot aan het weggetje staat. We hieden de adem in en het lukte om zonder iets te raken tussen de huizen door te rijden. Daarna volgde een even smalle veldweg. Gelukkig was het weggetje eenrichtingsverkeer. Na een paar km bereikten we gelukkig een gewone 2 baansweg. Onderweg zagen we velden met olijfbomen, olijfbomen zover je kunt kijken.

In de buurt van Sevilla is de camping snel gevonden, we overnachtten er 2 jaar geleden ook al eens.

Ook op deze camping diverse nationaliteiten. De meesten net als wij op doorreis.

We zijn op vrijdag met de bus naar Sevilla centrum gegaan. Bij de bushalte in de buurt van de camping stond een man met toeristische info, een stadsplattegrond en hij verkocht kaartjes voor een stadsrondrit in de toeristische bus. Wij hebben kaartjes gekocht en hebben een deel van Sevilla vanuit de open bus gezien, inbegrepen bij de rit was een audiotoelichting in het Nederlands, bij elk monument dat we passeerden werd de geschiedenis en betekenis verteld. Daarna lopend door de stad. De kathedraal hadden we 2 jaar geleden al bezocht, dus daar zijn we alleen omheen gelopen. Overal op straat stonden straatmuzikanten of mensen die acts opvoerden. Sevilla heeft erg veel mooie grote oude huizen, in de oude stad staan veel van die oude panden leeg en zijn duidelijk toe aan een opknapbeurt. Sevilla heeft een enorm mooi overheidsgebouw in een groot park aan de Plaza Espagna. Het gebouw is in gebruik, maar het park en het plein ervoor zijn vrij toegankelijk. Terug op de camping krijgen we een buurvrouw, een duitse oude dame in een camperbusje, ze trekt al vijf maanden door spanje en is nu op weg naar Guernsey en Jersey. Ze laat dan haar camperbusje in Frankrijk staan en gaat met de fiets op de ferry naar de eilanden. Bij de andere buren is een kastje in de caravan losgekomen van de wand. Die hebben nog wat kluswerk alvorens verder te reizen naar Portugal.

Ook ontmoeten wij 2 nederlandse dames, zij zijn vanuit Portugal per fiets op weg naar Nederland, ze hebben er een paar maanden voor uitgetrokken.

Inmiddels zijn we aangekomen in Salamanca, vanmorgen afscheid genomen van de duitse dame die op weg ging naar Portugal. Onderweg zien we ooievaars, ze wonen in nesten op de hoogspanningsmasten. Op de camping in Salamanca staan maar 5 andere gasten, op de watertoren naast de camping zitten 2 ooievaars te klepperen. Morgen verder noordwaarts, op weg naar huis.

13 maart 2015.

Het hotel in Salamanca waarbij de camping hoort had een speciaal campinggasten menu, dus zijn we daar gaan eten. We kregen een hevig gepaneerde schoenzool met frietjes, niet lekker en heel de nacht was ik er ziek van.

Na Salamanca zijn we 2 nachten in zuidwest-frankrijk op een camping gebleven. Die camping had ook haar dag niet, internet moest betaald worden, maar het werkte niet. We kregen wel ons geld terug.

Een slaapplaats vinden net ten zuiden van Parijs is buiten het zomerseizoen altijd een probleem, de aanwezige campings zijn dan nog gesloten.

In de buurt van Orleans zou een mooie gemeentelijke camperplaats aan een rivier zijn, dus daar zijn we naartoe gereden. Helaas was de plek voor de winter? gesloten, vervolgens naar een dorpje ten noorden van Orleans. Die camperplek midden in het dorp was wel open, dus hebben we ons daar ge-installeerd om 18.00. Op een terrein naast de camperplek stond een circus. Achteraf was de camperplek eigenlijk gesloten in de veertien dagen dat het circus daar stond, maar dat wisten wij niet. Laat in de avond werden er dranghekken voor de toegang gezet. Een camper die na tienen aankwam om te overnachten is toen maar op een parkeerplaats aan de overkant van de straat gaan staan. Inmiddels zijn we weer heelhuids thuis aangekomen. Het totaal aantal gereden kilometers tijdens deze 5 weekse spaanse stedentoer is 5320.

Weer thuis

Regen, heel veel regen, dat hadden we de laaste 2 dagen onderweg en nu thuis. Ja we zijn weer veilig thuis gekomen op de 17e december, ruim op tijd voor kerstmis.

Wij wensen iedereen gezellige feestdagen

bijna thuis

In Conil was het mooi zonnig weer, niet warm, maar wel droog. We hebben het strand bezocht, maar dat was leeg op een paar wandelaars na, alle terasjes en cafe’s in de buurt waren gesloten. Op de camping is een leuk restaurant waar je voor weinig geld een leuke maaltijd kunt genieten, dat hebben we op donderdag ook gedaan. Op vrijdag zijn we naar de locale markt gefietst. Een hele grote kledingmarkt.wel vonden we er een regenjasje voor Bubbles. De weersvooruitzichten zijn slecht: heel het weekend regen. We besluiten dan maar op zaterdag naar Salamanca te rijden. Van een man op de camping krijgen we een adres van een camping dichtbij Salamanca die in dit seizoen open is. Onderweg naar Salamanca hebben we af en toe een bui, maar geen problemen op de weg. De camping bij Salamanca is snel gevonden, ligt n.l erg dicht bij de autoweg. Een mooie kleine doortrek camping, alle voorzieningen aanwezig, zelfs verwarming in het sanitairgebouw. Er hoort een klein restaurant bij waar je een eenvoudige maaltijd kunt eten. Tijdens het eten zijn er ook nog 4 fransen, zij huren een kamer bij de camping voor die nacht. Dan op zondag verder naar Urrugne in Frankrijk. Op zondag is er weinig verkeer op de weg en ook die reis gaat voorspoedig. In Urrugne zijn nog zo’n twintig andere reizigers aanwezig. Als we op de plek staan gaat het regenen, flink regenen en laat in de avond ontdekken we een lek. Gestaag gedruppel net naast ons bed. Waarschijnlijk een naad in het dak die lekt, we zetten er maar een pannetje onder en gaan naar bed. Vanochtend is de regen gestopt en schijnt de zon. Het sanitairgebouw met vloerverwarming dat op de heenreis geen warm water had, heeft nu heerlijk warme douches. We zijn per fiets naar de kust gegaan, een flinke rit daar de weg nogal bergop gaat.

De kust is erg rotsachtig, geen stranden, maar als we naar het dorp fietsen is daar toch een strand en aan de overkant van de baai ligt St. Jean du Luz met een groot zandstrand. De plek waar wij fietsen heeft een haven en een oud fort, het fort is echter niet toegankelijk. Op de weg terug komen we bij een Lidl en we stoppen om ons avondmaal en wat hapjes voor de kerst te kopen. Op de camping zijn de meeste campers en caravans vanmorgen weer vertrokken, maar tegen de avond staan er toch weer 20 kampeermiddelen voor een overnachting, vooral engelsen. De meesten zijn op weg naar het zuiden en wat opvalt: hou ouder de kampeerder, des te groter zijn kampeermiddel. Morgen verder noordwaarts, naar een slaapplek tussen Orleans en Parijs.

Woensdag 17 dec. denken we weer thuis tekomen na een reis die ernstig gehinderd werd door de enorme regen overlast in Marokko, maar die ons ook de veerkracht van de bevolking in de getroffen gebieden liet zien.

grensperikelen

Vanmorgen, na 30 km langs de kust gereden te hebben stonden we om 09.30 uur Marokkaanse tijd in de file voor de Marokkaans-Spaanse grens. Langs de kust ontdekten we een heleboel ooievaars. Ze zaten op nesten op een paar huizen en op straatlantaarns. Meerdere ooievaarskoppels, een enkele alleenstaande ooievaar. De ooievaars zagen er wat onverzorgd uit. In de file voor de grens staand vragen we ons af wat al die marokkanen toch gaan doen in Ceuta. Ze vinden het blijkbaar zo belangrijk dat ze er urenlang in de file staan voor over hebben. Er duikt een mannetje op met uitreisformulieren. Ik laat hem onze reeds ingevulde gele formulieren zien. Dat kan niet zegt hij, de gele formulieren zijn voor de uitreis via Tanger-med, hier heb je witte formulieren nodig. We twijfelen, we hebben inderdaad altijd witte uitreisformulieren gehad. Na het invullen van de witte formulieren wil hij de formulieren wel even laten registreren , dan krijgen we bij de grens meteen de uitreisstempel, kosten voor deze dienst zijn 10 euro.. Geen deal voor die prijs en we snappen ook niks van de procedure door de man verteld. Uiteindelijk neemt hij de formulieren mee voor 1 euro. Even later komt hij terug met de mededeling dat we bij loket 3 of 4 moeten zijn en dan krijgen we zonder voorwaarden onze uitreisstempel. Vreemd verhaal. Een tijdje later duikt een jongeman op met blauwe uitreisformulieren.

Die willen we niet, we hebben onze formulieren ingevuld en kunnen de uitreis wel zelf regelen vertellen we hem. Hebben jullie betaald voor die witte formulieren?, dat is wikileaks vertelt de jongeman. Kan waar zijn, maar we hoeven geen hulp, we horen het wel bij de kantoortjes aan de grens. De chaos voor de grens is weer enorm: af en aan rijdende taxi’s, veel voetgangers en auto’s die even snel vooraan in de file willen inschuiven. Daar wordt door agenten een stokje voor gestoken, iedereen netjes achteraan aanschuiven in de rij, er wordt niemand voorgetrokken. Na ruim een half uur file mogen we het grensterrein op. Uiteindelijk bereiken we het juiste kantoortje, de uitreisformulieren worden ingenomen en de uitreisstempel komt in ons paspoort. Voetje voor voetje verder naar het volgende kantoortje, onze camper moet ook nog uitgeschreven worden. Dat gaat vlekkeloos: een handtekening van de een, een stempel van de ander en ook dat papiertje is binnen. Aanschuiven in de rij dan maar. De spanjaarden nemen hun tijd en daardoor staat er dus een enorme file. Mondjesmaat worden er 4 auto’s van marokkaanse zijde toegelaten bij de spaanse grens. Dan duikt de douane op, mogen alle luiken open, ja hoor. Er komt ook een ambtenaar in de camper kijken, maar die verdwijnt al snel na in de toiletruimte, de kledingkast en de boilerruimte te hebben gekeken. Na 2,5 uur staan we dan bij de spaanse douane en die wenkt dat we door mogen rijden. Niemand die deze keer vraagt naar een hond en de juiste papieren.

Bij navraag blijkt dat de marokkanen alleen in het weekend niet massaal naar Ceuta komen voor boodschappen. We weten niet wat er in Ceuta goedkoper kan zijn dan in Marokko.

Eenmaal in Ceuta stoppen we op een grote parkeerplaats aan het water, het is inmiddels half een spaanse tijd.

We moeten nog 2 uur wachten voor de volgende ferry naar Algeciras vertrekt, dus kunnen we wel even wat eten in de zon.

Dicht bij ons stoppen 2 marokkaanse auto’s. De heren ruilen op de parkeerplaats spullen uit. Nieuwe autobanden worden geruild voor drank. De man met de autobanden verdwijnt al snel, de alcohol moet eerst verstopt worden in de auto en dat vergt tijd. Smokkel?

Na een uur komt er opeens een frans busje pal naast ons staan, de parkeerplaats is nagenoeg leeg, maar blijkbaar is de plek naast ons de juiste. Het busje ontneemt ons ook alle zon en we besluiten naar de haven te rijden.

Op de ferry wordt je ltijd precies verteld waar je moet gaan staan, zo ook deze keer. De mannen van de ferry begeleiden het oprijden tot je stilstaat. Deze keer zetten ze een vrachtwagen naast ons. De spiegels van de camper moeten worden ingeklapt, anders past de vrachtwagen niet naast ons. Als we stilstaan komt een man van de ferry kijken of we nog uit de camper kunnen. Je mag tijdens de overtocht niet in je voertuig blijven zitten.

Na een uurtje rijden we in Algeciras de haven uit, bij een controle aan de uitgang van de haven wil een agent onze paspoorten zien, hij loopt om de camper heen, gluurt naar binnen, maar vraagt niets en wij zeggen niets. Bubbles heeft heel de reis geen kik gegeven. Inmiddels zijn we ge-installeerd op een camping in Conil de la Frontera, een kustplaats in de buurt van Cadiz.