Straatsburg 2018

Zaterdag 16 juni zijn we vertrokken richting Frankrijk, deze keer niet met de camper, maar met de caravan. We hebben dan de auto ter beschikking als we een streek of iets anders willen gaan bezichtigen.

Het was zaterdag, dus erg rustig op de weg. De eerste overnachting in Mamer, Luxemburg. De camping ligt in een dal en had nog last van de vele regen die eerder gevallen was., maar het was mogelijk op het gras te gaan staan, alleen een paar grote campers moesten overnachten op het verhardde pad.

Vanuit Mamer via Metz landinwaarts naar Straatsburg, een leuke route, deels glooiend, vaak vlak, maar altijd erg veel landbouw akkers en heel veel wilde bloemen in de bermen. Een enkel slaperig dorpje. Hier en daar lag een doodgereden egel, marter of konijn langs de weg, ergens lag zelfs een dood wild zwijn. Alleen de laatste kilometers tot Straatsburg waren afwisselender. Je kon aan de dorpjes duidelijk zien dat we in de Elzas reden, overal bakken met bloeiende geraniums en huizen in Duitse stijl met een vleugje Franse invloed. Heuvelachtiger ook.

De camping in Straatsburg ligt ook echt in Straatsburg, in een park, maar naast een spoorbaan, dat dan weer wel. De camping is groot met veel groen, maar wat verwaarloosd uitziende, afgebakende kampeerplekken, en heeft buiten toerplaatsen ook veel verhuurobjecten: tenten, chaletjes, pipowagens. Een groep Duitse jeugd bezet minstens 15 huisjes.

Onze Belgische buurvrouw voor een paar dagen, begon bij aankomst onmiddellijk met het snoeien van de struiken op haar plek.

Vanuit de camping kun je ook per fiets door het bos in 5 minuten naar een dorpskern vlakbij, daar liggen een paar banken, bakkers en supermarkten.

Voor je het dorpje bereikt kom je langs een enorm grote verwaarloosde begraafplaats. De grafstenen staan schots en scheef en het gras is lang. Er staan wel heel veel verschillende grafstenen, van marmer, maar ook van beton, in de vorm van een zuil of een toren, maar ook traditionele vormen en familiegraven. Meestal is de tekst op de grafstenen onleesbaar, maar soms is de tekst nog duidelijk. De laatste graven lijken te dateren uit 1917. Aan de nog leesbare namen te zien liggen er ook Joden begraven, hun grafstenen hebben een aparte vorm: lang, smal en spits toelopend.

Het is half juni en de camping is elke dag al voor 17.00 helemaal vol.

Met de fiets ben je binnen een kwartier in het historisch centrum via een mooi aangelegd fietspad. Ook in de stad zijn overal fietsstroken.

Ondanks dat het maandag was, was het druk in de stad, heel veel groepen en klassen schoolkinderen, maar ook veel individuele bezoekers.

Heel de stad is gevuld met winkeltjes, terrasjes en restaurantjes; ziet er gezellig uit, mede door de mooie vakwerk huizen, vele bloemen en smalle straatjes.

Voor elke kerkdeur zit wel een bedelaar en op het plein bij de kathedraal lagen twee vrouwen languit op de grond met een bekertje voor muntjes in hun hand. Sommigen bedelen niet maar proberen actief wat te verdienen, een paar straatmuzikanten en heel leuk, een man die heel veel bellen tegelijk de lucht in blies.

De kathedraal is een enorm kerkgebouw, met enkele mooie details zoals een fraai bewerkte preekstoel en een astronomisch uurwerk. Het uurwerk stond in de steigers, dus helaas kwamen de 12 apostelen niet in beweging om 12.30.

Straatsburg bestaat ook uit veel pleinen en pleintjes en je kunt er een rondvaart per boot maken. Op een van de pleintjes(Place Marche Gayot), bestaat de ene kant uit drinkgelegenheden, de andere kant uit restaurants. Er worden rond de middag in elk restaurant in de stad vooral complete menu’s geserveerd, maar niet iedereen is daarvan gediend zagen we al snel. Je haalt dan in een winkel in naburige straat een salade, belegd broodje of een ander lunchhapje, dat neem je dan mee naar een van de cafeetjes op Place Marche Gayot, je bestelt er koffie of thee en eet lekker je meegebrachte lunchpakket op, niemand die daar raar van opkijkt of er iets van zegt.

Er was een klas schoolkinderen bezig met een enquete, ze werkten in groepjes van 3, ze wilden weten of we naar het wk voetbal keken, welk land we steunden en welk land volgens ons de wk gaat winnen. We werden door een fransman gewaarschuwd dat dit een manier was om zakken te rollen, maar wij denken dat deze schoolkinderen alleen bezig waren met hun schoolopdracht.

Maandag blokkeerde de ME een straat, dinsdag was er in heel het centrum veel politie aanwezig. Op achterafpleinen in het centrum kan geparkeerd worden tegen betaling, het is er druk. Zelfbenoemde parkeerhulpen wijzen bezoekers op een vrije plek en geven aanwijzingen bij het uitrijden, tegen vergoeding uiteraard. Maar deze praktijken zijn illegaal en we zagen de politie een van deze illegale parkeerhulpen wegsturen. Een ander maakte zich snel uit de voeten toen hij politie zag.

We bezochten een kerk net buiten het toeristisch centrum, een heel bijzondere kerk, met heel veel muurschilderingen en een bijzondere afscheiding tussen het koordeel en de rest van de kerk. De oorspronkelijke kerk is gebouwd rond het jaar 1000 na chr. als katholieke kerk, later in gebruik door de protestanten. De protestanten deelden op zeker moment de kerk met de katholieken, maar maakten een afscheiding tussen het koor( katholiek) en de rest(protestant). Die afscheiding is nog intakt. Heel de kerk en alle schilderingen moeten nodig gerestaureerd worden, maar toch vonden wij dit gebouw een bezoek waard. De entree is vrij, maar men is wel heel erg blij met een vrijwillige bijdrage voor de restauratie die vele miljoenen euro’s gaat kosten.

In de nacht is op de camping de fiets van de Belgische achterburen gestolen, bij de Franse buren zaten 2 fietsen vast met een stalendraad, die draad heeft men geprobeerd door te knippen en branden, een pakje camel cigaretten uit Nederland lag naast de fietsen. Gelukkig stonden onze fietsen al op de auto, die stonden nog op hun plek.

Spanje voorjaar 2018

Maart 2018

Na onze najaars reis 2017 door Portugal en Marokko vertoonde de camper weer wat mankementen, die zijn inmiddels weer gerepareerd, zelfs de koelkast koelt weer tijdens het rijden.

De tandarts is bezocht en andere medische akkefietjes zijn geregeld, diverse verjaardagen bezocht, klussen in en om het huis en voor onze dochter gedaan. Tijd om weer op reis te gaan.

Dit jaar in Nederland een late winter met vrieskou en uiteindelijk zelfs een laagje sneeuw.

Dat en slecht weer in zuid Frankrijk en Spanje, zorgden ervoor dat we een paar dagen later van huis zijn gegaan dan oorspronkelijk gepland.

Zondag 4 maart 2018 zijn we vertrokken. Een stralende zon, sneeuwresten langs de weg.

Zondag is meestal een goede reisdag, vrachtwagens staan aan de kant, geen werkverkeer en er wordt niet aan de wegen gewerkt. Tot Gent bleef het zonnig, daarna bewolkt en vervolgens tot ver na Parijs regen.

Na de regen wensten de ruitenwissers niet meer te stoppen, uiteindelijk kwam ook dat goed.

We hebben overnacht op de parkeerplaats van Futuroscoop bij Poitiers. We waren niet alleen, 40 andere campers bleven ook de nacht, hoewel er plek genoeg was vond een fransman het nodig zo dichtbij te komen staan dat we nog maar net de deur konden openen.

Bij de receptie was in de ochtend vanaf 7.30 uur vers stokbrood verkrijgbaar, die receptie zorgt tevens voor de opvang van honden van bezoekers aan het attractiepark.

Op maandag 5 maart zijn we naar Urrugne, plaatsje tegen de Spaanse grens, gereden.

Onderweg geen resten sneeuw of ijsresten, gewoon een landschap met overwegend groene akkers. Hier en daar waren wel akkers die nog geploegd/ ingezaaid moeten worden.

Hoewel er regen voorspeld was bleef het bij een enkel buitje. Het was inmiddels 17 graden en op de camping in Urrugne was het druk, veel reizigers met caravan of camper, terugkerend vanuit zuid Spanje, maar ook veel mensen op weg naar een ,hopelijk zonnig, zuiden. We zagen zelfs 2 Ierse campers de camping oprijden. Een meevaller op die camping was dat het restaurant geopend was, een zeer beperkte kaart, maar we hoefden niet te koken.

Op dinsdag 6 maart weer op tijd vertrokken vanuit Urrugne, met zo mogelijk als doel Valencia. De rit ging weer voorspoedig, ook in de pyrenee-en nergens sneeuw gezien.

Vanuit Irun net over de Spaanse grens zijn we naar Pamplona gereden, een mooie route, grootdeels door het dal van de rivier Bidasoa. Na Pamplona werden her en der nog druiven gesnoeid, de takken worden gelijk verbrand op het veld. Ook staan er in die buurt enorme windmolenparken.

We hebben ten zuiden van Zaragoza geluncht bij een tankstation met restaurant. De meeste eters waren engelsen, o.a twee oudere mannen op doorreis; de oudste dronk bij zijn gehaktballen een glas bier met een rietje.

Tijdens de reis was het wisselend bewolkt, af en toe een spatje regen en een harde koude wind.

Aangekomen op het camperpark scheen de zon, wel nog harde wind, maar de wind is tegen de avond gaan liggen, lekker temperatuurtje. Het camperpark is goed bezet, in Valencia is het tot 19 maart feest, met elke dag om 14.00 vuurwerk. We zijn van plan hier een paar dagen te blijven, mede omdat het weer hier beter is dan in de rest van Spanje. In drie dagen 1800 km is een hele trip, Bubbles is het reizen beu.

Woensdag was rustdag; we hebben uitgeslapen, een wasje gedaan en in de zon gezeten. Onze buurman is een Belg die hier een paar maanden overwintert. Er was nog veel wind en om 17.00 werd het fris buiten.

In de nacht naar donderdag 8 maart heeft het een beetje geregend. Donderdag begon bewolkt.

We hebben een 10 rittenkaart voor de Metro naar Valencia gekocht, we wilden de haven bezoeken. Het metrostation bij het camperpark is het voorlaatste van de lijn, 25 km buiten het centrum van Valencia. Op het station hing een mededeling dat er vandaag een staking was bij de metro, met een aangepaste dienstregeling; er zou maar een kwart van de normale metro’s rijden.

Tegen elven zijn we in de metro gestapt en ik kwam terecht op een stoel tussen een Frans echtpaar en een Duits stel. Zij waren anderhalf uur eerder opgestapt met de bedoeling Valencia te bezoeken, maar ze zijn opgestapt richting eindstation, daar heeft de metro meer dan een uur stil gestaan alvorens aan de rit naar Valencia te beginnen.

Om de haven te bereiken moesten wij overstappen, vervolgens moesten we bijna een uur wachten op de verbindende metro, dan nog een half uur reizen; een hele trip.

We zijn uitgestapt bij het strand dat naast de haven ligt, daarna een stuk over de boulevard gewandeld langs een enorm breed maar leeg strand. De zon liet zich nauwelijks zien en er stond een frisse wind. Er zijn veel restaurantjes en wat winkeltjes langs de boulevard.

Op het strand was een mooi zandkasteel gebouwd, dat verdiende natuurlijk een fooi voor de zandartiest.

Na de lunch in een van de restaurantjes verder gewandeld naar de haven, maar ook daar was het erg rustig. Toen terug via een andere metrolijn, gelukkig hoefden we niet lang te wachten, maar de metro zat en stond bomvol, als haringen in een ton. Vervolgens ergens overstappen, maar ook daar bleken we een uur te moeten wachten op een overvol perron, we hebben toen maar een metro met gedeeltelijk dezelfde bestemming genomen en zijn halverwege uitgestapt, hebben daar boodschappen gedaan en hebben na een uur de reis voortgezet naar het camperpark. Het was duidelijk geen goede reisdag. Terug op het camperpark bleek dat helemaal vol te staan, er was een groep van 10 Sloveense campers gearriveerd en die hadden het duidelijk naar hun zin. De Slovenen maken een 24 daagse rondreis door Spanje en Portugal.

Vrijdag 9 maart zijn we nogmaals naar Valencia gereisd met de metro, deze keer zonder vertraging of extra drukte in de metro. Wel hoorden we dat de acties nog 10 dagen duren en er elke dag een aangepaste dienstregeling is.

Het was heel erg druk in de stad en om 14.00 was er weer knalvuurwerk, te horen tot in de verre omtrek.

Op zaterdag zijn we naar het dorp in de buurt van het camperpark gefietst voor wat boodschappen. Op een doorgaande weg in het dorp was men een reuzetent aan het opbouwen, blijkbaar een dorpsfeest dit weekend. Een stuk verder hield de politie het verkeer tegen omdat er een grote groep lopers de straat moesten oversteken. Het was best warm in de ochtend en overal zaten mensen op terrasjes.

Niet alleen in Valencia wordt vuurwerk afgestoken, ook in de buurt van het camperpark hoor je regelmatig knalvuurwerk.

Tegen vieren begon het te onweren en viel er een flinke bui, het koelde gelijk flink af.

Zondag 11 maart, we zijn van Valencia naar de buurt van Alicante gereden. Onderweg veel zon en wind. De route leidde door een mooi bergachtig landschap. De keuze was gevallen op een camping in St Joan d’Alicant, net te noorden van Alicante. We hadden van anderen gehoord dat alle kampeerplekken tot voorbij Almeria afgeladen vol stonden, maar toch….

Net na de middag bereikten we de camping, We hadden geluk, We bemachtigden de enige vrije plek die ze hadden. Wel een rare plek; met 5 anderen staan we op een soort achteraf grindveldje achter de receptie. Om op de plek te komen werd even een poort aan de straat die langs de camping loopt geopend. De camping zelf is voor ons lopend bereikbaar via een gangetje en poortje. Nou ja, we zijn blij dat we een plekje hebben. Tegen vieren trok de wind aan, verdween de zon, daalde de temperatuur en kregen we een bui.

Het weer blijft wat wisselvallig, wind, wolken en af en toe zon. Het strand en de boulevard zijn uitgestorven en ook de paar restaurantjes die open zijn hebben het niet druk. We hebben wat fietstochtjes gemaakt in de omgeving, er is erg veel braakliggend land, in dit seizoen gevuld met gele en witte bloemetjes. Op sommige plaatsen is duidelijk illegaal vuil gestort. Aan de rand van het plaatsje worden flatgebouwen neergezet. De camping is nog steeds overvol, zo ook de beide camperparken in de buurt.

In een naburig dorp verblijven 30 campers op rij langs een doodlopende weg naast een droge rivierbedding, ze mogen daar wel parkeren,(niet kamperen), maar geen stoelen etc. buitenzetten. Ze lopen steeds het risico weggejaagd te worden door de politie. Niet ons idee van kamperen.

Op ons veldje staat behalve 5 fransen ook een enorm grote Engelse camperbus. De engelsen die daarin wonen, wonen heel het jaar in die bus, ze hebben geen huis meer. Van oktober tot april verblijven zij in Spanje, de overige maanden wonen ze in Groot-Brittanie ergens bij een boerderij.

Woensdag 14 maart, we hebben wat postzegels nodig, dus willen we naar een postkantoor want een postzegel kopen in spanje is soms lastig; er zijn meerdere post bezorgorganisaties met eigen postzegels, maar die bezorgen moeizaam post buiten Spanje. Maar eerst naar de markt in een ander dorp. 5 km fietsen, maar geen markt, w.s is die markt er alleen in het zomerseizoen. Dan terug en 5 km de andere kant op voor postzegels; na wat zoekwerk vinen we het postkantoor. Inmiddels is het lunchtijd, de zon schijnt flauwtjes en er staat nagenoeg geen wind. We vinden plek op een zeer druk terras; het blijkt een soort broodjes mcDonalds; zelfbediening en keuze uit wel 100 verschillend belegde minibroodjes. Alle broodjes kosten 1 euro. We halen wat minibroodjes en koffie. Naast het terras zitten zuid-amerikaanse types met souvenirs uitgestald op een laken. Opeens pakken ze razendsnel hun spulletjes in en gaan lopen, op de boulevard verschijnen vervolgens 2 politie agenten op een motor, zij rijden de vluchtende souvenirverkopers klem. Even later komen de agenten terug met de in beslag genomen koopwaar. De koopwaar wordt in een politieauto afgevoerd.

Er zijn nog steeds geen vrije plaatsen op de camping en regelmatig klopt er een kampeermiddel vergeefs aan.

15 maart 2018: Het heeft vannacht en tegen de ochtend een beetje geregend, de ochtend verloopt bewolkt, af en toe een buitje, fris en winderig. We hebben deze plek tot morgen, maar gezien de weersvoorspellingen in de rest van Spanje (bewolkt, nat en erg fris) willen we hier nog een paar dagen blijven. Helaas moeten we weg, we mogen wel blijven, maar dan moeten we naar een andere plek op de camping, want onze huidige plek is gereserveerd vanaf vrijdag.

Om 16.00 verdwenen de wolken en werd het nog even aangenaam om buiten te zitten, daarna opruimen zodat we morgen verder kunnen. Bestemming: zien we morgen wel weer.

Vrijdag 16 maart: Vanuit San Juan d’Alicante zijn we naar het 70 km noordelijker gelegen Moraira gereden. Moraira is een kleine leuke plaats in een baai. Helaas is de camping tijdelijk?? gesloten, maar er mag tot 1 april overnacht worden op een parkeerterrein bij het centrum. Naast het parkeerterrein was vandaag markt, het was druk op het parkeerterrein, met campers, maar ook met auto’s. Het terrein is ongelijk met hier en daar flinke kuilen. We vonden helemaal achteraan een plek om te parkeren. Toen ik uitstapte trapte ik net niet in viezigheid, blijkbaar had een kampeerder het nodig gevonden tussen het gras zijn toilet te legen, bah.

Het was een grote en goed bezochte markt met veel kleding en groenten en fruit. Voor kinderen waren er heel veel flamenco-jurkjes met bijpassende schoentjes te koop.

We hebben een broodje gegeten bij een kraampje op de markt en zijn vervolgens naar een andere wijk gereden om een kennis te bezoeken. Hij is eind september vanuit Nederland naar Spanje verhuisd. Na een gezellige middag weer terug naar het parkeerterrein, daar was inmiddels plek genoeg om te parkeren.

Naast het terrein ligt ook een permanente kermis die de avond geopend was, zonder ook maar enige geluidsoverlast te veroorzaken. Tegen middernacht stonden er 30 overnachtende campers.

Zaterdag 17 maart: Het heeft heel de nacht flink gestormd, de camper stond regelmatig te schudden, tegen de morgen werd de wind minder. Na het ontbijt zijn we onder een stralende zon 15 km zuidwaarts gereden langs de kust. In Calpe gaan we een paar nachten verblijven op een vrij nieuw camperpark. Het camperpark is snel gevonden en er zijn plekken vrij. Het camperpark heet officieel camping, maar is in werkelijkheid een hele groot terrein verdeeld in vakjes waar de camper precies op past. Mooie smalle geasfalteerde paden, dat wel. Luxe sanitair, elektra en wifi zijn in de prijs inbegrepen. Het park staat nagenoeg vol, toegang alleen met een magneetkaart.

Naast het park blijkt markt te zijn, dus die bezocht. Een hele grote markt, met veel kraampjes die we gisteren ook al in Moraira zagen. Als de markt afgelopen is pakken de marktkooplui razendsnel alles in, zelfs het kraampje; wat rest is een enorme hoeveelheid rommel, die dan weer opgeruimd wordt door gemeentewerkers.

Er is vlakbij een groot zoutmeer met een heleboel flamingo’s. en tegenover het camperpark ligt een permanente kermis. Tot onze verbazing geeft ook dat terrein geen overlast; de muziek staat zacht, het enige dat we soms horen zijn gillende kinderen in de enorme schommel.

Na de middag was de zon weg en stond er weer een harde koude wind. Temperatuur rond 12 graden. We hebben een wandeling gemaakt over een tamelijk verlaten boulevard, we waaiden vanzelf in de goede richting en tegen vieren begon het te regenen.

Toen ik een zak eten voor Bubbles uit de bagageruimte haalde bleek de zak voor de helft leeg; er zat een klein gat in de zak, gemaakt door muizen. Blijkbaar zijn er muizen in de camper geweest in de week voor vertrek. We hadden al eerder rommel gevonden die wees op muizen.

Er liggen hier minstens 4 campings/camperparken bij elkaar, toch staan er elke nacht meer dan 30 campers in de straten rondom, sommige campers bivakkeren al meerdere dagen in een van die straten. Blijkbaar leuker(en goedkoper) dan verblijven op een camping.

Op zondag zijn alle winkels en supermarkten gesloten en in dit geval ook op maandag omdat het dan een feestdag is in de provincie Valencia.

Op zondag waren er veel mensen op de boulevard en op het strand werd hier en daar een balspel gespeeld, de terrasjes waren goed bezocht; het was dan ook redelijk zonnig en er was bijna geen wind. Wij hebben het kleine oude binnenstadje van Calpe bezocht. Smalle straatjes, soms kleurige huizen en veel schilderingen op de huizen. Hier en daar een restaurantje, maar er was bijna niemand op straat.

Op maandag 19 maart hebben we een rondje langs de boulevard gefietst, daar het een feestdag was waren er veel Spanjaarden onderweg. We kwamen langs de “Calpe bowlsclub”, een soort jeu de boules op grasbanen, gespeeld door oudere paren in witte blouses en witte broeken. Op het camperpark leek het was en poetsdag, de wasmachine maakte overuren. Net na de middag scheen heel even de zon, de rest van de dag veel bewolking en wind en uiteindelijk regen.

We maakten kennis met een Noors-Nederlands stel, zij wonen in Noorwegen en overwinterden voor het eerst. Zij vonden het leven in het camperpark heerlijk; elke dag activiteiten en veel mensen ontmoeten en zeker niet onbelangrijk, beter weer dan in Noorwegen. 

Rond het camperpark wonen erg veel vogeltjes in de struiken, veel vinken, maar ook kleine vogeltjes met rode veren. Zij zijn erg beweeglijk en laten zich niet fotograferen.

Dinsdag 20 maart: Na een nacht met hevige storm in de ochtend in een stralend zonnetje, maar nog steeds een stevige koude wind naar het 120 km zuidelijker gelegen Murcia gereden. Murcia heeft geen camping, maar bij de Ikea en een groot winkelcentrum is er een speciaal aangelegde parkeerplaats voor ruim 70 campers waar je ook mag overnachten. Bij aankomst rond de middag was de parkeerplaats al goed bezet; tegen zessen stond de parkeerplaats helemaal vol.

We hebben tegenover de Ikea de tram naar het centrum genomen, een rit van een kwartiertje. Murcia heeft wel een oud centrum, maar weinig echte bezienswaardigheden. Wel zijn er veel pleintjes en terrasjes, maar door de ijzig koude wind zijn die leeg. In de hoofdstraat stond een hele rij stalletjes met verkoop van oude en 2^e-hands boeken, dit ivm een boekenweek.

We komen al snel een Belgisch stel tegen die een stadsplattegrond hebben, zij zijn op weg naar de parkeerplaats en wij mogen hun plattegrond meenemen, heel handig. We bezoeken een klein museum bij een klooster met oude religieuze attributen, er tegenover ligt ook een klooster, maar dat is gesloten. Toevallig laat een non gasten uit en wij vragen of we de kapel mogen bezichtigen. Dat mag. Een eenvoudige kloosterkapel, met een erg mooi altaar en zijaltaar.

Het oude (voormalige) casino is ook een bezoek waard. Het oude rijk versierde gebouw bestaat uit meerdere zalen, allen in een andere stijl. De hal is in Moorse stijl, heel erg mooi. Er is ook een prachtige balzaal en een zaal die nu dienst doet als restaurant.

De kathedraal is alleen te bezoeken onder begeleiding van een gids, dat bezoek hebben we overgeslagen; de buitenkant alleen al is zeer indrukwekkend. Het bisschoppelijk paleis ziet er verwaarloosd uit, maar er is wel een poortje open. Via dat poortje komen we in een ronde kapel, heel apart, we zagen eerder een ronde kapel in Cartagena.

Het was heel erg rustig in het centrum van Murcia. Leuk om te zien is wel dat gebouwen die renovatie kunnen gebruiken zijn afgeschermd met mooi beschilderde doeken, het ziet er zo heel verzorgd uit.

Woensdag 12 maart: uitslaap dag, daarna het enorme winkelcentrum bij de parkeerplaats bezocht en boodschappen gedaan in de bijbehorende supermarkt. We hebben vrienden gemachtigd om voor ons te stemmen, dus ook dat zal wel goed komen.

Een zonnige dag en de wind is minder geworden. De parkeerplaats blijft goed gevuld met campers. Hoewel campinggedrag(tafels,stoelen etc. buiten) verboden is, zaten er heel de dag veel kampeerders met stoelen in de zon. Vanmiddag gezellig gekletst met Engelsen die vandaag aangekomen zijn. Naast ons staat een Duitse jongeman met een ernstig beschadigde camper; hij heeft ergens op een parkeerplaats een afdak voor auto’s geraakt. Een flinke schadepost.

Dankzij onze zonnepanelen die de accu’s vandaag weer gevuld hebben, kunnen we naar de verkiezingsuitslagen kijken.

Op donderdag zijn we naar San Javier gereden, 50 km ten oosten van Murcia, gelegen aan een baai. Eerst vele kilometers door een berggebied, daarna vlak land met heel veel tuinbouw.

Het camperpark is snel gevonden; een park met 200 plaatsen dat pas sinds half januari open is. Het camperpark is goed bezet, een grote luxe parkeerplaats met goed werkend sanitair. Ook hier waait een stevige gure wind.

We zijn naar de kust gefietst en daarna kilometers over een verlaten boulevard. Er is strand, maar dat wordt ontsierd door de vele aanlegsteigers. Bootjes zijn niet aanwezig. Er is nergens bewegwijzering en als we terug willen naar het camperpark kunnen we de weg terug niet zo snel vinden, we hebben dus wat extra kilometers gefietst, maar uiteindelijk kwamen we toch op de juiste plek.

Op vrijdag is er minder wind en de wind is minder guur, het is een tijd lang lekker om buiten te zitten, maar vanaf 15.00 is de zon verdwenen en waait het weer harder. In de ochtend zijn we getrakteerd op oefenvluchten van de militaire basis in de buurt, staaljagers kwamen meerdere malen in formatie overvliegen.

Er stond een wagen met gegrilde kip op het park, de man praatte zowaar ook frans en deed goede zaken. Erg gezellig is het iet op het camperpark, iedereen heeft het druk met zichzelf en sommigen met de groep waarmee ze overwinteren. In de omgeving is eigenlijk niks te beleven.

Op zaterdag stormt het heel de dag met af en toe wat zon. Buiten zitten is niet mogelijk, je waait met stoel en al weg.Op de fiets naar de supermarkt, dat lukte wel, ook tegen de wind in.

Op zondagochtend  16 maart vertrokken vanuit San Javier naar Bolnuevo. Een rit van 70 km, deels door tuinbouwgebied inclusief plastic kassen, deels door een mooi heuvellandschap. Ook al is het zondag, er wordt overal op het land gewerkt. Onderweg zien we diverse windmolens of ruines van windmolens, bij eentje is aan de zijkant een waterrad te zien. Ze zijn waarschijnlijk in het verleden gebruikt om water op te pompen om de akkers van water te voorzien.

In Bolnuevo krijgen we een ruime plek op een heel goed bezette strand camping, we staan in “het zweedse straatje”; Inderdaad staan er voornamelijk zweden in ons straatje, maar ook een Belgische dame die regelmatig een praatje komt maken. De camping is een mix van caravans en campers en je loopt zo het strand op, helaas te veel wind en te weinig temperatuur voor strandplezier. We ontdekten in het dorpje een mooi restaurant met een aantrekkelijk menu, maar bij navraag zijn ze op zondagavond gesloten, evenals op maandag en dinsdag. Maar weer zelf koken dan.

We horen in het nieuws dat Puigdemont van (Catalonie)Spanje door de Duitsers is opgepakt aan de Deens/Duitse grens; dat gaf gelijk gespreksstof voor Thieu bij de afwas; Een Luxemburger vroeg aan iedereen die af kwam wassen naar zijn nationaliteit, want zijn advies was: als je Duitser bent rij dan maar niet naar huis via Barcelona.

Xx

Maandag 17 maart een deels zonnige dag, we zijn naar het naastgelegen Puerto Mazarron gefietst. Dat dorp heeft een levendig centrum met veel winkels.

Op maandagavond horen we van een vriendin in Nederland dat er in Bolnuevo mooie door erosie ontstane rotsformaties zijn; vreemd dat we er niets over gehoord hebben, ook de camping heeft nergens info hangen over deze bezienswaardigheid terwijl de rotsformaties minder dan 1 km van de camping liggen.

Op dinsdagmorgen zijn we vertrokken van de camping in Bolnuevo en eerst naar de door erosie gevormde rotsformaties gegaan. Heel mooie figuren zijn daar ontstaan in het steen.

Na een half uurtje hadden we het wel gezien en zijn we door een natuurpark verder naar het zuiden gereden. In het tot natuurpark verklaarde berggebied woont nagenoeg niemand, wel liggen er verlaten en vervallen huizen. Net na de middag kwamen we aan in Mojacar Playa. Veel mensen op het strand en druk op straat. Het is inmiddels ook zonnig en ruim 25 graden.

Op de camping vinden we snel een plek, er staan weinig kampeerders, de camping is niet zo in trek vanwege zijn soberheid, wij waren hier eerder en vinden het een prettige plek. 5 minuten na ons arriveert een Spaans camperbusje dat kiest voor de plek naast ons. Het blijken Nederlanders in een Spaanse huurcamper.

De middag genoten van de zon die eindelijk zorgde voor een aangename temperatuur. Van de nog steeds aanwezige wind merk je hier weinig door de hoge bomen.

De woensdag maar ingevuld als wasdag, de zon scheen, aangename temperatuur en wind.

In Spanje zijn witte donderdag en goede vrijdag belangrijk, veel winkels zijn beide dagen of een van beide dagen gesloten. Veel mensen zijn vrij, veel jeugd en kinderen op straat en op het strand.

Op witte donderdag werd het plotseling een stuk drukker op de camping: Spanjaarden met kleine kinderen en soms met tieners. Mocht iedereen eerder zelf een plek kiezen, vandaag kregen nieuwe gasten een plek toegewezen door de baas.

Aan het strand was het heel de dag druk en ook restaurantjes werden goed bezocht. Een bar schuin tegenover de camping had woensdagavond al luide muziek en was ook vanavond druk bezocht.

Goede vrijdag idem als witte donderdag: nog meer Spaanse kampeerders met jonge kinderen, gesloten winkels en drukte op straat. Een zonnige dag met een harde koude wind.

Op 31 maart, paaszaterdag naar het 200 km noordelijker gelegen Crevillent gereden. Even gestopt om boodschappen te doen in Lorca, waar een enorm winkelcentrum ligt. Heel veel winkels in een mooi complex, maar gelukkig ook een supermarkt. We hebben inmiddels ontdekt dat de winkels ook aanstaande zondag en maandag gesloten zijn.

De kleine camping waar we terecht komen hoort bij een hotel met restaurant en ligt wat verborgen achter gebouwen. We vinden een plek op een gezellig uitziend deel van de camping. We hebben Spaanse, Engelse, Belgische, Franse en Nederlandse buren. Tegen de avond zijn weer nagenoeg alle plaatsen bezet.

De Spanjaarden staan met 3 gezinnen bij elkaar en maken er een gezellig weekend van. Ze doen alles samen en hebben van 2 gekoppelde partytenten de eetkamer gemaakt, Er staan 3 koelkasten bij elkaar, voor elk gezin 1. Het weer is inmiddels uitstekend, weinig wind en veel zon.

In de omgeving is weinig te beleven en ook het dorpje is niet interessant. We fietsten een rondje door het dorp en kwamen uit in een Marokkaanse wijk, compleet met Marokkaanse winkels en slagers. Het Marokkaanse deel hield abrupt op bij twee cafe’s.

In de nacht van zaterdag op zondag begonnen om half een opeens de kerkklokken te luiden ten teken dat het pasen is. Het kan gekker: op de vorige camping werden ’s-nachts om half drie de vuilnisbakken geleegd.

Paasmaandag begon bewolkt en fris en we besloten verder noordwaarts te reizen, alle bezienswaardigheden zijn tijdens de paasdagen ook gesloten. Na ontbijt, opruimen en een douche reden we om 11.00 de autoweg op. Al rijdend besloten we naar Peniscola te gaan, een kuststadje ten zuiden van Tarragona. We zijn gestopt voor de lunch bij een tankstation met restaurant in de buurt van Valencia. De parkeerplaats was overvol, er waren 2 verkeersregelaars aanwezig op de parkeerplaats. Het restaurant zat overvol en het cafetariadeel was druk bezocht. De serveerster was ook nog eens zichtbaar blij dat ze haar Engels kon oefenen. Wegrestaurants in Spanje zijn vaak goed bezocht en hebben vaak een cafetariadeel en een echt restaurant, alles bijzonder prijsvriendelijk.

Dinsdag 3 april: Peniscola heeft een burcht uit de 14e eeuw Op de plaats waar het kasteel nu staat stond ooit een Arabische citadel; de burcht is mooi gerenoveerd en je hebt er een mooi uitzicht over de omgeving en de zee. Het stadje binnen de muren heeft smalle straatjes met veel trappen en voornamelijk witte huizen.

Woensdag 4 april naar Capmany gereden, 10 km ten zuiden van de Franse grens. Toen we vanaf de autoweg de provinciale weg opdraaiden stond er bij een zandpad een schaars geklede dame, wachtend op werk. Een stuk verder sprong opeens een nog schaarser geklede dame voor het tegemoetkomend verkeer de weg op, ook zij wachtte op werk. Even later bereikten we de camping. Een heel mooie camping in een bergachtig gebied, enkel een klein dorpje in de buurt. Zonnig weer, dus we konden nog even buiten zitten, maar even na vijven betrok de lucht, we werden getrakteerd op regen, onweer en zelfs hagel. Het heeft tot laat in de nacht wat geregend.

Donderdag begon gelukkig zonnig, altijd prettig, zeker bij verder reizen. Net voor de Franse grens zijn veel tankstations en een erg groot winkelcentrum. De brandstof in Frankrijk is duurder, dus nog even de tank volgooien in Spanje en dan naar Frankrijk.

Bij de grensovergang stond aan Spaanse kant erg veel politie om het inkomend verkeer te controleren, er stond dan ook een lange file vrachtwagens. De Fransen hadden zich voor het inkomend verkeer opgesteld achter de tolpoortjes, ze hielden alle verkeer nauwlettend in de gaten. De camping in Agde waar we heen zijn gegaan ligt aan de rivier de Herault en was pas 5 dagen open na de wintersluiting. Er was dus plaats genoeg.

We zijn langs de Herault naar het strand gefietst, maar ook daar was weinig te beleven, wel waren veel visrestaurantjes open. Vanuit het strand naar het centrum van Agde. Onderweg kwamen we voorbij een kerk ter ere van de Notre dame du Grau. De kerk was gesloten maar een kapel was open. Op een pilaar op een plein stond een levensgroot beeld van een knielende Maria. Op het pleintje voor het beeld werd Jeu de boule gespeeld door een paar ouderen uit die buurt.

Verder naar Agde centrum, dat bestaat uit smalle straatjes en wat oude gebouwen, niet echt bijzonder. De Kathedraal heeft een bijzonder mooi altaarstuk en aan de rand van het centrum staat nog een stukje oude stadsmuur. Vanaf het centrum kun je langs de Herault weer terugfietsen naar de camping waar wij verbleven.

Vrijdagmorgen 6 april naar Palavas om flamingo’s te zien, er waren inderdaad meerdere flamingo’s in de meren, daarna via binnenwegen naar Arles, daar in een grote supermarkt boodschappen gedaan want onze koelkast was leeg.

Daarna naar de camping in Tarascon, een mooie, maar eenvoudige camping aan de Rhone en bij het kasteel.

De slagboom van de camping reageert alleen op voertuigen die de camping willen verlaten, Als je de camping op wil moet iemand de slagboom openen. Daar hebben ze wat op gevonden: een brandblusser op een karretje wordt voor het poort-oog gehouden, en voila, de slagboom gaat omhoog. Nou ziet een brandblusser op een karretje wat vreemd uit, dus heeft het campingbeheer de brandblusser aangekleed.

Bij het waterpas zetten van de camper op de oprijblokken ging wat mis: gevolg een kapot oprijblok en een kapotte gasflessen kast.

Later die middag een bezoek gebracht aan Pierre en Harriet die een kilometer van de camping vandaan met een boot liggen.

Zaterdag 7 april het kasteel van Beaucaire bezocht. Er is weinig meer over van het oorspronkelijke kasteel uit de 13^e eeuw, maar je kunt wel nog zien dat het een groot complex is geweest.

In het dorp Beaucaire is dit weekend een agricultuur markt, heel leuk opgezet. Op het plein voor het gemeentehuis zijn boxen met daarin dieren, vader, moeder en kind van geiten, schapen, runderen, ezels pony’s etc. Tevens werden er producten verkocht die gerelateerd waren aan de diersoort in de naast gelegen box.

Er verscheen een orkestje, maar dat werd verwezen naar een andere kant van het plein omdat de paarden onrustig werden van muziek.

Op een plein in de buurt van de haven stonden allerlei oude landbouw werktuigen, heel oude trekkers en liepen mensen in middeleeuwse klederdracht; er stonden stalletjes met drank en voedsel en nog meer stalletjes met regionale produkten zoals fruit, groenten en wijn.

De markt was leuk opgezet en werd in de morgen al goed bezocht. Wel was er naar ons idee erg veel politie op de been.

Later op de dag nog geprobeerd een klooster te bezoeken, maar een zeer vriendelijke zuster-portierster vertelde dat alleen de kapel bezocht kon worden. Helaas was de kapel de volgende 2 uur in gebruik voor een gebedsgroep. Zo lang wilde ik niet wachten.

Zondag 8 april: er is regen voorspeld en een fikse temperatuurdaling, dat is voor ons het sein om te vertrekken.

Na ontbijt en een lauwwarme douche vertrekken wij uit Tarascon in de regen, maar gelukkig wordt het al snel droog.

In Remoulins nemen we de autoweg naar het noorden. Het is echt lente: de bomen krijgen bladeren, de velden zien er fris en groen uit en er zijn opvallend veel velden met bloeiend koolzaad. Alleen de druiven hebben nog geen blad. In Spanje hebben we hier en daar wel uitspringende druivenstruiken gezien. Het is enorm druk op de tolweg, blijkbaar eindigt voor veel vakantiegangers de paasvakantie. In Lyon staan we rond de middag al in de file en als we bij een wegrestaurant stoppen voor een broodje en koffie lijkt het daar wel een mierennest. De parkeerplaats is overvol, overal lopen en zitten gezinnen en in Burger King staat een grote rij wachtenden. Gelukkig is de belangstelling voor de broodjesbar matig en zijn we snel aan de beurt.

In Chalon-sur-Saone zijn we gestopt voor een overnachting, het is bewolkt, (nog)droog en 21 graden. Ook hier wordt regen en een fikse temperatuurdaling voorspeld, dus morgen maar weer op weg naar Nederland.

10 april: Na nog een overnachting in Luxemburg weer veilig thuis gekomen. De hele tour was 5130 km.

Marokko 2017: weer thuis

14 december 2017 Donderdag: Prima geslapen op die rustige plek achter de kerk. Wel luidde de kerkklok al om 7.00 uur de dag in. Het is droog en het verkeer is rustig, Parijs doorkomen kost minder dan een uur en om 11.00 rijden we voorbij vliegveld Charles de Gaulle. Voor we Lille bereiken begint het flink te regenen, maar na Lille is het weer droog. We hebben geen zin in files bij de Kennedytunnel in Antwerpen, dus bij Gent rijden we via Zelzate naar de Westerscheldetunnel. Tom tom heeft andere idee-en en wil echt niet naar die tunnel, maar wij zijn de baas en dus rijden we door de Westerscheldetunnel naar Goes en vervolgens naar huis. Als we uit de tunnel komen regent en hagelt het. Welkom in Nederland.

Om half vijf zijn we thuis, de verwarming hadden we gisteravond al via de app geactiveerd(ja, luxe) dus komen we in een lekker warm huis. De buurman komt gelijk een “welkom thuis” borrel drinken.

Samenvattend: We hebben een heerlijke reis gemaakt, Spanje en Portugal waren heel mooi. Aansluitend Marokko, reizen met een ander stel was een nieuw spannend avontuur voor ons, maar is goed bevallen en was heel gezellig. Wel zien we Marokko langzaam veranderen, betere wegen, meer auto’s en minder ezels, veel nieuwbouw, maar de kloof tussen arm en rijk blijft. Wat technische probleempjes waren en zijn er ook: de omvormer legde het loodje, maar is in Portugal vervangen; de afvoer van de douche was losgeschoten, met als gevolg een waterballet in de bergruimte, weer opgelost onderweg; het deurslot van de bestuurder sloot niet meer, wd40 bood de oplossing; deed de koelkast het in het begin van de reis nog af en toe op 12 volt, de laatste weken werkt de 12 volt voor de koelkast niet meer, staat op het “to do” lijstje; waterlek via doorvoer zonnepaneel, misschien opgelost, toch op “to do” lijstje; raam bestuurderskant wil niet meer open, herhaling van eerder probleem, dus weer op het lijstje; slangetje ruitensproeier doormidden, moet gerepareerd, en dan nog een uitzetsteun van het keukenraam die niet meer (dicht) wil zoals het hoort. Vooralsnog genoeg kluswerk te doen.

We reden in 75 dagen 10.100 km, doorkruisten 6 landen en sliepen op 34 verschillende kampeerplekken. We hadden in Marokko 1 regendag.

Marokko 2017: naar Noord Frankrijk

10 december 2017: Weer op tijd vertrokken vanuit Sevilla, eerst veel mistbanken, maar daarna toch op een enkele bui na, droog en af en toe een zonnetje. Er wordt onderweg veel op de akkers gewerkt, we zien meerdere groepen jagers met honden en zelfs een achtergebleven ooievaar in een nest. Er loopt op veel plaatsen nog rundvee in de wei en ook de schapen ontbreken niet. Na een voorspoedige reis zijn we neergestreken op een camping bij Salamanca. Godelive en Ben arriveren een uurtje later, het is in europa niet meer nodig om samen te rijden, dus we rijden nu ieder in ons eigen tempo naar dezelfde overnachtingsplaats. Tegen de avond is het begonnen met regenen en stormen en er wordt nog heel wat regen verwacht de eerstkomende 24 uur. In de avond met Godelive en Ben gaan eten in het hotel waarbij de camping hoort. Heel gezellig.

Maandag 11 december: Na een nacht met storm en regen is het droog als de wekker afloopt. Een heerlijk warme douche, ontbijt en dan verder rijden naar de 480 km verder gelegen Spaans/Franse grens. Onderweg is het meest droog, een enkele bui daargelaten. We zien slechts op één bergtop wat sneeuw. Bij de grens Spanje /Frankrijk staan agenten en enkele zwaar bewapende militairen het verkeer in de gaten te houden. Als we ons installeren op de camping in Urrugne begint het weer te regenen, eerst wat buien maar al snel wordt het een langdurige bui met veel wind. Gelukkig blijft het bij regen, we krijgen al sinds gisteren foto’s van de vele sneeuw in Nederland. We drinken nog een borrel met Godelive en Ben, zij gaan morgen verder huiswaarts, wij blijven nog een dag in Urrugne.

Dinsdag 12 december: Vannacht heeft het heel de nacht gestormd, veel regen, hagel, en als extraatje een paar onweersbuien. Tegen de morgen gaat de storm liggen en verdwijnt de regen. Heel de dag heeft de zon geschenen, weliswaar bij een temperatuur van 10 graden, maar toch…. We zien nu wel ook vanaf de camping een bergtop met sneeuw, blijkbaar vannacht gevallen. Godelive en Ben zijn vanochtend vertrokken voor het volgende deel van de weg naar huis. We hebben ze uitgezwaaid , daarna wat boodschappen gedaan en even in het zonnetje gezeten. Schoon water moest bijgevuld, vuil water geloosd en het toilet geleegd, zodat we morgen weer op tijd op pad kunnen, verder op weg naar huis.

Woensdag 13 december 2017: vanmorgen vroeg in een heerlijk verwarmd sanitairgebouw een warme douche genomen, en na het ontbijt vertrokken richting Orleans, een stevige rit van ong. 640 km. Onderweg veel regen en veel vrachtverkeer. In Angoulème zijn we gestopt voor de lunch en daarna gelijk maar de brandstoftank gevuld. Na enkele km gereden te hebben ontdekt Thieu dat de tankdop bij het tankstation is blijven liggen, dus keren en terug, en jawel, we hebben geluk, de dop ligt er nog. We zijn onderweg diverse malen geflitst, de fransen hebben vast een plakboek voor dat soort foto’s want we reden niet te hard en zijn geen vrachtwagen, want die moeten wat langzamer rijden dan personenwagens. Mogelijk zien de flitsapparaten geen verschil tussen een camper en een vrachtwagen. Ondanks de vele regen zijn we rond vijven op een camperplaats bij Beaugency, een mooi gelegen plek achter een dorpskerk en aan een meer, erg rustig ook. Wel gaat het in de loop van de avond harder waaien met windvlagen en af en toe een buitje. Als ik na het eten het keukenraampje wil sluiten, wil dat niet meer dicht, vervelend. Dat probleem is weer opgelost, we kunnen morgen verder.

marokko 2017: Op weg naar huis

Vrijdag 8 december: Inderdaad vroeg vanmorgen, om half acht reden wij de camping in Martil af. Het is nog erg rustig op de weg en omdat het vrijdag is(de moslims hebben een biddag), is het ook rustig bij de grens. Net na achten rijden we de hekken binnen. Een paar auto’s voor ons, geen ongevraagde helpers vandaag. Paspoorten stempelen, camper uitklaren, een zwaaiend handje van de douaniers en we rijden zigzaggend tussen de afzettingen door naar de Spanjaarden. De Spanjaarden denken dat we door een te kleine opening gaan rijden, maar we blijven voor het hek staan. Uiteindelijk doet een spanjaard het hek verder open, weer paspoortcontrole en een Spaanse douanier die geagiteerd zwaait dat we snel Spanje in moeten rijden. Om half tien(bij het passeren van de grens wordt het gelijk een uur later) rijden we op de kustweg in Ceuta. Een supersnelle grenspassage deze keer en dus ruim op tijd voor de boot van elf uur. We pauzeren even in de zon op een parkeerplaats aan het water en dan naar de boot. Die vertrekt 1 minuut te vroeg, het water is kalm en om 12.00 rijden we over het haventerrein van Algeciras.

Onderweg naar Sevilla geluncht en eenmaal op de camping nog even genoten van de zon.

Het is verrassend druk op de camping, voornamelijk spanjaarden.

Op zaterdag is het heel de dag zwaar bewolkt. Veel Spanjaarden verlaten al vroeg de camping. Na een langzame start doen we boodschappen per fiets want al ons eten was op. De rest van de dag gewoon een rustdag. De afgelopen 3 dagen hebben we 900 km. gereden, en nog heel wat kilometers te gaan voor we thuis zijn.

Marokko 2017: naar het noorden

Woensdag 6 december: Om 08.00 rijden we de camping af, de autoweg is snel bereikt en dan kunnen we goed doorrijden. Het eerste deel van de route is vooral kaal en droog, er liggen wat cactusvelden, hier en daar een dorpje. Geen geiten of andere kuddes, wel hier en daar een plantage en ezelkarren. Leuk detail: we zien op een akker een ezel en zijn modernere concurrent de tractor. Toch wordt er hier en daar kunstmest gestrooid met de hand. Het landschap verandert onderweg naar heuvelachtig en meer begroeiing. Bij Settat ligt er enorm veel vuil overal, zo ook rond Casablanca. Bij Rabat valt het contrast in bebouwing op: links van de autoweg nieuwbouw flats, rechts van de autoweg sloppenwijken.Noordelijk van Casablanca is er meer landbouw en veeteelt en heeft het vast meer geregend, er zijn vele groene velden. Net ten noorden van Rabat ontwaren we een grote kolonie ooievaars, meer dan honderd: de meesten in rust, maar een aantal cirkelen ook door de lucht. We lunchen ergens onderweg bij een tankstation met restaurant en zijn rond drie-en op de camping. Onderweg zien we nog steeds mensen zitten die wachten op vervoer, die oversteken of die aan voorbijgangers iets willen verkopen. Ondenkbaar in Europa langs een autoweg. De camping ligt aan een lagune in Moulay Bousselham, mooie locatie, maar bedroevend sanitair. Als we een plek hebben gekozen komt een belg vertellen dat er ruim een dag geen water was omdat de pomp kapot was, maar nu kan er weer gedouched worden. Oke, dat weten we dan ook weer, maar hij blijft aan een stuk praten, er is geen speld tussen te krijgen en voor we het weten zijn we in Tanzania beland. Godelive en Ben hebben zo hun eigen perikelen: nog voor ze zich geinstalleerd hebben hebben ze gezelschap van minstens 7 wilde katten, zeer tot ongenoegen van hun eigen katten. We drinken nog samen een borrel, maar om half zes is het zo koud dat we ieder onze eigen warme camper maar opzoeken. We hebben in het campingrestaurant eten besteld en dat wordt net na 19.00 bezorgd: gemengde salade met kipspies en frietjes. De frietjes zijn wat slap, maar verder smaakt het prima. En omdat het vandaag sinterklaas is, eten we speculaas bij dekoffie.

Donderdag 7 december: Het is nog donker als bubbles begint te braken, allemaal zwart zand komt er uit haar maag, blijkbaar iets met zand gegeten gisteravond. Om half negen is bubbles weer in orde, ze wil graag uit en eten. Het is erg koud en vochtig buiten, maar de zon schijnt. De man met de ezelkar komt de vuinis op de camping ophalen, komt later terug om zijn waterflessen op de camping te vullen; zijn waterpomp is defect. Om 10.00 rijden wij de camping af, voor een rit van 200 km. Tot na Larache autoweg en dan via de R417 naar Tetouan en Martil. Het is een mooie route, heuvelachtig en een erg hobbelige weg. Er wordt hard gewerkt op de velden, ploegen, zaaien, veel vrouwen die in de velden werken. Veel groene velden ook, er groeit hier duidelijk meer dan in het zuiden. Contrast is dat er links van de weg geploegd werd met 2 ezels voor een ploeg, tegelijkertijd werd er aan de andere kant geploegd met een trekker voor de ploeg. Onderweg zien we weer tentjes waarin werknemers bij hun werk wonen, brr. Ergens laat een man 2 koeien uit, ze lopen te grazen in de berm. Sommige riviertjes hebben stromend water, maar er zijn ook nog droogstaande beddingen. Veel kleuren op de heuvels ook: groen, alle kleuren bruin en soms een wit dorp. Dan opeens een kleine kolonie ooievaars in een weiland. We stappen uit om foto’s te maken en er komt een man voorbij die iets naar de ooievaars gooit waardoor ze opvliegen, een mooi gezicht, die vliegende ooievaars. We arriveren net na de middag in op de camping in Martil, zoeken een plaatsje in de zon en dan lunch. Godelive en Ben maken een wandeling over de boulevard, maar om 16.00 verdwijnt de zon achter gebouwen en wordt het weer erg fris. Een laatste gezamenlijke borrel in Marokko, en dan morgen(vroeg) naar Spanje.

Marokko 2017: Marrakech 2

Op maandag 4 december alweer een zonnige dag na een erg koude nacht, rond middernacht was het 6 graden. Na een heerlijk warme douche aan het werk. De camper moet opgeruimd, een wasje moet gedaan en vervelend, de zomerkleding moet weer omgewisseld voor winterkleding in de kast. Ook maar een deken bijgelegd op bed. Morgen nog een hopelijk mooie dag en dan op weg naar het noorden waar het een stuk frisser is. Het bijzondere deze keer is dat we steeds opnieuw mensen tegenkomen die we eerder deze reis ook al ontmoet hebben. Zo kwamen we vandaag de reisleider van de Seabridge tour tegen, we spraken hem eerder in Fes. Zijn reisgroep is naar huis en hij knoopt er enkele weken privé aan vast. De beheerder(baas?) van ZigZag camperverhuur (gevestigd op deze camping) en sinds kort ook de manager van de camping, belooft bier voor ons mee te brengen vanuit de stad, de bier voorraad van de mannen is bijna uitgeput. De mannen zelf gaan op de fiets naar de 5 km hier vandaan gelegen Marjane supermarkt voor de laatste boodschappen voor de reis naar Spanje. Als ze hun boodschappenlijstje hebben afgewerkt en buitenkomen zijn hun fietsen weg; de fietsen stonden nochtans aan elkaar vast met een ketting. Na wat rondkijken zien ze de fietsen een eind verderop staan, ze blijken verplaatst door de beveiliging, de fietsen stonden op een plaats waar ze niet mochten staan. Er is echter geen fietsparking en er stonden ook nergens fietsen. Later In de middag nog even een borrel en dan snel naar binnen, om 18.00 is het donker en fris. Op Het nieuws zien we dat er zelfs in zuid frankrijk en aan de spaanse kust sneeuw is gevallen.

Dinsdag 5 december: We besluiten naar het nabij de camping gelegen dorp te fietsen voor brood en water. Onderweg zien we twee dromedarissen met begeleider en twee toeristen die blijkbaar een dromedaristocht maken. Dicht bij het dorp staat een enorme plas water, er is hier een week geleden heel veel water gevallen en dat water trekt niet overal even snel weg, dus het voetbalveld van het dorp staat nog steeds blank en ook het broodwinkeltje tegenover de camping is nog steeds gesloten door de wateroverlast. De verharde weg houdt op waar het dorp begint, we vinden onmiddellijk een brood winkeltje dat ook water verkoopt(of andersom), we fietsen verder het dorp in, hier en daar staan nog grote plassen water. We komen uit op een zanderig plein met aan de rand de dorpssouk. Een kleine souk met wat huishoudelijke spullen en veel groenten en fruit. Als we doorfietsen komen we aan de doorgaande weg; de school is uit en er staan zelfs een soort klaarovers om de kinderen veilig te laten oversteken. Een eind verder staat een bord naar “Fantasia”, het terrein waar elke avond een grote spektakelshow wordt opgevoerd voor toeristen. We fietsen erheen en komen langs een enorm mooi gebouw, een voormalig hotel, nu gesloten en bewaakt. We vragen de bewaker of we een kijkje mogen nemen op het terrein, evt in het hotel, maar de goede man heeft geen sleutel, jammer. Ook het Fantasia terrein mogen we niet op: gesloten, vanavond weer open voor de show. Tja, dan fietsen we maar terug naar de camping. Nog even genieten van de zon.

Marokko 2017: Marrakech

Vrijdag 1 december: Vanmorgen op ons gemak ontbeten en daarna naar de parkeerplaats achter de Koutoubia moskee in het centrum van Marrakech gereden. Er is plek zat en we krijgen, uiteraard tegen betaling, elektra aansluiting. De warmte is gisteren weggeregend en het is best fris, 16 graden en bewolkt. We gaan op het Djema el fna plein lunchen en lopen daarna door de Medina naar een plein bij de ruines van het El Badi paleis. Er zijn nauwelijks ooievaarsnesten en al helemaal geen ooievaars.

In de Medina hebben we nog bij een groot riad/restaurant (Dar Es Salaam) gevraagd of we binnen mochten kijken, een dame gaf ons een rondleiding door de 4 prachtige restaurants in de kelder van het gebouw.

Vervolgens door de straatjes naar de graven van de Saadiers. Daarna naar het prachtige Bahia paleis en dan weer terug door de medinastraatjes naar het grote plein, inmiddels is het daar druk met “artiesten” en het opbouwen van de mobiele restaurantjes is in volle gang. Er zijn opvallend veel dames die henna tatoeages willen zetten. We gaan even terug naar de campers om op te warmen en bubbles uit te laten. De parkeerplaats is tegen zevenen overvol, er wordt driedubbel geparkeerd.

Rond 19.00 zijn we gaan eten in een restaurantje genaamd “Kif Kif Cafe”, een gezellig restaurantje in een zijstraatje van het grote plein. Daarna nog een rondje over het drukke plein, de mobiele restaurantjes zijn goed bezet.

Als we terugkomen op de parkeerplaats zijn de meeste auto’s weer verdwenen.

Zaterdag 2 december: In tegenstelling tot voorgaande jaren worden we niet om 5 uur gewekt door de moskee, dus lekker uitslapen. Na het ontbijt gaat Bubbles buiten liggen. Als ik buiten kom vertelt een man me dat ik goed voor die lieve hond moet zorgen, eten geven en binnen laten liggen. Ik vertel hem dat Bubbles goed verzorgd wordt, maar nu even buiten wilde liggen. Hij praat verbazend goed engels en vertelt dat hij 74 jaar is. Zegt dat de huidige jeugd luxe wil zonder ervoor te willen werken, dat ze dom zijn. Dan vertelt hij dat hij stickers verkoopt. Daarna verdwijnt hij om stickers aan de man te brengen.

We gaan naar de souk, en komen om half een terug naar het plein voor de lunch. Het is al druk op het plein; veel bezoekers en artiesten. We lunchen in de zon op een dakterras met overzicht over het Djema el fna plein. Daarna weer door de winkelstraatjes van de souk wandelen, en spullen en prullen bekijken die er te koop zijn. We kopen wat kleinigheden en Godelieve koopt een hoed die lijkt op de hoeden die de watermannen dragen

.

Om 17.00 gaan we terug naar de camper, souk bezoek is vermoeiend en het laatste uur was er zoveel volk in de smalle straatjes dat er file ontstond. De parkeerplaats staat weer bomvol, en ook op en rond het plein is het heel erg druk. We zijn voor het avondmaal teruggegaan naar het plein, daarna nog een stukje gewandeld door de winkelstraat. We missen de straatverkoop van voorgaande jaren, wel probeert men weer smartphones te verkopen, waren het vorig jaar Samsung apparaten, dit jaar zijn de iphones aan de beurt. In de winkelstraat loopt een groep traditioneel geklede mannen met grote vlaggen, ze zingen iets. Daarna gaan ze in een kring staan met een rokende pot in het midden, we begrijpen er niets van, maar blijkbaar zamelen ze geld in voor iets. Rond half tien wordt het minder druk op straat en als we bij de camper komen heeft de parkeerplaats al weer vrije plekken. We staan hier voor de 2^e nacht met zes campers voor de nacht.

Zondag 3 december: Vanochtend toch wakker geworden van moskeegeluiden om 06.00 uur. Het was een koude nacht, maar al snel komt de zon. Als we buiten een praatje maken met onze nederlandse buurman van vannacht komt ook de stickerman weer voorbij. Ik besluit 1 sticker van een palmboom te kopen, maar omdat de man niet genoeg wisselgeld heeft krijg ik ook nog een sticker van een kameel. We besluiten om te proberen een parkeerplaats te vinden bij Menara mall om wat boodschappen te doen. Helaas, er is alleen een parkeergarage en daar passen we niet in, dan maar doorgereden naar de camping ten noorden van Marrakech. Het is bijzonder rustig op de camping, wel komen we daar weer een engels stel tegen dat we ook in Tafraoute spraken en een Fins stel dat in Marrakech centrum een nacht naast ons op de parkeerplaats stond. We blijven een paar dagen op deze camping en beginnen dan aan de reis naar huis.