Marokko 2017: naar het noorden
Woensdag 6 december: Om 08.00 rijden we de camping af, de autoweg is snel bereikt en dan kunnen we goed doorrijden. Het eerste deel van de route is vooral kaal en droog, er liggen wat cactusvelden, hier en daar een dorpje. Geen geiten of andere kuddes, wel hier en daar een plantage en ezelkarren. Leuk detail: we zien op een akker een ezel en zijn modernere concurrent de tractor. Toch wordt er hier en daar kunstmest gestrooid met de hand. Het landschap verandert onderweg naar heuvelachtig en meer begroeiing. Bij Settat ligt er enorm veel vuil overal, zo ook rond Casablanca. Bij Rabat valt het contrast in bebouwing op: links van de autoweg nieuwbouw flats, rechts van de autoweg sloppenwijken.Noordelijk van Casablanca is er meer landbouw en veeteelt en heeft het vast meer geregend, er zijn vele groene velden. Net ten noorden van Rabat ontwaren we een grote kolonie ooievaars, meer dan honderd: de meesten in rust, maar een aantal cirkelen ook door de lucht. We lunchen ergens onderweg bij een tankstation met restaurant en zijn rond drie-en op de camping. Onderweg zien we nog steeds mensen zitten die wachten op vervoer, die oversteken of die aan voorbijgangers iets willen verkopen. Ondenkbaar in Europa langs een autoweg. De camping ligt aan een lagune in Moulay Bousselham, mooie locatie, maar bedroevend sanitair. Als we een plek hebben gekozen komt een belg vertellen dat er ruim een dag geen water was omdat de pomp kapot was, maar nu kan er weer gedouched worden. Oke, dat weten we dan ook weer, maar hij blijft aan een stuk praten, er is geen speld tussen te krijgen en voor we het weten zijn we in Tanzania beland. Godelive en Ben hebben zo hun eigen perikelen: nog voor ze zich geinstalleerd hebben hebben ze gezelschap van minstens 7 wilde katten, zeer tot ongenoegen van hun eigen katten. We drinken nog samen een borrel, maar om half zes is het zo koud dat we ieder onze eigen warme camper maar opzoeken. We hebben in het campingrestaurant eten besteld en dat wordt net na 19.00 bezorgd: gemengde salade met kipspies en frietjes. De frietjes zijn wat slap, maar verder smaakt het prima. En omdat het vandaag sinterklaas is, eten we speculaas bij dekoffie.
Donderdag 7 december: Het is nog donker als bubbles begint te braken, allemaal zwart zand komt er uit haar maag, blijkbaar iets met zand gegeten gisteravond. Om half negen is bubbles weer in orde, ze wil graag uit en eten. Het is erg koud en vochtig buiten, maar de zon schijnt. De man met de ezelkar komt de vuinis op de camping ophalen, komt later terug om zijn waterflessen op de camping te vullen; zijn waterpomp is defect. Om 10.00 rijden wij de camping af, voor een rit van 200 km. Tot na Larache autoweg en dan via de R417 naar Tetouan en Martil. Het is een mooie route, heuvelachtig en een erg hobbelige weg. Er wordt hard gewerkt op de velden, ploegen, zaaien, veel vrouwen die in de velden werken. Veel groene velden ook, er groeit hier duidelijk meer dan in het zuiden. Contrast is dat er links van de weg geploegd werd met 2 ezels voor een ploeg, tegelijkertijd werd er aan de andere kant geploegd met een trekker voor de ploeg. Onderweg zien we weer tentjes waarin werknemers bij hun werk wonen, brr. Ergens laat een man 2 koeien uit, ze lopen te grazen in de berm. Sommige riviertjes hebben stromend water, maar er zijn ook nog droogstaande beddingen. Veel kleuren op de heuvels ook: groen, alle kleuren bruin en soms een wit dorp. Dan opeens een kleine kolonie ooievaars in een weiland. We stappen uit om foto’s te maken en er komt een man voorbij die iets naar de ooievaars gooit waardoor ze opvliegen, een mooi gezicht, die vliegende ooievaars. We arriveren net na de middag in op de camping in Martil, zoeken een plaatsje in de zon en dan lunch. Godelive en Ben maken een wandeling over de boulevard, maar om 16.00 verdwijnt de zon achter gebouwen en wordt het weer erg fris. Een laatste gezamenlijke borrel in Marokko, en dan morgen(vroeg) naar Spanje.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}