Zondag 12 november: Tijd om verder te reizen, we willen graag om 09.30 vertrekken, maar eerst betalen. De campingbaas is nergens te vinden, die is naar….? En alleen de baas kan afrekenen. De baas wordt telefonisch teruggeroepen door een medewerker. Dat bellen gaat wat ingewikkeld: nummer draaien op de vaste telefoon, vervolgens zegt een stem dat hij de hoorn moet neerleggen, dan gaat de telefoon weer over en heeft hij contact. De baas komt terstond naar zijn hotel. Dan zijn de kopie-en van onze paspoorten zoek, die willen we toch graag terug, er staat n.l alle relevante info voor de campings in Marokko op. Uiteindelijk komt alles in orde en om 10.00 rijden we de poort uit op weg naar Tinerhir. Even later zien we weer een grote kudde dromedarissen langs de weg. Hier en daar staan ook bordjes dat je er kamelenmelk kunt kopen. Het is wolkenloos en er zijn veel mensen op straat in de dorpen. Soms te voet, maar ook met allerlei vervoermiddelen zoals fiets, brommer, ezel. In Erfoud nemen we de R702 richting Tinejedad. De weg is heel redelijk, soms zelfs goed, maar altijd smal. We rijden door meerdere dorpjes, maar ook een flink aantal kilometers door een droog, kaal zanderig en stenig landschap. Geen dorpen, geen landbouw op dit stuk. Na het dorp Jorf zien we opeens heel veel heuveltjes van kleiachtig spul staan. Vele hectares op kleine vulkaantjes lijkende heuvels. Na een tijdje staan er aan de kant van de weg (tent)cafeetjes en souvenirtentjes. Op die plekken kun je de heuveltjes bekijken en eventueel een rit op een dromedaris maken. We rijden door tot een eind na de commerciële aktiviteiten en beklimmen dan een heuveltje. In de top van elke heuvel zit een groot diep gat. Hoe diep het gat is kunnen we niet zien. Het gebied met mini vulkaantjes ziet er wel bijzonder uit, met aan de andere kant van de weg zandverstuivingen en hekken om het zand tegen te houden. De vele vulkaantjes blijken een onderdeel te zijn van een eeuwen geleden aangelegd ondergronds irrigatiesysteem voor de oase, khattara (qanat) genaamd. Het zijn ong. 7 meter diepe schachten die uitkomen in een tunnel waardoor water stroomt. De tunnel begint in de bergen, daar moet het water vandaan komen. Dit systeem bij Jorf is niet meer in gebruik en men kan ook de tunnel bezoeken. Er zijn ong. 250 van dit soort irrigatie systemen in Marokko, een ervan in de buurt van Marrakech. De meeste van deze systemen zijn echter niet meer in gebruik.

Een stuk verder door een dorp waar het meeste asfalt van de weg verdwenen was en dan stoppen voor de lunch. Behalve een man aan de thee zijn wij de enige klanten van een jongeman. We worden enthousiast onthaald. We bestellen wat eten en koffie en hij gaat aan het werk. Er komen zowaar 2 zwaar verfrommelde plastic tafelkleden tevoorschijn, die worden glad gestreken en dan schoongemaakt met een niet al te schone spons. Hij tovert zelfs 4 mooie satijnen servetten ergens vandaan. De mannen bestellen een berberomelet, de dames eten wat anders. Het werd een prima lunch: de bestelde gerechten werden vergezeld van brood en voor eenieder een bordje met fruit na. Hij legde nog uit dat hij in diverse Europeesche landen familie had wonen en toen we afgerekend hadden kregen we nog een fles water mee. Onderweg zagen we nog een vrouw de was doen bij een waterput, haar zoontje zwaaide enthousiast. Bij Tenerhir aangekomen reden we over een brug de stad in. De rivierbedding waarover de brug gaat was helemaal in gebruik voor tuintjes. Overal kleine groene veldjes en allerlei gewassen; dat was in 2014 wel anders, toen stroomde er zoveel water door de rivier dat de brug nog maar net berijdbaar was. Maandag 13 november: We staan op een camping naast de locatie waar op maandag de weekmarkt gehouden wordt. Een bewuste keuze, we willen die markt graag bezoeken. Het is in de straat naast de camping chaos: busjes auto’s en voetgangers, alles wil naar de markt. Voor de marktingang staan een aantal ezels geparkeerd, hun baasje is ook op de markt. Op de markt is het erg druk, het merendeel traditioneel geklede vrouwen, en hele enkele westers geklede vrouw, wat mannen en geen andere toeristen. Er is weer van alles te koop: heel veel groenten en fruit, potten en pannen, drogisterijartikelen, beddengoed, kleding, 2e hands gereedschap, vlees bij de slager en kippen, grote zakken meel en graan en nog veel meer artikelen. Je ziet mensen met volle tassen weer vertrekken. De groenten en fruitverkopers wegen alle groenten voor je op een ouderwetse weegschaal met gewichten. Minder dan een kilo kunnen ze niet afwegen. Ik koop dan een kilo boontjes en 1 komkommer. De man gooit de komkommer bij de bonen en gooit er wat bonen uit, zo heb ik een kilo groenten voor 1,30 euro. Godelive kocht uien en appels, samen een kilo, voor...1,30 euro. We kopen ook nog mandarijnen en een lekker warme legging voor de koude avonden hier. In de namiddag zijn de mannen nog naar het centrum gefietst, de dames hebben hun huisdieren gezelschap gehouden in de zon.