Vanaf Cirali, via Kas naar de Saklikent kloof gereden, 238 km. Eigenlijk was het plan naar Kas te gaan, van daaruit een boottocht te maken om de onderwaterstad te zien. Die tocht was volgens alle turken die we ontmoet hebben een must, verschrikkelijk mooi. Maar er was geen camping met schaduw en de boottocht was een dagtocht van meer dan zes uur, dat zagen we in deze hitte en brandende zon niet zitten.

Een prachtige bochtige kustweg, daarna een stuk door de bergen. In de bergen lagen in de dalen allemaal plastic kassen, de dalen zagen er wit van. Langs de kust en bergweg weinig of geen dorpjes, zeker geen toerisme en ook geen tankstations of restaurantjes.

Daarna vanaf de kust ong. 20 kilometer landwaarts naar de kloof, een bijzonder saaie weg tussen de tunnelkassen door, af en toe een dorpje, veelal armoedig uitziende huizen. Onderweg wel een paar overstekende schildpadden die we moesten ontwijken. Toen we de kloof bereikten werden we bij het eerste restaurantje staande gehouden door de restauranteigenaar; we mochten bij hem gratis parkeren en slapen, en dan ook wat eten natuurlijk. Dat was veel goedkoper dan op de officiele parkeerplaats gaan staan. We hebben de man bedankt voor het aanbod en gezegd dat we eerst eens wilden rondkijken, we hadden nl geen idee hoe ver het nog was naar de ingang van de kloof. We kwamen terecht in een heksenketel van winkeltjes, toeristen, jeeps en restaurantjes. Er was ook een camping en daar zijn we gaan staan. De camping lag 100 meter van de ingang van de kloof, aan de snelstromende rivier en verhuurde ook tenten, boomhutten en huisjes. We wilden schuduw en zijn pal naast een boomhut gaan staan. De camping had het meest luxe sanitairgebouw dat we ooit gezien hebben en erg schoon, maar zoals op veel turkse campings werkte de wamwatervoorziening op zonnepanelen. Ze hebben te weinig capaciteit en je hebt dus alleen overdag warm water, als er tenminste niet teveel gasten gebruik maken van de douche.

Naast ons kwam een caretta minicaravan met turken staan. De caretta is een lage caravan met achter de achterklep een keuken. Hij heeft 2 deuren en er zit alleen een bed in. De buren hadden hun schoenen vannacht op het dak staan, die pasten er niet in zeker?

Er stond ook een tent met een oude turkse vrouw die op een matje zat en een klein tentje van 2 amerikanen die permanent in Israel wonen. Zij hadden 5 maanden fietsvakantie en waren vanuit Engeland via Nederland en Oosteuropa naar Turkije gefietst.

Langs de rivier liggen diverse restaurantjes en terrasjes op plateaus aan de waterkant. Ook staan er overal plateaus met een salontafeltje en kussens waar bezoekers op kunnen zitten/liggen. Zag er gezellig uit.

De Saklikent kloof is 300 meter hoog en 18 km lang. We zijn naar de kloof gegaan, maar konden maar een paar honderd meter lopen, tot een punt waar het water van alle kanten uit de wanden de rivier in stroomt. Daar kon je alleen verder door door de rivier naar de overkant te waden, het water kwam tot je middel en je moest je vasthouden aan een dwarsgespannen touw.

Je mocht zonder gids niet verder lopen omdat zonder begeleiding verder de kloof ingaan te gevaarlijk is.

Toen we weer de kloof uit wilden gaan begon het te regenen, grote dikke druppels. In een mum van tijd was het een hoosbui met wat donderslagen. Onze eerste regen in Turkije!!

Even later moest iedereen de kloof uit en begonnen de restaurantjes de laaggelegen plateaus uit het water te takelen. De kussens werden op een hoop gegooid en afgedekt met plastic, maar niet op tijd, dus veel natte kussens.

Men verwachtte hoog water en dan spoelen de laaggelegen plateau’s weg.

Na een uur of twee hielden regen en donder op, maar toen waren alle toeristen weg en stonden er overal grote plassen water. De restaurantjes die eigenlijk terrassen zijn met rieten matten als dak konden allemaal gaan dweilen.

De tent met de Turkse vrouw erin werd compleet op 4 tegen elkaar geschoven plateaus gezet, dan hielden ze droge voeten.

Er wordt voor de komende dagen veel regen en onweer voorspeld, we hebben een plaats gezocht waar zo weinig mogelijk regen verwacht wordt.

We zijn dus vandaag naar Datca gereden, een plaatsje op een bergachtige landtong, 50 km ten zuiden van Marmaris. Ook nu weer een prachtige route door een bergachtige omgeving, grootdeels langs de kust. Onderweg zijn we gestopt om wat te eten en hebben gelijk op het marktje in die plaats groenten gekocht. Ik kocht 2 komkommers, maar toen ik betaald had deed de vrouw er nog 2 komkommers bij. Ergens tot vermaak van het winkelpersoneel 2 eieren gekocht, de turken kopen eieren met minimaal 20 tegelijk, maar zoveel past nou eenmaal niet in ons koelkastje.

Toen we na de lunch verder reden begon het te onweren en regenen, in Marmaris was de bui over en had het helemaal niet geregend, en in Datça ook niet. We zijn terecht gekomen op een enorm groot complex, bestaande uit huur/koop villa’s en appartementen en een hele grote camping met veel hoge bomen voor de schaduw en goed onderhouden mooi sanitair met heel de dag warm water. Er zijn 4 keukeneilanden met een aanrecht en kookplaat en een ruimte met 41!!!! Wasmachines. De camping is deels verlaten, maar telt toch nog heel wat kampeerders, allen turken. Het complex ligt aan twee baaien met helderblauw zeewater en veel strand.