Ondanks de insecteninvasie de avond ervoor goed geslapen. Het douchewater uit de zonneboilers was in de ochtend lauw. Vanuit de camping in Beysehir nog een stukje langs het meer gereden, vervolgens de aanwijzingen van Tom tom genegeerd en de bordjes Antalya gevolgd. Na 100 km dacht Tom Tom dat er geen weg meer was. De weg was prima, soms zelfs vierbaans. We hebben een bijzonder mooie en rustige route gereden door de bergen. Er woonde bijna niemand en soms kwamen we door een dorpje. Er zaten 2 passen in de route, de afdaling was nogal bochtig en stijl.

We zijn ergens in de bergen bij een drinkplaats gestopt en even later kwam er een auto met 6 agenten vragen of alles goed was. Daarna wensten ze ons welkom in Turkije en reden verder.

Er zijn langs alle wegen om de paar kilometer wel drinkplaatsen, niet altijd is er water, het water moet gewoon uit de bergen stromen en soms stroomt er niets. Het is hier nl. erg droog.

Ergens in een dal stonden tenten met een auto erbij, er werd duidelijk permanent in gewoond, een kudde geiten liep erbij, Turkse nomaden of zigeuners?, we weten het niet. Toen we de kust naderden werd het drukker op de weg en overal stonden weer stalletjes waar men groente en fruit te koop aanbood. Eenmaal bij de kustweg was het echt druk, de beoogde camping werd makkelijk gevonden, een erg mooi aangelegde camping tussen de zee en een rivier met veel ruimte tussen de staanplaatsen, veel bomen voor de broodnodige schaduw en behorend bij een hotel, een groot sanitair gebouw met 5 wasmachines, koelkasten en kookplaten voor de kampeerders. Toen we aankwamen was het rustig op de camping, maar tegen de avond liep het vol. Veel turken met tentjes komen voor het weekend kamperen. We zijn de enige buitenlanders op de camping en hadden meteen bezoek van een turk die in Duitsland leraar was geweest. Hij trok nu met zijn vrouw met een tent door Turkije.

We zijn even naar de zee gaan kijken, maar het strand was niet bijzonder, wel druk bezocht.

We hebben direct zicht op het kanaal, heel de middag kwamen er rondvaartboten langs. Tegen tienen vanavond waren diezelfde boten opeens partyboten met luide muziek. Om half tien zaterdagavond kwamen er op de plaats naast ons nog zes jongeren staan, het eerste wat ze deden was de bbq aansteken en eten, daarna was het tijd voor een geluksballon. Weinig geluk, na een paar seconden hing de ballon brandend vast in een boom, precies boven onze camper. Met flessen water die ze omhoog gooiden probeerden ze het vuur te blussen, maar dat lukte niet. Iemand bracht een waterslang en uiteindelijk werd het brandje geblust en waren wij ook nat. De halve camping stond inmiddels te kijken en een turkse kampeerder las de jongeren de les, waarop een van de jongeren boos werd. Alles werd gesust en een van de jongeren kwam zijn excuus aanbieden voor het incident.

De buren aan de andere kant zijn oudere turken met 2 kleinkinderen en een tent, de vrouw wil wel graag contact, maar helaas is er de taalbarriere. Een belgische turk die ook op de camping staat speelde voor tolk.

Er is ook een stel gearriveerd met een koepeltentje, ze hebben de binnentent opgezet, maar het buitendoek wilde maar niet lukken, uiteindelijk hebben ze het buitendoek maar opgevouwen en opgeruimd. Om half een in de nacht staken ze nog de bbq aan.

Het is hier erg warm, zweterig warm en het koelt in de nacht ook niet af.

Op zondagochtend lagen op een plek naast het toiletgebouw 3 mensen te slapen op een deken naast de auto, ze ontbeten zittend op de grond en vouwden daarna hun deken netjes op. In de avond werd de deken weer uitgevouwen om te slapen; simpel kamperen met weinig bagage.

De jongeren naast ons hebben vanmorgen weer hun spullen opgeruimd en zijn vertrokken

De kleinkinderen van onze buren komen heel de dag met bubbles spelen, dat is voor bubbles teveel aandacht en regelmatig kruipt ze onder de camper. Met behulp van een turk die duits spreekt en een vertaalapp is er nu enig contact mogelijk met onze andere buren en de kleinkinderen. Het jongetje gaat ook met bubbles wandelen, maar mag niet buiten de campingpoort en daar houdt hij zich strikt aan.

In de middag zijn we 6 km verder naar een supermarkt gefietst om boodschappen, een hele rit langs veel luxe hotels. Overigens klaagt iedereen dat er weinig toeristen zijn dit jaar.

De meeste turkse kampeerders zijn zondagavond weer vertrokken.

Zaterdag avond en zondagavond was er een bruiloftsfeest bij het zwembad van het hotel waarbij de camping hoort. Een voormalig leraar die in duitsland had gewoond zei dat ik mee moest naar de bruiloft, dat heb ik gedaan en iedereen kon inderdaad gewoon binnenlopen. Er was muziek en er werd gedanst, er was ook water, thee en sapjes. Geen alcohol op het feest.

Op de camping staan 6 wasmachines, gratis te gebruiken. Om half negen 2 wasmachines gevuld en aangezet, tekst is in het turks, maar de temp. Is gewoon in cijfers. Na 2,5 uur was de was nog niet klaar. Na 3 uur was 1 machine klaar, maar de ander draaide nog met veel schuim. Ik dacht nog dat ik iets verkeerd had gedaan, maar ik kon ook niks veranderen. Een half uur later stopte de machine en gooide de deur open. Alle schuimwater liep er onmiddellijk uit, blijkbaar werkte de afvoer niet. De was maar overgeheveld naar een andere machine en op spoelen en centrifugeren gezet. Dat lukte en een half uurtje later hing de was eindelijk op de draad. Daarna even met de dolmus naar het centrum gegaan.

Vanmiddag kregen we turkse koffie van de buren, eerder hadden we al een ons onbekend plantje en zoetigheden gekregen. Inmiddels is er ook een stel met tent uit oost Berlijn gearriveerd, ze zijn van onze leeftijd. De leraar die in Duitsland had gewerkt vond dat wel gezellig en nodigde iedereen uit voor thee, en zo was eenieders avond weer gevuld.

Morgen gaan we verder, kijken naar het eeuwige vuur dat uit de grond komt bij Cirali.