Cappadocie/goreme 2
Gisterochtend om 5 uur werden we wakker van allerlei geluiden rond de camping. Op 2 velden aan weerskanten van de camping werden luchtballonnen opgeblazen. Om 6 uur stegen de eerste ballonnen op, grote manden gevuld met mensen onder de luchtballonnen. Een prachtig gezicht. De ballonnen zakken in de dalen en stijgen dan weer. 80 ballonnen zijn opgestegen hoorden we later. Om 7 uur landden de eerste ballonnen al weer, om 8 uur waren alle ballonnen geland, de ballonvaarders met busjes weer weggevoerd, net als de ballonnen en manden en was de rust weergekeerd. Het was voor ons grote wasdag, bed verschonen etc. De nachtwaker zette de wasmachine voor mij aan, maar heeft vast iets fout gedaan want na een half uur was de was al klaar. Met de fiets naar een vallei gegaan, de love-vallei (moest een naam hebben zeker..)Het toegangspad tot de 4 km lange vallei was erg zanderig, dus we moesten lopen. We hebben maar een klein stukje van de vallei bekeken en zijn daarna naar een dorpje met rotswoningen gegaan. De meeste woningen zijn al lang geleden verlaten, maar hier en daar wonen nog mensen. Wij bezochten zo’n woning, heerlijk koel door de dikke wanden. Foto’s maken mocht, elke foto kostte een euro. We hebben een paar foto’s gemaakt en betaald, het is waarschijnlijk hun enige inkomen. Ze verkochten ook wat zelfgekweekte groenten en jam. Rond de middag waren wij de enige toeristen. In een winkeltje vertelde de verkoper dat we zijn eerste klanten waren van vandaag, maar hij had die ochtend al gewerkt bij de ballonnen. Dubbele baan dus. Ook hij klaagde dat de toeristen wegbleven uit angst voor ISIS en de PKK. Toen we terugfietsen was er in het dorp een marktje, groenten, kruiden en noten, kleding en schoenen. Groenten gekocht en doorgefietst naar het centrum van Goreme, een leuk centrum met veel souvenirwinkeltjes, terrasjes en restaurantjes. We kwamen een ober tegen die nederlands sprak, hij had 2 jaar in Nederland gewerkt, daarna 15 jaar in Duitsland. Toch weer teruggekeerd naar zijn vaderland. Zijn vader had 20 jaar in Nederland gewerkt en sprak geen woord nederlands, De ober was er trots op dat hij in 2 jaar tijd wel nederlands had leren spreken. Veel restaurantjes zijn fastfoodrestaurants, dan wel de turkse versie. We zien eigenlijk zelden politie op straat, wel staat er hier een daar een soldaat. Vandaag donderdag wilden we naar het naburige dorp fietsen, de heuvel die we op moesten was echter zo stijl dat we de fietsen maar ergens bij een boom geparkeerd hebben en verder zijn gelopen. Enkele honderden meters voor het dorp was een uitkijkpunt met heel veel souvenirstalletjes en terrasjes, daar zijn we blijven steken. Het uitzicht was geweldig, ook op het tegen een heuvel gebouwde dorpje. Overal staan hier vuilcontainers, vanmorgen zagen we een medewerker van de gemeente op een scootertje desinfecterend spul of insecticide in alle containers op zijn route spuiten. Terug naar goreme voor de lunch, daar kwamen we een Australisch stel tegen dat een georganiseerde reis Turkije deden en vervolgens in Parijs een auto gingen huren voor een tour door Spanje en Portugal. Morgen gaan we verder, onze laatste avond in deze mooie streek uit gaan eten. Het restaurantje waar we hebben gegeten zat behoorlijk vol. Toen wij wilden afrekenen kwam er een ouder stel, maar er was eigenlijk geen plek. We hebben toen gezegd dat ze over 5 minuten onze tafel mochten hebben en daar hadden ze wel oren naar. We raakten aan de praat en ook dit waren australiers, ze reisden zomaar wat rond door Turkije, deels per vliegtuig, eventueel per bus. Ze kwamen vanuit Istanboel en wilden na deze stop naar de zuidkust, maar ze moesten nog verzinnen met welk vervoer. We hebben ook hier veel Japanners gezien, wat Australiers, Engelstaligen, Polen en Fransen, geen Nederlanders, Duitsers en Belgen.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}