Vrijdagavond kwam de turkse journalist nog op bezoek met flessen bier en een tas vol chips en andere zoutjes. De man heeft erg veel hinder van pesterijen van de overheid door zijn kritische politieke artikelen. Op zaterdag om 6 uur nederlandse tijd opgestaan, hier was het 7 uur. Douchen, ontbijten, afscheid nemen van de turkse medekampeerder en de campingeigenaar en om kwart voor negen reden we de camping af. De weg van Akcakoca naar Duzce is een prima weg, we komen door diverse dorpjes. Het is wel erg heuvelachtig. Na Duzce nemen we een stuk tolweg, er zit een tunnel in van 3 km. De maisvelden zijn vervangen door grote graanvelden en groenten. Op verschillende plaatsen worden de groenten geoogst en zijn veel mensen aan het werk. Het landschap is erg bergachtig, de huizen zijn van steen, soms wat armoedig. Het is alsof je door welk eender west-europeesch land rijdt, nou ja, behalve de spitse minaretten. Langs de autoweg liggen tankstations en grote rustplaatsen met een restaurant en winkel. Soms ligt er een restaurant bij het tankstation. Bij Gerede verlaten we de tolweg en gaan tanken en koffie drinken. Op de parkeerplaats staan meerdere prieeltjes zodat je uit de zon kunt zitten. Als de bediende van het tankstation fooi krijgt wast hij ook onze voorruit.

Verder landinwaarts staan er veel stalletjes langs de weg waar je kunt eten, er roken grote kookpotten. In Karabuk rijden we kilometers lang langs een industrie terrein met zware industrie. Gewone industrie terreinen hebben een bewaakte toegang. Enkele klilometers na Karabuk ligt ons einddoel, Safranbolu. In Karabuk komen we langs een hypermoderne carrefour, even gestopt om nog wat inkopen te doen. Vooral flessen water raken in dit weer in snel tempo leeg, het is bijna 40 graden. Rond 13.00 bereiken we Safranbolu en draaien met behulp van Tom Tom een parkeerplaats op. We zien meteen dat dit niet de gezochte verblijfplaats voor de komende nacht is. De beheerder van de parkeerplaats wijst dat we een poort eerder moeten hebben. Keren dus, en een jongen helpt ons de juiste poort binnen te rijden. Het is een kampeerplaats met terrassen behorend bij een hotel/restaurant aan de overkant van de weg. Een steil grindpad leidt naar de terrassen, maar zo”n grindpad kunnen wij niet op, dus we blijven beneden staan. Douches en toilet in het hotel. We mogen ook eerst gaan kijken of de faciliteiten ons bevallen. Het centrum is 600 meter verder, 6 km zegt de receptionist. Vreemd, de campingeigenaar in Akcakoca zei dat de autoweg 7 km na de camping begon, maar hij bedoelde 700 meter.

We hebben ons geinstalleerd en zijn naar het dorpscentrum gelopen. We kwamen een lopend bruidspaar zonder gasten tegen, zagen een bruidspaar doende met een fotosessie, in Istanboel hadden we al een keer een lopende bruid met gasten, maar zonder bruidegom gezien.

Safranbolu is een eeuwenoud dorpje met een soort van vakwerkhuizen dat op de Unesco wereld erfgoedlijst staat. Het is erg toeristisch en alle straatjes zitten vol met souvenirwinkeltjes en zonneschermen, je ziet dus weinig van de oude huizen. We hebben eerst een tosti gegeten in een van de vele restaurantjes en toen een wandeling gemaakt door het dorpje, we mochten ook in de moskee kijken, we hoefden hoofd, armen en schouders niet te bedekken. In het dorpje ligt ook een oude “caravanserai”, een rust en slaapplaats voor reizigers op de vroegere zijderoute. Het wordt nu gebruikt als hotel. Voor 35 eurocent mag je binnen kijken en dat hebben we gedaan.

Het is erg druk in het dorpje, vooral veel japanners, geen europeanen en erg veel turken.

Toen we alles wel gezien hadden zijn we terug gegaan naar onze kampeerplaats. Bij het hotel gevraagd of we daar vanavond bij het eten Bubbles mogen meebrengen. Bubbles mag mee, maar dan kunnen we niet in het grote restaurant eten. Geen probleem voor ons. We hebben er dus vanavond heerlijk gegeten voor een mooie prijs, heel wat goedkoper dan in Istanboel. Het restaurant was erg druk bezocht, o.a. door een groep japanners.

De jonge ober spreekt ook wat engels en maakt graag een praatje, als we vertellen dat we op weg zijn naar cappadocie zegt hij dat we daar niet heen moeten gaan want dat is gevaarlijk. Met behulp van de vertaalapp zegt hij dat daar gevechten zijn, syrische grens enzo. We hebben hem uitgelegd dat de gevechten duizenden kilometers verder zijn. Zelfs met behulp van google maps bleef hij twijfelen; zijn aardrijkskundige kennis moet nog wat bijgewerkt denken wij.

Voor het eerst sinds Bulgarije hebben we zaterdag avond het journaal gezien; in Istanboel was het te warm om tv te kijken en in akcakoca stond een boom in de weg. Tot onze verbazing ontvingen we in Safranbolu nog nederlands satellietsignaal.

Vanmorgen weer op tijd vertrokken uit Safranbolu naar de volgende halte iets ten zuiden van Ankara. In het dorp naast Safranbolu hangt erg veel smog door alle industrie. We nemen een nationale weg, een mooie route met veel erg slechte stukken wegdek. Hier en daar ligt veel vuil langs de weg, op sommige plekken is er duidelijk vuil gestort.

We rijden grote stukken door een gebied waar niemand lijkt te wonen, heuvelachtig gebied met veel bomen. Veel klimmen en dalen, we moeten 2 passen over. Het is zondag en de meeste turken zijn vrij. Langs de weg wordt er op veel plaatsen gepicknickt, ook zien we meerdere begraafplaatsen dicht bij de doorgaande weg, niet altijd liggen er huizen in de buurt. Er is weinig verkeer op de weg. Als we Ankara naderen zijn er veel mensen aan het werk op de velden, er is daar weer veel tuinbouw en fruitteelt. We willen graag tanken en even onze benen strekken voor we Ankara bereiken, maar diesel tanken blijkt niet zo makkelijk. De meeste tankstations verkopen alleen benzine en autogas, geen diesel en hebben ook geen parkeerplaats. Wel is er bij veel tankstations een gebedsruimte. Uiteindelijk vinden we een tankstation met parkeerplaats, dat ook diesel verkoopt. De rondweg om Ankara was rustig en loopt heel erg ver om de stad heen. De afrit naar onze bestemming was afgesloten, maar een omleiding stond goed aangegeven.

We staan nu als enige camper op een kampeerplek bij een mooi hotel, met uitzicht op een meer en we mogen gebruik maken van het mooie hotelzwembad. Het is hier 36 graden. Morgen verder naar Goreme in Cappadocie.