Figuig
Op maandag 17 november een echte woestijnrit naar Figuig gemaakt, de weg is prima. Figuig ligt in het zuidoosten van Marokko, tegen de Algerijnse grens. Ooit was het een leuke grensplaats, maar sinds de grens met Algerije gesloten is in 1975 is er weinig te beleven. Toen we vertrokken in Bouarfa vielen er een paar druppels regen, de weg werd niet eens nat. Rivierbeddingen staan droog en er woont nagenoeg niemand in dit gebied. Hier en daar is een put, soms staat er een zonnepaneel naast. Zou dat zijn om gemotoriseerd water uit de put te halen?
Hier en daar loopt een pad vanaf de hoofdweg ergens naartoe. Soms is er in de verte een huisje te zien. Een paar nomadenkampen zien we ook. Het heeft hier niet lang geleden een beetje geregend, op sommige plekken staan nog plasjes en waar eerder een plas stond groeit nu gras. 0ng. 20 km voor Figuig is de cooperatie grote plantages/kwekerijen aan het aanleggen. Soms is er al kleine aanplant te zien, soms is het gebied nog in ontwikkeling. We zagen eerder ook zulke projekten op de weg van Errachidia naar Bouarfa. Onderweg weer diverse politiecontroles, na inleveren van het “ fiche de police” en een praatje mogen we doorrijden. Rond het middaguur rijden we Figuig binnen, ook hier een 4 baans asfaltweg als entree. Er worden veel nieuwe huizen gebouwd aan de rand van de stad. In de stad op een kruispunt is een kleine markt, er is veel volk op straat, vooral per fiets of brommer. We zien weinig auto’s. Ook hier zijn de oudere vrouwen traditioneel gekleed, soms gehuld in een allesbedekkend wit laken, de meeste jongeren dragen westerse kleding, soms met hoofddoekje. Opvallend: Veel vrouwen hier verplaatsen zich op de fiets, ook traditioneel geklede vrouwen. Onze slaapplaats voor twee nachten is de olijfboomgaard van hotel Figuig. Er is plek voor een tiental campers, een sanitair gebouw en elektra. De camping is geheel ommuurd en afgesloten met een grote poort. Als je de camping af wil moet je via de hotelpoort naar buiten. Het hotel heeft een terras met een prachtig uitzicht over de oase. Het hotel heeft geen gasten, wij zijn de enige campinggasten. Bubbles heeft maar gelijk wat olijven gegeten, helaas is een hondenmaag niet bestand tegen olijven.
Op dinsdagochtend om 8 uur worden we gewekt door druk pratende mannen naast de camper. De ploeg die de olijven moet oogsten is aangekomen. De olijven worden door twee mannen geplukt die ze op de grond laten vallen. Twee anderen rapen ze op en scheiden de slechte van de goede olijven. De olijfbomen worden tegelijkertijd ook gesnoeid. De twijgjes worden weer gebruikt om het vuur onder de houtboiler aan te maken. Het hotel heeft meerdere houtboilers die rond vijven in de avond worden opgestookt. Daarna heb je volgens de man van de receptie 24 uur warm water. Wij hebben daar andere idee-en over.
In de ochtend was er dicht bij het hotel een druk bezochte weekmarkt. We hebben er wat verse groenten gekocht. Daarna zijn we naar het oudste deel van de stad gefietst. Dit deel bestaat sinds 900 na christus. Het is een lemen stad met een wirwar van deels overdekte nauwe donkere straatjes waaraan woningen en binnenplaatsjes liggen. Ook vee wordt in deze binnenplaatsen gehouden. Veel straatjes zijn zelfs te smal voor een fietskar. Rondom dit oude deel staan moderne stenen gebouwen. De stad zou ook warmwaterbronnen hebben. Die hebben we niet gevonden.
Er staat een kerk in de stad die dateert uit de franse tijd. De kruizen op de torens zijn na de franse tijd vervangen door halve manen, de kerk werd toen een moskee. Helaas was ook dit gebouw gesloten tijdens ons bezoek.
Reacties
Reacties
Hallo Trekkers,
Zitten jullie niet in de juiste tijd van het jaar dat er veel gesloten is of komen er zo weinig toeristen dat het niet interressant is om dit open te houden. In dit gebied zijn jullie eerder nooit geweest of wel? Waar leven deze mensen van? Lijkt mij wel een byzonder gebied. Geniet er maar van. Gr. Bert en Nellie
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}