Bouarfa
Wisselgeld in Marokko blijft een probleem. Vanmorgen bij vertrek van de camping bij Errachidia moesten we natuurlijk betalen voor ons verblijf. 160 (15 euro) dirham voor 2 nachten, dus betalen met briefjes van 100 dirham. Oei, wisselgeld, de jongen van de camping maakt de nachtwaker wakker, nee die heeft ook geen kleingeld. “Je krijgt je wisselgeld wel”, zegt de jongen. Hoe ga je dat doen dan? vragen wij.” Ik hou een van de voorbijkomende auto’s aan en vraag of een inzittende kan wisselen”, was het antwoord. We rijden 250 km door de woestijn naar Bouarfa. Een prima 2 baans weg, door een overwegend dorre en zanderige vlakte. Wel hier en daar zandduinen, overal groeien lichtgroene taaie struikjes. Er wordt in de buurt van oases hard gewerkt, plantenkwekerijen zijn al opgezet of zijn in wording. Vele hectares zijn geploegd en op sommige velden zijn mannen bezig met plantgaten te maken. Bijna alle kwekerijen zijn geheel omheind. Er zijn ook privé akkertjes; sommige groen, andere dor. Het regent hier zelden, de laatste jaren veel te weinig. Heel knap om in zo’n omgeving nog iets te kweken. We komen voorbij een stuwmeertje waarin water staat. Ook zien we twee riviertjes met wat water. Onderweg zien we ook nomaden, ze wonen in zelfgebouwde hutten en lage tenten. Vaak hebben ze een kudde schapen of geiten. De weg loopt erg dicht langs de Algerijnse grens, een land waar Marokko sinds 1975 mee in oorlog is. Tom tom raakt ervan van slag, wil ons steeds om laten keren en op zeker moment rijden we volgens tom tom door het niets. Ook de telefoon krijgt signaal van de Algerijnse Telecom maatschappij. We worden aangehouden door de politie en in tegenstelling tot in de rest van Marokko moeten we nu wel stoppen. Ze willen graag onze paspoorten zien en vragen of we een “fiche de police” hebben. Een fiche de police is een formulier met alle gegevens die ook in ons paspoort staan, aangevuld met de datum van binnenkomst in Marokko en het kenteken van de camper. We hebben deze formulieren thuis al ingevuld en uitgeprint, tot vreugde van de politiemannen. Het bespaart ons beiden tijd: Ze moeten anders n.l alle gegevens zelf gaan invullen. Bij een volgende politiecontrole mogen we zonder te stoppen doorrijden. Onderweg komen we een camper tegen en er wordt van beide kanten gezwaaid.
Net na de middag komen we aan in Bouarfa, een prettige verrassing, het is een stad met brede toegangswegen en een klein centrum waar het vroeg in de middag erg rustig is. We hadden een stoffig woestijnstadje verwacht. Het kost wat moeite om onze slaapplaats voor komende nacht te vinden, maar uiteindelijk staan we voor hotel Climat de France. Het is een groot hotel aan een enorm mooi plein. Heel Bouarfa is trouwens opvallend schoon en goed onderhouden. Het hotel is groot en schoon, maar gedateerd en in dit seizoen zijn er geen gasten. Het mooie zwembad is leeg. Achter het hotel mogen wij staan op een voormalige tennisbaan, entree achterom; ze hebben speciaal voor kampeerders stroomaansluitingen in een muur gemaakt.. We worden vriendelijk ontvangen en mogen gebruik maken van de douche in een hotelkamer. Overigens zijn we ook hier de enige kampeerders.
Tijdens een wandeling door het stadje vragen kinderen om geld. We weigeren en een straatje verder staan dezelfde kinderen met steentjes te gooien naar ons, een gevolg van toeristen die wel geld en spulletjes geven aan kinderen.
In een van de stalletjes kopen we een gegrilde kip, deze stoppen we in de diepvries voor later. We kopen nog boontjes en wat theeglaasjes. Prima glaasjes om wijn uit te drinken.
Tegen zessen is er veel volk op de been in het centrum, wij gaan eten bij een klein restaurantje. Voor 8 euro hebben we prima gegeten, o.a een overheerlijke gemengde salade.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}