Donderdag 1 november 2012

We zijn vertrokken. De reis tot na Parijs ging voorspoedig. Mooi zonnetje, rustig verkeer. Wij besloten om bij Blois te gaan eten en dan door te rijden tot na Poitiers en te overnachten op een parkeerplaats aan de autoweg. Een lampje in de camper aangelaten toen we gingen eten, het werd immers al donker. Toen we terugkwamen van ons diner was het donker in de camper. Geen stromend water, geen verwarming. Conclusie: er is iets mis met de huishoudaccu. Dan maar een camperplaats met electriciteit zoeken. Die vonden we in Cougon(dachten wij), echter bij aankomst bleek het een modderige parkeerplaats waar alle faciliteiten waren gesloten ivm de winterstop. Dan naar Niort, ook daar was een camperplaats in de stad met electriciteits aansluiting. 30 km door over bochtige weggetjes en dankzij Tom Tom vonden wij de plek in Niort, helaas zonder electriciteits aansluiting. De 8 aansluitingen die er waren, waren al bezet. Dan maar op de enige overgebleven lege plek gaan staan. Het was inmiddels half tien ’s- avonds en we waren wel moe.

2 november: Slecht geslapen van de kou. Om 8.30 uur vertrokken in Niort. Eerst maar tanken. Ten noorden van Bordeaux was het erg slecht weer, hagel, onweer en hoosbuien en tot onze verrassing wilden de ruitenwissers niet meer stoppen met vegen, de dop van de benzinetank is blijven liggen in Niort. Kan er nog wel bij.

Na Bordeaux scheen de zon en was het 21 graden. Geen oponthoud op de weg en om 15.00  stonden we op een mooi plekje op een camping in Urrugne. Voor diegenen die denken dat we alleen staan; half de camping is gevuld met campers en caravans op weg naar zonniger oorden in de winter. Inmiddels een nooddop gekocht voor de benzinetank en morgen wat doen aan de defecte huishoudaccu. De ruitenwissers werken weer naar behoren, hadden blijkbaar wat last van het enorm slechte weer van vanmorgen. Bubbles blijft opmerkelijk rustig bij de lange ritten van de laatste twee dagen.

6 november. Gistermorgen na een koude nacht op tijd vertrokken uit Salamanca. De camping in Salamanca had maar enkele gasten, echter 3 geweldige sanitairgebouwen geopend. De douches waren heerlijk warm en schoon. ’s-avonds gegeten in het bij de camping behorend hotel. Voor ons nederlanders opende het restaurant wel erg laat. Vanaf 20.00 kon er gedineerd worden. Ook het menu was bijzonder, Kalfsfilet met Iberico-ham, een spiegelei en frietjes. Over een nagenoeg lege autoweg in recordtijd naar Sevilla gereden, bijna 500 km zuidelijker. Onderweg geprobeerd een belegd stokbroodje te krijgen als lunch. Dat lukte niet. Uiteindelijk ergens een sandwich gekregen. Men spreekt hier echt alleen spaans en wij dus niet. Onderweg mooie landschappen; heuvelachtig met druiven, olijfbomen, veeteelt en akkerbouw.

We zijn nu op een camping enkele kilometers ten zuiden van Sevilla. De temperatuur was hier gisteren beduidend hoger dan in Salamanca, vannacht is het gaan regenen en het regent rond de middag nog steeds. Hier staan meerdere campers en enkele caravans van diverse nationaliteiten, zelfs een stelletje met een tent. De camping ligt vlakbij een enorme supermarkt. Op de camping lopen een paar mooie poezen waar bubbles onmiddellijk achteraan wilde gaan. De staanplaatsen zijn erg klein, we gebruiken dus anderhalve plaats, dat mag in dit seizoen.

8 november: De ochtend begon gisteren zonnig, dus we namen  de bus naar Sevilla voor een bezoek aan de oude stad. Het is een ritje van een half uur dat 1,55 euro kost. Aangekomen in het centrum van Sevilla begon het te druppelen. Eerst maar de universiteit en de cathedraal bezoeken. De cathedraal is een enorm gebouw met erg veel ruimtes en een toren. Een prachtige cathedraal met veel beelden, schilderijen en kerkelijke rijkdom. Boven op de toren heb je bij goed weer een mooi uitzicht over de stad. Toen we na ruim een uur uit de cathedraal kwamen goot het. Na een hapje eten en een kop koffie goot het nog steeds en we besloten terug te gaan naar de camping. Bubbles had tijdens onze afwezigheid de camper bewaakt en was blij dat we terugwaren. Ivm de weersvoorspellingen besloten wij nog een extra dag bij Sevilla te blijven. Het regent n.l tot ver in Marokko.

Ook vannacht en vandaag heel de dag regen, met onweer. Op straat lopen en fietsen mannen die paraplu’s verkopen, een bloeiende bussiness op deze natte dagen. Waar we ook aan moeten wennen is dat alle verkeer stopt als je in de buurt van een zeebrapad loopt, we voelen ons dan verplicht om meteen over te steken. Om de tijd te doden maar een exclusieve merken outlet bezocht hier in de buurt. Grote winkels van meest voor Nederland onbekende merken, toch een leuk shirt gekocht.

Morgen toch maar verder naar het zuiden, kijken of we een bootticket voor de overtocht naar Marokko kunnen kopen en dan maar hopen dat de regen ophoudt.

9 november 2012: Vanmorgen begeleid door de zon van Sevilla naar Algeciras gereden.

Daar aangekomen rond de middag eerst maar geprobeerd tickets voor de overtocht naar Marokko te regelen.

Dat lukte, tenminste de boeking was snel geregeld, het betalen ook. Betalen kon alleen contant. De tickets konden pas na 19.00 afgehaald worden. Beetje vervelend want we wilden niet bij de LIDL kamperen, maar op een camping in Tarifa. Om half drie zaten we te genieten van het zonnetje op camping Rio Jara, 30 km vanaf het ticketbureau. Rio Jara is een heel mooie camping aan zee(zonder strand), echter met heel erg kleine plaatsen, een prachtig sanitairgebouw met overwegend koude douches, warm water alleen op bepaalde uren van de dag. De camping is dan ook matig bezet. Om 19.00 weer naar Algeciras geweest om de tickets op te halen.

Bij aankomst op de camping werd er geprobeerd een Ierse camper van zijn plek te trekken. Door de vele regen van de laatste dagen is de grond ook hier er nat en zacht.

Morgenochtend om 09.00 uur varen we als het allemaal goed gaat over naar Marokko.

10 november 2012:

Afgelopen nacht heeft het urenlang hevig geonweerd en geregend. Om 6 uur liep de wekker af. Bubbles uitlaten en vertrekken richting boot. De poortwachter van de camping kwam onze electriciteit afsluiten en voor zevenen reden we richting haven in Algeciras, door de regen uiteraard. In de buurt van de haven staan overal mannetjes om je de weg te wijzen. Om half acht stonden we in de rij, niet voor de boot van 9 uur, maar voor die van 8 uur. De juffrouw van de ticketcontrole draaide rap nieuwe tickets uit en verscheurde de oude. Om 8.15 voeren we de haven uit, er waren maar een paar voertuigen en passagiers aan boord. 1 uur later reden we door Ceuta richting Marokko. Ook daar bij de grens allemaal mannetjes die je de weg wijzen en toch een grote chaos. Hokje 1: paspoorten, hokje 2: camper invoeren. Hoewel we de juiste documenten overlegden had het inklaren nog wat voeten in de aarde. Alle gegevens van de camper moesten worden ingevoerd in een antiek programma in een antieke computer, de ambtenaar die dat moest doen had wat moeite met de juiste datums en opeens hadden wij een bijna nieuwe camper(in de computer toch). De man duidelijk gemaakt dat de datum van overschrijving toch echt wat anders was dan de datum van eerste registratie. Kwam uiteindelijk goed en we konden naar de volgende controle: kofferbak openen svp. Kofferbak openen, welke dan? (wijn en bier gekocht in Spanje wilden we wel graag meenemen) Grapje, rijdt maar snel door. Intussen liet Bubbles luid blaffend weten dat zij er ook bij was, maar de heren van de douane vonden dat geen seconde aandacht waard.

Over kronkelende wegen en heuvels naar Chefchouen gereden. Overal onderweg kon je zien dat het de laatste tijd veel geregend heeft. De weg verkeerde in slechte staat.  De camping in Chefchouen ligt buiten de stad op een heuvel, een steile toegangsweg en voor de ingang van de camping zijn diepe sleuven, uitgespoeld door het water, een soort hindernisbaan om op de camping te komen. Het is een mooie, maar slecht onderhouden camping. Campers en caravans kunnen staan op een grote vlakte, voor tenten zijn er kleine plekken onder de bomen op terrassen.

Er is een winkeltje en een restaurantje. Warme douche kan, maar kost 1 euro. Voor die euro wordt de geiser aangestoken. Morgen maar eens het stadje bezoeken.

11 november: Vannacht weer veel regen gehad, maar tegen tienen vanochtend werd het droog en kwam aarzelend het zonnetje tevoorschijn. Er stond een gure wind en 12 graden was vandaag wel het maximum. Eerst maar een douche nemen dan, de jongen bij de receptie gaf ons de sleutel van de enige douche met warm water(tegen betaling van een euro per persoon). De douchekop bestond uit een frame zonder binnenwerk, maar ach, er kwam lekker warm water uit. Echter toen ik ging douchen bleek de geiser uitgewaaid en kwam er alleen koud water. Het probleem werd snel opgelost en ook ik kon een warme douche nemen.

Vanmiddag te voet het stadje bezocht, een wandeling van een kwartier over een steil pad. Alle huizen zijn blauw geschilderd en er is zelfs een waterval aanwezig aan de rand van de medina waar de lokale dames hun was komen doen.

Uiteraard trapten we erin, de meneer die ons wel even het postkantoor zou wijzen. Naast het postkantoor lag n.l het winkeltje van Meditel waar we een internetdongel wilden kopen.

De meneer bleef bij ons tijdens de aankoop van de dongel en wilde ons daarna de tapijtfabriek laten zien en thee drinken. Buiten de meditelwinkel hebben we afscheid genomen van deze heer, uiteraard na een fooi als dank voor zijn hulp.

12 november:  Vanochtend vanuit Chefchaouen vertrokken. De weg naar Fes liep door het stadje. Opeens stonden we muurvast: een smalle straat met aan weerskanten geparkeerde auto’s en iets verderop na een straatje naar rechts allemaal koopwaar uigestald op straat. Een busje als tegenligger en daarachter 2 taxi’s. We reden bergop, dus wij hoeven niet terug. Daar denken de inwoners van Chefchaouen dus anders over. En dus stond alles stil. Tot er een politieagent kwam, die de taxi’s achteruit liet rijden zodat we voorzichtig voorbij het busje konden schuiven. Paste allemaal precies. Rechtdoor rijden zagen we niet zitten vanwege alle uitgestalde goederen op straat, dus maar rechtsaf. Het straatje inrijden was verboden: eenrichtingsverkeer. Toch rechtsaf gegaan ondanks alle zwaaiende en wijzende marokkanen. Gelukkig hadden we geen tegenliggers en kwamen we al snel op de grote weg. De weg via Ouezzane is aan onderhoud toe, veel kuilen en gaten in de weg, maar ook mooie landschappen.

Vroeg in de middag kwamen we aan bij de camping in Fes. Het laatste stuk via een hobbelige weg waar grote stukken ontbraken en door de vele regen omgetoverd waren tot een grote modderpoel.

De camping is best mooi gelegen, maar slecht onderhouden. In het sanitairblok werken sommige toiletten en douches nog. Een nieuw toiletgebouw is in aanbouw, het dak zit er al op. De camping behoort bij een prachtig bungalowpark en een park met een heel mooi zwembad(in de winter gesloten) met glijbanen en een restaurant.

Gelukkig eindelijk een droge en redelijk zonnige dag, al mankeert er nog wel wat aan de temperatuur.

Vanavond op de fiets naar de Marjane hypermarche geweest. Een levensgevaarlijke tocht van ong. 2 kilometer. In tegenstelling tot de meeste marokkanen hebben wij werkende verlichting op de fiets, maar dat helpt niet bij al die gaten en kuilen. Aangekomen bij de supermarkt moesten wij onze fiets in de brommerstalling zetten. Tegen betaling natuurlijk. Bij vertrek wilde het bewakertje een extra dirham. Maar niet gedaan, we hadden al betaald voor 10 minuten bewaken.

13 november 2012: Vandaag met lijn 17 naar de nieuwe stad gegaan (kosten 35 cent pp), vandaaruit een taxi genomen naar de medina.(2euro). Voor de ingang van de medina verscheen onmiddellijk een man met een “officiele” badge op zijn jas die wel onze gids wilde zijn. Bij het tonen van enige twijfel zakte onmiddellijk de prijs voor een 2 uur durende rondleiding tot 100 dirham(10 euro).

We waren met vier en je verdwaalt nogal makkelijk in de nauwe straatjes. Dus het aanbod aangenomen met betaling na de rondleiding. Kris kras door smalle steegjes en winkelstraatjes, een heel mooie oude koranschool hier, een moskee daar. De moskee mochten we natuurlijk niet in. Uiteraard ontbrak het commerciele deel niet, een lampenfabriek, een tapijtenfabriek, en kruidenwinkel, een weverij en als hoogtepunt de leerlooierijen.(tanneries). Een vreselijke stank en werk dat je niemand zou toewensen te moeten doen. Waarschijnlijk hadden we te weinig gekocht(1handtas) en na ruim 2 uur werden we ergens buiten de medina alleen gelaten met de boodschap dat de weg terug 2 uur was en dat we wel een taxi konden nemen. Na ergens op een terrasje koffie te hebben gedronken hebben we nog even de medina bezocht en wat groenten voor het avondmaal ingeslagen. Daarna 15 km terug naar de camping met een taxi(kosten 50 dirham). De stadstaxi’s nemen max 3 personen mee, we waren met vier dus 2 taxi’s.

Er reizen in dit seizoen bijzondere mensen rond; In spanje hadden we al een stelletje met volkswagenbusje op huwelijksreis ontmoet. Bij de ticketverkoop voor de veerboot kwamen we een fransman met nederlandse ouders tegen. Deze heer had 5 jaar lang in een 4x4 door Afrika gereisd met echtgenote en 2 honden. Had anderhalf jaar geleden een huis gekocht in Frankrijk, maar kreeg de kriebels en trok nu met een camper naar Dahkla in de woestijn. We hebben hem tot nu toe op elke camping in Marokko ontmoet. In Chefchaouen stond een engelsman met een kleine camper met daarin een houtkachel. Er was ook een Nederlandse jongen op een Zundapp. Hij was al 6 weken onderweg en wil een film maken van het alledaagse leven in Marokko. Inmidels hebben we kennisgemaakt met een engelsman met een spaanse asielhond. De hond heeft een hekel aan katten en heeft een van de wilde campingkatten doodgebeten. Er is ook een echtpaar (70+) uit het oosten van duitsland met een caravan. Zij trekken voor het eerst door Marokko en spreken alleen duits. Een handicap, want dat is nou net de taal die men hier niet spreekt. We hebben vandaag met dit stel Fes bezocht, ze vonden het wat griezelig om alleen te gaan. Iets anders wat opvalt is dat bijna alle reizigers een hond bij zich hebben.

15 november; Gisteren rustdag gehouden, de was gedaan, camper gepoetst, op de fiets naar de supermarkt 2 km verderop, en genoten van het zonnetje.

Vandaag met een taxi naar Meknes geweest, de chauffeur bleef op ons wachten bij Mac Donalds. In Meknes heerlijk gegeten. Meknes heeft een leuke Medina en een mooie oude stadspoort. Er waren erg weinig toeristen.

Terug op de camping was er een grote vrachtwagen voor personenvervoer gearriveerd en stonden er 23 tentjes. Avonturiers op weg: Londen, Kaapstad, Cairo in 40 weken. De vnl. uit jeugd bestaande groep bestond uit meerdere nationaliteiten, waaronder 1 belg.

16 november: Gisteravond is er nog een avontuurlijke groep met een grote terreinvrachtwagen bijgekomen.

Beide groepen zaten om een kampvuurtje en hadden de muziek nogal luid staan. De enige twee werkende toiletten waren om 21 uur al buiten werking en in het toiletgebouwtje lag overal  modder.

Inmiddels via de bergen naar Midelt gereden, een heel mooie bergroute waar hier en daar nog sneeuw lag.

Geluncht in Zaida, een stadje iets ten noorden van Midelt. Wat oude door ons niet meer gebruikte kleding meegegeven aan een bergbewoner. Erg veel armoede gezien in deze buurt, maar nu zijn we op de camping van het enige “ 5 sterren hotel”  in deze regio.

17 november: Op de camping in Midelt hebben we een jonge man ontmoet die vanuit Frankrijk per fiets naar Conackri wil fietsen. Tot nu toe gaat alles goed, hij is een maand onderweg. In het hotel behorend bij de camping logeerde een Nederlander, uitgezonden naar Marokko om een fruitbedrijf te helpen hun koelcellen op orde te krijgen. Het bedrijf dat hij helpt legt hem flink in de watten: prive chauffeur, tolk en copieuze maaltijden. Gisteravond heel gezellig een flesje wijn teveel met deze nederlander genuttigd en vanmorgen weer op tijd vertrokken.

Midelt-Arfoud een bijzonder mooie route door de bergen , over een hoogvlakte en door het dal van de Ziz om te eindigen in de woestijn. De wegen zijn redelijk en er rijdt niet veel verkeer, maar wat er rijdt heeft altijd haast en toetert veelvuldig.  Opvallend: de weg in Errachidia heeft een fietspad, weliswaar zonder echte scheiding van de rijbaan, maar toch. Er  wordt vreselijk veel gefietst door de jeugd.

We verblijven  nu een nachtje op een camping van Fransen in de woestijn. Veel plaatsen op deze camping, echter alleen wij en een franse camper als gasten. Veel wind staat er ook, maar een lekker zonnetje en een aangename temperatuur. Het restaurant was gesloten, maar de beheerder heeft voor ons een lekkere marokkaanse maaltijd gekookt en geserveerd.

Vanavond maar weer eens geprobeerd of we beeld op de tv kunnen krijgen met onze schotel. Sinds Sevilla waren er altijd wel een paar bomen die ontvangst sowiezo verhinderden. Yes we hebben beeld en kunnen het nieuws uit Nederland weer eens zien.

Morgen 50 km verder verder naar Merzouga, in de woestijn aan de voet van een heel grote zandduin, Erg Chebbi.

19 november 2012: Gistermorgen  naar Merzouga gereden. Onderweg een zanderig droog landschap met soms groepen palmbomen. In Rissani was het erg druk op straat. Heel de streek op weg naar de weekemarkt. Alle vervoermiddelen worden gebruikt: een ezel, met of zonder karretje, fiets, bromfiets, vrachtwagen met personen in de bak. Enkele kilometers voor Merzouga wilden wij naar camping/auberge Sahara. Aan de doorgaande weg stond het bord met de juiste naam en een pijl naar links. 2 km verder stonden wij op het plein in een klein dorpje. Geen bord van de camping/auberge meer te zien en de verhardde weg hield op en veranderde in een zandpad, welke richting je ook koos. Terug dan maar naar de doorgaande weg, misschien een bord gemist. Geen bord gemist, dus terug naar het pleintje en de weg gevraagd. Onmiddellijk fietsten 3 bereidwillige kinderen(voor 1 dirham per persoon) voor ons uit om ons de weg te wijzen, en ja hoor, na enkele honderden meters over een zandpad gehobbeld te hebben reden wij de poort van de camping aan de voet  van het duin binnen. “Zoek maar een plek en kom daarna maar inschrijven”. Een plek vinden was makkelijk, heel de camping is voor ons.

Achter ons begint het grootste en beroemdste duin van Marokko en het is overweldigend, al die opgewaaide zand. De nacht biedt een heel heldere sterrenhemel, met heel erg veel sterren.

Vandaag per fiets over slingerende zandpaden langs de voet van het duin naar Merzouga gefietst. Merzouga is dus gewoon helemaal niets. De geasfalteerde weg houdt voor het dorpje op en er zijn nauwelijks winkeltjes. Toeristen zijn er in dit seizoen ook niet en dat vinden de bewoners niet erg: tot half december is de woestijn met de duinen weer even van de bewoners, zonder quads, trikes en wat dies meer zij. Half december komen de spanjaarden hier hun kerstvakantie vieren. Morgenochtend om 6 uur gaan we per dromedaris de zonsopgang zien. Daarna inpakken en verder naar Zagora.

20 november. Om 5 uur liep de wekker af en om zes uur waren we op de rug van een dromedaris op weg naar de top van een zandverstuiving om de zonsopgang te zien. Een tocht van een half uur door de kou, en een dromedaris is echt geen perfekt vervoermiddel.

De zonsopgang duurt minder dan een kwartier, wel mooi om te zien hoe de zandheuvels verkleuren. Dan weer een half uur terug op de rug van de dromedaris. Alvorens afscheid te nemen wilde de kamelenman ons graag nog wat fossielen verkopen. In deze streek worden n.l fossielen gevonden, maar de verkochte exemplaren zijn vaak gewoon gemaakt in China. Toch na wat onderhandelen een versteende slak gekocht.

Ontbijten, opruimen, bubbles in de bench en daarna eerst inkopen doen in de souk van Rissani, we hebben n.l helemaal geen groenten meer en elke dag elders eten gaat vervelen. Daarna ruim 280 kilometer rijden naar Zagora, een woestijnstad meer naar het westen. Een gedeelte van de weg bestond uit een soort hindernisbaan met gaten in de weg, een heel gedoe en gezigzag om de gaten te vermijden(lukt niet altijd)..

Weinig verkeer op de weg, dus je kunt makkelijk zigzaggen.

Een groot gedeelte van de weg liep door droog zanderig of rotsachtig gebied, er groeit nagenoeg niets en er woont niemand. Alleen nomaden in tenten met kuddes dromedarissen en/of kuddes geiten. Alle dorpen onderweg hadden een school en de kinderen moeten soms vele kilometers fietsen of lopen om naar school te gaan. Blijkbaar rijdt de schoolbus in dit gebied niet.

Uiteindelijk waren we rond lunchtijd in een oase en besloten in iets met de naam restaurant wat te eten. Een vervallen domein met vervallen gebouwtjes en meerdere terrassen met een geweldig uitzicht over de oase. De elektriciteit werkte niet, stromend water konden wij ook niet vinden en over de toiletten zullen we het niet hebben. Wel hadden ze op het terras hagelnieuwe tuinstoelen, bij sommigen zat een deel van het pakpapier er nog omheen. We hebben voor het eerst in ons leven een berber-omelet gegeten en die was prima. Een omelet in een tajine, op een bed van tomaten en uien. De camping in Zagora staat niet aangegeven, dus even zoeken en onmiddellijk dook er iemand op die wel de weg zou wijzen. Shit, daar gaan we weer, de man haalde eerst zijn visitekaartje op kantoor want natuurlijk verzorgde hij tochten door de woestijn. Vervolgens reed hij voor ons uit op een brommertje tot bij de camping. Heel bijzonder, hij wilde geen dirham voor deze hulp. Ook op deze camping weinig gasten, 3 franse campers en twee fietstoeristen. Vanavond buiten genoten van een biertje. Opeens hadden we een onduidelijk pratende meneer op bezoek die speelde met bubbles, vroeg om een cigaret en ons uitnodigde voor een maaltijd in zijn huis. Beetje vreemde figuur en we hebben het campingpersoneel verzocht de man naar huis te sturen. Bubbles heeft nu een vriendinnetje: het campinghondje.

22 november donderdag. Gisterochtend naar de souk geweest. Heel veel mensen uit de bergen kwamen daar inkopen doen. Er waren heel erg veel groenten en fruitstalletjes en verder keukengerei, wat kleding, veel kruiden. Aan het eind van de souk zijn de eet stalletjes en ook daar was het erg druk.

Op de camping gisteren 5 terreinwagens bijgekomen, 2 ervan zijn op weg naar Zuid-Afrika, een Nederlands stel en een Oostenrijks stel. Ze moeten nog terug naar het noorden om visa voor Mauretanie op te halen. Ze denken pas na juni 2013 in Zuid Afrika aan te komen. 2 Oostenrijkers reizen door naar Senegal, zij hebben een jaar vrij genomen om te reizen en keren daarna terug naar hun baan. Ook een spaanse jongen op de fiets verblijft hier in een tentje, Hij wil van hieruit terug naar spanje fietsen.

Vandaag heeft een locale schilder een woestijntafereel op onze camper geschilderd. Daarna zijn we op de fiets de omgeving gaan verkennen, we kwamen op een andere camping terecht en daar troffen we zowaar een nederlands stel uit Uden. Zij blijven 3 maanden in zuid-Marokko. We beginnen ons echte vreemde eenden in de (camper)bijt te voelen. Iedereen die we ontmoeten is voor minstens drie maanden onderweg, vaak voor een jaar of langer. Wij vertellen dan maar dat we rond kerst weer thuis willen zijn.

Vanavond in de stad gedineerd voor minder dan 5 euro per persoon: een heerlijke gemengde salade en kipspies met frietjes.

Iedereen hier wil wel een 2 daagse safari naar de woestijn verkopen, en ja de hond kan mee da’s geen probleem en als dat niet lukt hebben ze nog wel een winkeltje met tapijten en uit een kist komen sieraden tevoorschijn. Betalen kan geen probleem zijn, we hebben vast wel iets om te ruilen. Nee, we hebben niets om te ruilen. Hebben we geen wijn? Nee hebben we niet, ten einde raad vragen ze dan om een cigaret, scheelt hun toch weer wat, cigaretten worden op veel plaatsen per stuk verkocht door de mobiele cigarettenverkoper op straat. De vrouwen lopen hier over straat in prachtig gekleurde katoenen doeken.

23 november. Vandaag, vrijdag, is het “ zondag” voor de moslims, veel winkeltjes zijn dan ook heel de dag gesloten. Veel mensen gaan op hun paasbest naar de moskee, sommigen komen zelfs met de taxi. Voor ons was het rustdag, klusdag. Camper schoongemaakt, vuil water geloosd, vers water aangevuld, bubbles goed gekamd etc.. Er zijn hier veel vliegen, niet zoveel als in Merzouga, maar wel vervelend. De mensen hier zeggen dat het komt omdat de dadels rijp zijn. Er zijn erg veel dadels, je kunt ze in dozen op elke straathoek kopen. Kinderen moesten wel gewoon op vrijdag naar school. Een supermarkt is er in Zagora niet, maar er zijn heel veel winkeltjes waar je alles kunt krijgen behalve alcoholhoudende dranken.

Het weer is hier geweldig, veel zon, geen wind en een aangename temperatuur. Wel is het om zes uur donker en dan koelt het snel af.

Vrouwen die fietsen zijn hier een uitzondering, toen we vandaag door het stadje liepen kregen we veel marokkaans commentaar op het feit dat ze mij de dag ervoor hadden zien fietsen.

Het is raar om op tv reclame te zien voor sinterklaas en kerst.

24 november  Vandaag de (zand)weg achter de camping met de fiets verkend. Het weggetje kwam uit bij de rivier en we besloten die over te steken. De rivierbedding is erg breed, maar staat nagenoeg droog, dus dat moest lukken. Onderweg zagen we een kudde dromedarissen die de groene sprieten in de bedding als voedsel gebruikt, ook de geiten lusten wel iets groens. Uiteindelijk bereikten we de asfaltweg. Maar tussen de rivier en de weg lopen 2 irrigatiekanalen en die moesten we ook oversteken. Uiteindelijk naar het volgende dorp gefietst. Een dorp met veel oude kashbahs, maar ook nieuwbouw. Op de terugweg was een vrouw de was aan het doen in de rivier. Veel mensen hebben geen wasmachine of koelkast. Een koelkast of diepvries kun je hier huren. Enkele “overlanders” zijn vertrokken voor wat tochten door de woestijn, mogelijk komen wij ze weer tegen in Marrakech. Bubbles joeg vandaag de campingkat in een boom, maar zoals alle katten had ook deze een ontsnappingsroute vanuit de boom.

25 november. Gisteravond was er een straatfeest met een soort trommels als muziek in de buurt van de camping. Het feest duurde tot half twaalf.

Vanmorgen vertrokken uit Zagora, op weg naar Marrakech, een rit van 2 dagen. Het is zondag en een feestdag in Zagora, er is ook weer regionale markt. Al vroeg veel volk op straat, Ze komen weer met alle mogelijke vervoermiddelen van heinde en verre. Veel wagens zijn versierd met de marokkaanse vlag.

Op zondag zijn de scholen gesloten en overal langs de weg spelen kinderen. Wij rijden door de bergen, weer een ander landschap dan voorheen, heel erg veel bochten en klimmen, en dan opeens op een uitwijkplaats in een bocht staan heel veel souvenirs uitgestald. De eigenaar is niet te zien, er is helemaal niemand te zien. Even later stoppen we om wat foto’s te maken, duikt er een jongeman op die vraagt om water. Wij gaven hem een flesje water en dat werd meteen helemaal opgedronken, blijkbaar had hij dorst.

Onze biervoorraad is inmiddels op en we besluiten een supermarkt in Ouarzazate te bezoeken, we hebben gehoord dat je daar alcohol kunt kopen. In Ouarzazate kunnen we de betreffende supermarkt niet meteen vinden en we besluiten eerst maar wat te eten. In een zijstraat van het centrum vinden we een restaurantje dat ons wel bevalt. Na het maal willen we nog graag een kopje koffie, maar helaas, de koffiemachine is kapot. De ober weet gelukkig wel waar de supermarkt die we zoeken zich bevindt. Je kunt in die supermarkt inderdaad allerlei alcoholhoudende dranken kopen, wat niet op de toonbank staat komt uit de koeling. Alle flessen en blikjes worden netjes verpakt zodat niemand ziet wat je gekocht hebt.

Na onze inkopen 20 km noordelijker naar een camping gereden. Morgen verder naar Marrakech. Weer door de bergen en hopelijk ligt er geen sneeuw

26 november. Vandaag de 2^e helft van de reis naar Marrakech afgelegd, nu door de hoge Atlas, inderdaad hoog, het hoogste punt was de Tizi ‘n Tichka pas op 2280 meter. De reis ging voorspoedig tot 10 km voor Marrakech. Op een wegsplitsing konden we kiezen: Marrakech Medina of Marrakech Gueliz. Nu is Gueliz het nieuwe stadsdeel en wij wilden naar het oude centrum. Dus Marrakech Medina gekozen. Na zes kilometer kwam de bebouwing en al snel stonden de straatkanten vol met fruitstalletjes en heel veel mensen.  Na al dat volk kwamen we bij de stadspoort en reden met het verkeer mee, door steeds smaller wordende straten totdat de straat zo smal werd dat we geen kant meer op konden. Daar stonden we weer met voor en achter ons toeterende auto’s en brommers en fietsen die zich langs ons door wrongen. Uiteindelijk hielpen enkele mensen ons om te keren, het was erg smal en we moesten achteruit een poortje door om weer weg te kunnen. Uiteindelijk is het met veel hulp gelukt om te keren, alleen onze achterbumper heeft wat schade opgelopen, maar dat is een zaak van kitten. Daarna over brede wegen alsnog het oude centrum bereikt en naar een parkeerplaats gereden die we van eerdere bezoeken kenden. We staan nu op een bewaakte parkeerplaats midden in het centrum, echter zonder voorzieningen, maar gelukkig heeft de camper alles aan boord.

We waren net op tijd op het grote plein om in het zonnetje te genieten van een smakelijke lunch.

29 november. Twee dagen uitgebreid door de medina en de souk gewandeld. Na tien eerdere keren in Marrakech te zijn geweest vinden we toch steeds weer delen van de medina waar we nooit eerder zijn geweest. Eergisteravond in het donker de weg kwijtgeraakt, maar een paar behulpzame mensen stuurden ons door een donker steegje weer naar het juiste straatje. Net op tijd, want iedereen was aan het opruimen en sluiten. Voor het eerst in tien jaar niet op het Djemaa el Fna plein gegeten, maar in een restaurantje naast het plein. Het blijft een bijzonder zicht, het plein bij avond, met al die uitvouwbare restaurantjes en overal mensen. Het plein wordt elke ochtend voor tien uur weer schoon gemaakt .eergisternacht is het gaan regenen en de volgende morgen was het koud. Om zes uur wekte luid gezang uit de minaretten de stad. Heel die dag geen zon gezien, de regen stopte om 11 uur.

Ons laten verleiden tot de aankoop van een tapijtje voor in de camper. De vraagprijs was meer dan 200 euro en dat was ons toch wat teveel, zelfs als het tapijt van echte wol is. Na veel gepraat over de veel te hoge prijs en de goede kwaliteit van het tapijtje, zuur verdiende centen etc. over en weer, hebben we na flink onderhandelen het tapijtje voor minder dan 1/3 van de vraagprijs meegenomen. Overal in de souk stonden weer mensen met zelfgebakken verse cocosmacrons, ze zijn overheerlijk en kosten 10 eurocent per stuk. Erg slecht voor de lijn, maar o zo lekker.

Eergisteravond om 8 uur scheurden er twee franse camperbusjes de parkeerplaats op. Het staangeld wordt elke avond door de bewaker opgehaald.

’s-Nachts om 2 uur vonden ze het nog heel gezellig buiten, gevraagd of het wat zachter kon, maar dat hielp niet. Om drie uur stilzwijgend in hun buurt naar hun gaan staan kijken, dat hielp wel, ze zijn spoorslags uit onze buurt verdwenen. De parkeerplaats is een bijzonder rustige plaats om te slapen, behalve die nacht.

Inmiddels staan we 11 km buiten Marrakech op een mooie camping met zwembad en bubbelbad.  Wijn en bier zijn weer aangevuld, dat kan in een grote supermarkt in Marrakech. Vandaag maar eens de was laten doen, ook ons bed moest worden verschoond. Je brengt de was naar de receptie en een goed uur later krijg je de was schoon(niet droog) terug.

1 december 2012. De camping in Marrakech is de meest luxe camping die we tot nog toe bezocht hebben, Er stonden dan ook meerdere kampeerders, zelfs uit Nederland. Voor 1 nacht logeerden er 5 finse campers, ze waren als groep 6 maanden op reis door europa en Marokko, Marrakech stad bezochten ze niet, jammer.

Gistermiddag is het gaan regenen en gelijk zakte de temperatuur naar ong, 12 graden. Met daarbij een gure wind geen aangenaam weer. De weersvooruitzichten beloofden ook voor de komende dagen lage temperaturen en regen, we zijn dus vandaag verhuisd naar een camping in Safi, 160 km westelijker, aan de kust. De weg van Marrakech naar Safi is erg smal en zit vol gaten, daarbij is er veel vrachtverkeer. Ook hier hebben alle dorpjes op gepaste afstand van de bebouwing een speelveld voor de dorpsjeugd. Zo’n speelveld is meestal een kale vlakte ter grootte van een voetbalveld met aan weerskanten 2 doelpalen. ’s-Avonds en in de weekenden zijn er op zo’’n veld altijd veel jongeren tegen een balletje aan het schoppen. Ergens in een dorpje was er op zo’n veld een voetbalwedstrijd bezig.

De camping in Safi ligt net buiten de stad op een heuvel, met uitzicht op de zee. Het is een groot complex met zwembad en restaurant, alle faciliteiten zijn nu echter gesloten en er staan maar enkele kampeerders. De jongen bij de receptie werkt hier steeds een half jaar, wordt dan 1 dag ontslagen en weer voor een half jaar aangenomen, Zijn baas hoeft op die manier geen ziektekosten te betalen., met als gevolg dat de jongen en zijn gezinnetje niet verzekerd zijn. Zijn salaris is minder dan 150 euro per maand, daarvan blijft na betalen van woonkosten 70 euro over om van te leven. Dan realiseer je je weer hoe goed wij het eigenlijk hebben.

2 december 2012:

Vandaag scheen al vroeg de zon en een Oostenrijkse mede-camperaar speelde voor bakker en bracht ons stokbroden voor het ontbijt mee. Helaas gaat hij vandaag verder. We besloten naar de medina van Safi te lopen. Een afstand van ong. 2 kilometer. We hebben eerst de aardewerk straatjes bezocht. Er wordt hier erg veel aardewerk gemaakt en je kunt ook de werkplaatsen en ovens bezoeken. Er s hier heel erg veel aardewerk, een producent vertelde ons trots dat hij in de Trotter reisgids genoemd wordt. Daarna door de souk gelopen, een erg kleine souk na de overige steden die we bezocht hebben. Safi heeft een oude Portugese kerk en een heus fort, dat ooit gebruikt werd als gevangenis, helaas waren beiden gesloten voor bezoekers. Van het fort was een muur ingestort en die moet eerst gerestaureerd worden. Geluncht bij een van de restaurantjes aan de zee. Ruim een kwartier nadat we afgerekend hadden kwam een mannetje ons ergens in de stad vertellen dat we te weinig betaald hadden. De ober had ook fooi gehad en dus hebben we verteld dat de ober dan maar zijn fooi moest inleveren. Jammer voor hem, maar wij hebben netjes afgerekend. Teruggelopen naar de camping. Zoals op wel meer plaatsen in Marokko ontbreken vaak de deksels van de rioolputten, levensgevaarlijk, want opeens zit er een groot diep gat in het trottoir en er is nergens een afzetting of waarschuwing..

4 december 2012. De afgelopen dagen lekker rustig. De camper maar weer eens schoongemaakt en de waterhuishouding in orde gemaakt.

Als we naar het stadje gaan (lopend) komen we steevast een vent tegen die we ook gezien hebben in het restaurantje aan zee, hij heeft overal kennissen met winkeltjes en wil best helpen bij een aankoop. Het kost elke keer veel moeite, maar we weten hem kwijt te raken.

Inmiddels hebben we ook wat aardewerk gekocht, altijd hetzelfde procede, hij noemt een prijs, wij dingen af en uiteindelijk hadden we ons aardewerk voor 25 procent van de vraagprijs. In een ander winkeltje waren ze het absoluut niet eens met ons bod, dus zijn we verder gelopen, 200 meter verder werden we ingehaald door de verkoper en kregen we het gewilde item alsnog voor de geboden prijs. Weer een andere winkel deed het weer anders, ” wat kost dit?” 350 dirham, was het antwoord. Dan zien we van de aankoop af. Komt de baas van het spul aangesneld, ” voor 200 dirham mag je het hebben”. Onze onderhandelingsgeest komt boven. ” we bieden 150 dirham. ” 200 dirham is de prijs voor iedereen, toerist en marokkaan, zo zij het”. Oke, dat is fair, dus we betalen 200 dirham. Wel het bewijs dat er voor toeristen vaak andere prijzen worden gehanteerd dan voor eigen volk.

De laatste dagen hebben we steeds in hetzelfde restaurantje gegeten, steeds hetzelfde besteld ook, maar de uitvoering van het menu verschilt per dag. De prijs blijft wel hetzelfde en het smaakt prima. Daarna met de taxi terug naar de camping voor minder dan een euro.

Morgen 220 km naar het noorden via de kust. Spanje komt dichterbij.

6 december 2012.Gistermorgen op tijd vertrokken in Safi, via de kustweg naar El Jadida en dan opnieuw de kustweg naar Casablanca. Dat was de bedoeling. Vanaf Safi rijdt je langs een rotskust naar het noorden. Het is een landbouwgebied, men kweekt er worteltjes en andere groenten, met soms duinen langs de zee. Tussen de duinen  en de rotsen zijn soms watervlakten, worden ergens voor gebruikt maar we weten niet waarvoor. Op het veld werken mannen en vrouwen en soms zie je een trekker met een ploeg, soms trekt de ezel de ploeg. De dames zijn ook minder in doeken gewikkeld. Een hele mooie route en meestal redelijke weg. Voor het eerst tijdens onze reis kwamen we meerdere campers tegen. Net voor El Jadida komt ons de zoveelste vrachtwagen tegen. Een harde tik tegen de vorruit en we hebben een lelijke ster onderaan in de voorruit. Onmiddellijk gaan de barsten in de voorruit verder. We nemen bij El Jadida dan maar de route national naar Casablanca, de scheur wordt groter en inmiddels rijdt een zwarte auto voor ons die ons wil laten stoppen. Dat doen we niet, we halen hem in, in de auto zit een man van rond de dertig. Even later worden we weer ingehaald door de zwarte auto en die gaat steeds langzamer rijden, knipperlicht naar rechts. We halen de bewuste auto weer in. Ik zoek mijn telefoon om zogenaamd de politie te bellen, maar dat is niet nodig, bij een rotonde kiest hij dan maar een andere weg. We rijden zonder verdere problemen naar de camping 25 km ten zuiden van Casablanca. De camping ligt vlak bij een dorpje en naast de weekmarkt. Toevallig is vandaag de weekmarkt en die hebben we dan ook bezocht. We waren de enige toeristen en zo werden we ook bekeken. Een grote markt met erg veel groenten, kippen, tapijten, keukengerei en wat kleding. Heel erg druk bezocht. Ze zijn niet erg efficient in dit land, maar grote taxi’s worden maximaal benut. Een man met vijf levende kippen en een kalkoen, gekocht op de weekmarkt gaat blijkbaar met de taxi naar huis. Het pluimvee wordt in de kofferbak gestopt en de man stapt in. De taxi is niet vol en een vrouw, kind en man mogen ook nog mee. Er wordt eens geduwd aan het pluimvee en dan passen de boodschappen van de anderen reizigers ook nog in de kofferbak. Zo komt iedereen weer op zijn bestemming.

We stonden als enigen op deze camping, een mooi terrein maar alles erg slecht onderhouden. De douche was echter overheerlijk warm. De damesdouche wel te verstaan, de herendouche was buiten gebruik, de boiler ontbrak.

Vanmorgen doorgereden naar Moulay Bousselham, een snelle 260 km over de tolweg. De tolweg is hier vele malen goedkoper dan in europa. Ook op deze camping weinig gasten, het dorpje is wel aardig, heeft een enorm strand en een lagune en zelfs een “cafe/restaurant Nederland”.

Op de camping heeft bubbles inmiddels een haan achtervolgd. Ze was onvindbaar tot  bij een huisje verderop een mevrouw vroeg of we een hond zochten. Bubbles heeft de haan gevolgd door de modder! De haan is spoorloos.

Alle campings die we tot nog toe bezochten hebben, hebben wel zo hun huisdieren: een camping met 5 herdershonden, een camping met 20 pauwen, maar de huidige camping heeft twee koeien!

De temperatuur is inmiddels gedaald naar een graad of 17 en vandaag liet ook de zon het afweten. De nachttemperaturen zijn hier in het noorden echter hoger dan in het zuiden.

7 december 2012.Vannacht is het gaan regenen. In de ochtend ruimen we op en om 9 uur rijden we richting Tanger, daarna naar Ceuta. Het blijft regenen. Onderweg zien we bij een meer een groep ooievaars, ergens anders staan honderden flamingo’s. Onderweg passeren we de nieuwe haven van Tanger, Tanger-med genaamd. Een groot havencomplex helemaal in het niets. Ook hier mannetjes langs de weg die je willen laten stoppen om tickets voor de overtocht naar Spanje te kopen. We stoppen niet, we hoeven geen tickets. Na Tanger-med wordt de weg 2 baans en gaat met veel bochten door d heuvels. We willen in Ceuta graag de boot van 13.30 halen, dan zijn we redelijk op tijd in Algeciras. Het horloge moet worden verzet want in Ceuta is het een uur later dan in Marokko. Rond het middaguur bereiken we de grens Marokko/Spanje. Het is er erg rustig, het zonnetje gaat aarzelend schijnen en de man die de weg wijst vertelt dat het al drie dagen regent. Dat hebben we gezien, er waren gebieden waar duidelijk nieuwe meren waren ontstaan, rivieren waren buiten hun oevers getreden en hier en daar waren nieuwe riviertjes ontstaan.

Paspoorten laten afstempelen gaat razendsnel, de autopapieren regelen gaat ook al snel. Dat gaat goed denken we nog, maar dan gaat het fout. De douane die alle papieren controleert heeft niks te doen en besluit dat we vast drugs smokkelen. Alle bagageluiken moeten open en worden met behulp van een zaklamp onderzocht. Overal wordt op geklopt en getikt. De douchemat moet eruit en de dop van de afvoer ook. Die doen ze snel weer dicht, wat een lucht….. Dan moet de vuilwatertank open en bepalen ze de diepte met een staafje. Keukenkastjes nakijken met hetzelfde zaklampje waarvan de batterijen inmiddels leeg zijn.

Ze ruimen hun rommel wel weer op. Ik maar eens gevraagd wat ze zoeken. Hasjies zegt die ambtenaar. Ik breed grijnzend: denk je niet dat we daarvoor wat oud zijn? Tja… we moeten ons werk doen. Zal wel zo zijn. De motorkap moet open, niets, dan de fietsen eraf en het rooster van de koelkastverluchting moet los. Niks. Het schroefje wil niet meer vast en de oudste ambtenaar begint zich wat ongemakkelijk te voelen. Maar de jongste ambtenaar blijft fanatiek: er moet iets te vinden zijn. Hij wil in de bakken onder de banken kijken. Oke, dat kan. Hij ruimt ook weer op, na eerst een triominos doos te hebben willen openen.

Mag ik opruimen, kunnen we verder vraag ik. Je mag opruimen, maar de drugshond komt eraan. De hond  ziet niets in onze camper en wil steeds weg. De hond wordt steeds opnieuw naar de camper gestuurd, onder de camper gestuurd, geen interesse. Dan moet de hond in de camper, dat gaat bubbles te ver. Tot dan toe hebben we haar niet gehoord, maar als de douanehond in de camper komt begint ze luiddruchtig te protesteren en de drugshond stapt snel weer uit. De douane besluit dan maar dat ze echt niks kunnen vinden. Alles goed toch? Zegt de oudste ambtenaar, nou..niet echt, we hebben de boot gemist en moeten nu 2 uur wachten. Gelukkig laat de Spaanse douane ons doorrijden zonder het hele gedoe te herhalen.

Aangekomen in de haven is onze boot natuurlijk weg, we laten ons open ticket veranderen in een ticket voor de boot van 15.30 en gaan in de wachtrij voor de juiste maatschappij staan, er staan nog enkele auto’s te wachten. Om 14.15 begint iedereen te rijden, wij ook, ons wel afvragend hoe dat nu kan, een uur te vroeg. We zien wel. Door de politiecontrole richting veerboot. Het kan nooit onze veerboot zijn want die vertrekt pas over een uur. Dan komt de man van de veerbootmaatschappij het ticket ophalen en moeten we omkeren omdat onze tickets van een andere maatschappij zijn. Om kwart over drie zijn we dan de veerboot opgereden en om 17.00 reden we door Algeciras op weg naar Cadiz. Onderweg zien we heel veel watr en meren op ingezaaide landerijen staan en de camping waar we gaan overnachten  is ook erg nat, er staan overal grote plassen op de paden.

Overigens heeft Spanje geweldig mooie wegen en moeten we weer even wennen dat er geen mensen, geiten en honden oversteken.

11 december2012. We staan nu al enkele dagen op een grote camping in de buurt van Cadiz. Het is niet druk op de camping. De meesten zijn overwinteraars die tot de lente hier blijven. Wat Engelsen, Duitsers een paar Nederlanders en een enkeling uit een van de andere europeesche landen. De gemiddelde leeftijd van deze overwinteraars ligt rond de 70 jaar. De meesten hebben wat kerstversiering in en om hun kampeermiddel aangebracht. In de supermarkt en de huizen in de omgeving is niets te zien van een naderende kerst. De omgeving is mooi. Bossen en rotsen langs de kust, hier en daar een stuk strand. De hoofdwegen zijn verhard, maar veel straten zijn gewoon zandwegen. Het weer is prima, zonnig, weinig wind en rond de 15 graden. Het wordt hier pas na zessen donker en dan koelt het meteen flink af.

Morgen vertrekken we naar Salamanca om te overnachten en de dag erna hopen we frankrijk te bereiken. Terug naar een winters Nederland.

13 december 2012: Sinds gisteravond, na een rit van 600 kilometer over 4 baans wegen waar niemand rijdt, in Salamanca. Het is hier koud, veel wind en nachtvorst. Vanmorgen met de bus naar de oude stad gegaan. Het miezert een beetje, maar we laten ons niet afleiden. Salamanca is een mooie oude stad met enorm veel oude gebouwen. Jammer genoeg stonden een aantal gebouwen in de stijgers en was men op diverse plaatsen podia aan het bouwen voor feestelijkheden rondom kerst.

We waren aan het begin van onze reis op dezelfde camping, toen zag alles er mistroostig uit door de regen. Nu zijn alle bladeren verdwenen en zijn de bomen gesnoeid. Alles ziet er wat beter uit. Blijkbaar is er ergens een boot met engelsen aangekomen, waren we gisternacht met 8 kampeerders om te overnachten, nu staan er zestien campers en/of caravans, voor het merendeel engelsen op weg naar het zuiden. De weersvoorspellingen zijn slecht, er komt veel regen, morgen verder naar het zuiden van Frankrijk, ruim 500 kilometer te gaan.

17 december 2012

De reis van Salamanca naar St. Jean de Luz in Frankrijk verliep prima. De voorspelde regen hebben we onderweg niet gezien, wel stond er erg veel wind.

De regen kwam wel, maar toen stonden we al op een camping.

Vanuit St.Jean de Luz gisteren naar Parijs gereden en vandaag zijn we heelhuids thuis aangekomen.

Alle lezers bedankt voor het support en de belangstelling. Wij hebben genoten, en eigenlijk was de reis te kort.

Nu maar eens alles opruimen en dan kerst.