bubbles.reismee.nl

Marokko 2013/2014 deel 2

22 december: Niets meer te merken van voetbal vandaag. Op de camping is het een komen en gaan van voertuigen, er zijn mensen, vnl. Fransen, die alleen voor de kerstvakantie naar zuid-Marokko gaan, dat betekent dat ze haast hebben; overnachten en de volgende ochtend snel weer verder. Vandaag was het zonnig en windstil, een heerlijke dag en we zijn naar een wijk gefietst hier 7 km vandaan. Volgens de buren was daar en overdekte markt met verse groenten. We hebben die overdekte markt gevonden en na een rondje over de markt in een cafeetje bij de markt koffie en sap gedronken. Thieu bestelde Fanta Orange en kreeg een heel groot glas vers sinaasappelsap. Kosten: minder dan 1,5 euro voor koffie en sap. In hetzelfde cafeetje serveerden ze ook Kebab. Op de vraag of we die ook konden meenemen werd onmiddellijk kebab met frites klaargemaakt en ingepakt. Lekker makkelijk en na opwarmen van de Kebab hadden we met een kropje sla een heerlijk avondmaal.

23 december: vandaag met de camper naar het centrum van Marrakech gereden, Nog steeds erg veel politie op de been, meerdere controleposten als we naar de stad rijden. Later begrijpen we waarom, de koning verblijt in de stad tot na kerst. Op de parkeerplaats achter de beroemde moskee van Marrakech kun je overnachten, dit jaar kun je er zelfs elektriciteit krijgen voor je camper. De overnachtingsprijs is dan ook 4 euro hoger dan vorig jaar. Voordeel is dat je maar 100 meter van het centrale plein staat. Er staan nog meer campers en in de stad is het enorm druk. Dichtbij is een kantoor van Maroc Telecom en daar we wat problemen hebben met het opwaarderen van onze pre-paid internetdongel wandelen we naar dat kantoor toe. Het probleem met de dongel is snel opgelost en we gaan nog even zitten in het bijbehorende park. Als we weglopen bedenk ik na 100 meter dat ik de fotocamera ook bij me had toen we gingen zitten. We lopen terug maar vinden geen camera. Terug bij de camper is ook daar de camera niet. Dan snel naar het kantoor van Maroc Telecom, misschien is ie daar afgegeven. Halverwege kom ik drie jongens tegen die een camera lopen te bestuderen, de mijne. In een opwelling probeer ik de camera af te pakken, maar dat lukt niet en volgens de heren is het hun camera. Ook de mededeling dat ik dan nu naar de politie ga maakt geen indruk. Misschien had ik heel hard moeten gaan gillen om een opstootje te veroorzaken, maar ja…. Weg camera dus. Gelukkig was het een oude camera en stonden alle gemaakte foto’s tot nu toe al op de computer, maar het blijft vervelend.

Om 18.00 een taxi naar het vliegveld genomen. Daar waren we keurig om 18.30. Het vliegtuig met de kinderen was al geland, dus dat ging goed. In de aankomsthal van het vliegveld was het erg druk en het duurde ruim een uur voordat de kinderen er waren met hun bagage. Nadat de bagage in het hotel was gebracht zijn we in een restaurant aan de rand van het plein wat gaan eten.

24 december; Om 5.15 werden we gewekt door het geluid ut de moskees in de buurt van de parkeerplaats waar we overnachtten. Tijd voor het gebed, maar niet voor ons en we draaien ons nog een keer om.

Om 10 uur voor de zekerheid bij Maroc Telecom gaan vragen of ik daar mijn camera heb laten liggen, maar helaas…Ze willen wel om 2 uur de bewakingsvideo nakijken om te zien of iemand de camera gepakt heeft. Heel erg lief, maar daarmee komt de camera niet terug. Na ons bezoek aan Maroc Telecom zijn we gaan ontbijten aan de rand van het Djemaa El Fna plein. Het is dan al behoorlijk druk op het plein, allerhande “kunstenaars” zijn al aanwezig om het publiek te vermaken en zo de kost te verdienen. Na het ontbijt met Tamara, Raimond en Jean de El Baadi paleisruine bezocht. Op de muren nestelen de ooievaars. Daarna naar de graven van de Sadien dynasty, zij leefden rond de 16e eeuw. Zelfs met plattegrond in de hand hebben we moeite de graven te vinden, ze liggen nl ergens verstopt en de toegang is een supersmal steegje. Daarna lunch op het dakterras van een restaurantje. Om 15.00 met de kinderen nog een afzakkertje genomen in de camper en toen teruggereden naar de camping. Op de camping is het inmiddels erg druk. Veel mensen gebruiken deze camping om te overnachten op weg naar nog zuidelijker plekken. Naast ons zijn nederlanders aangekomen voor een overnachting op weg naar het zuiden, ze hebben een soortgelijk hondje als bubbles en de twee honden zijn erg blij met elkaar. Na een douche is het tijd om de kinderen te ontvangen voor het kerstdiner in het restaurant. Ze brengen een kerstboompje mee dat verlicht wordt via de usb-poort van de laptop. Het campingrestaurant is aardig vol en leuk aangekleed voor kerst. Het diner is lekker en gezellig en tegen tienen haalt een taxi de kinderen weer op om hen terug te brengen naar hun hotel in de stad.

25 december: De kinderen genieten een vrije dag in het centrum van Marrakech en wij doen rustig aan op de camping. Er is een wasje te doen en bubbles moet nodig gekamd worden. We hebben inmiddels een huurauto en hebben boodschappen gedaan, wijn, bier en voedsel moesten worden aangevuld. Er staat veel wind vandaag, dus de was is snel droog. Onze andere buren kwamen tegen de avond terug van 2 dagen Ait Benhaddou met hun kinderen en kleinkinderen, dus een heel verhaal van de buurkinderen over hun reisje.

Er is gisteren ook een georganiseerde reis gearriveerd met 20 vw-camperbusjes, zij gaan volgens zeggen morgen weer terug naar het noorden. We hebben ons eigen kerstdiner vandaag klaargemaakt en met een glaasje wijn genoten in de camper. Op Tv zijn kerstprogramma’s en inmiddels regent het hier.

26 december: Vandaag om half elf de kinderen opgehaald in Marrakech centrum voor een bezoek aan de Ourika Vallei. Het is een 75 km lange kronkelende doodlopende weg langs een rivier door een schitterend landschap. Er staat weinig water in de rivier en overal zijn restaurantjes met terrasjes langs de rivier. Helaas liggen de meeste terrassen in dit jaargetijde in de schaduw, niet echt aantrekkelijk. Er zijn ook overal pottenbakkers en tapijtwinkels langs de weg. Overal lopen gammele bruggetjes naar de overkant van de rivier. Aan het einde van de route ligt een dorpje met nog meer restaurantjes en souvenirwinkeltjes. Langs de route zijn verschillende parkeerplaatsen van waaruit je een mooi uitzicht over de vallei hebt; op deze parkeerplaatsen zijn ook de souvenirverkopers en wat dromedarissen aanwezig. Ze doen allemaal hun uiterste best om hun koopwaar aan de man te brengen. Helaas weinig kopers.

Uiteindelijk koop ik een kettinkje van een oude man die er ziek en hongerig uitziet. De prijs van zijn kettinkjes is in rap tempo 60% gezakt en de man ziet er beroerd uit.

Na een lunch in een aardig restaurant gaan we op zoek naar de watervallen. Onmiddellijk bieden de gidsen zich aan, maar we willen zelf op pad. Via een gammel bruggetje komen we op een pad richting watervallen. Het pad is erg rotsachtig en het dreigt een ware klimpartij te worden. Een erg lastige route voor Bubbles, dus ik ga met Bubbles terug naar het restaurant om op Thieu en de kinderen te wachten die wel verder klimmen. Zij horen onderweg dat er nauwelijks water is in de watervallen, tot bij de watervallen is het nog een uurtje klimmen en ook zij komen na een tijdje terug zonder de watervallen gezien te hebben.

In de avond zijn we door de kinderen getrakteerd op een gezellig diner in een heel erg mooi en druk bezocht restaurant. In het restaurant treden buikdanseressen op, zij geven geen show, maar komen bij de diverse tafels om de mannen te verleiden met hun te dansen. Uiteraard verwachten de dames een geldelijke beloning voor de aandacht die ze je geven. Om dat duidelijk te maken hebben ze bij binnenkomst al een biljet van 100 dirham tussen de spaghettibandjes van hun outfit zitten.

Om elf uur gaan we terug naar de camping, het Djemaa el Fna plein is zo goed als leeg; alle kunstenaars zijn verdwenen, net als het publiek. De restaurantjes zijn aan het opruimen, morgen begint het hele circus opnieuw.

29 december 2013: Eergisteren de camper opgeruimd en reisklaar gemaakt, de kinderen zijn naar de camping gekomen voor het laatste diner in Marokko. Ze hebben eerst de souk leeggekocht en de toegestane kilo’s bagage worden ruim overschreden, dus we stoppen wat aankopen in de camper om mee te nemen naar Nederland. Gisteren zijn de kinderen met de hoteltaxi naar het vliegveld gebracht en wij vertrokken om 08.00 vanuit Marrakech naar het Noorden. Onderweg is het in eerste instantie nogal mistig, maar er is weinig verkeer op de tolweg en we kunnen goed doorrijden. Ten zuiden van Casablanca is een auto meerdere malen over de kop gegaan en ligt in de vangrail, de hulpdiensten zijn aanwezig. Er gebeuren erg veel ongelukken in Marokko, velen rijden ongedisciplineerd, geen rekening houdend met andere verkeersdeelnemers, en ze weten de claxon erg makkelijk te vinden, dus er is altijd veel getoeter op de weg. Ze houden ook van de korste weg van A naar B, voetgangers laten zich dus niet hinderen door hekken of autowegen, en als je met je auto links af wil doe je dat, maakt niet uit of je een andere verkeersdeelnemer hindert. In de buurt van Casablanca begint het ook te regenen, de eerste regen die we zien sinds weken, onze vooruit van de camper blijkt nog steeds lek ondanks alle kit van de eerste dagen. Heel vervelend en een handdoek moet het lekkende water dan maar opvangen. Rond de middag gaan we tanken en gaan op de parkeerplaats staan om een boterham te eten. In een gebouwtje bij het tankstation is een gebedsruimte en blijkbaar is het tijd voor een gebed, Binnen enkele minuten staan we zo ongeveer vast geparkeerd door auto’s waarvan de chauffeurs blijkbaar moeten bidden. Parkeervakken hebben geen betekenis meer en snel verhuizen we naar het eind van de parkeerplaats alvorens muurvast klem gezet te worden. Omdat de reis voorspoedig verloopt besluiten we door te rijden tot een camping 30 km ten zuiden van Ceuta. Rond vijven komen we aan op de camping in Martil, de camping is al aardig gevuld met campers, blijkbaar allemaal inkomend want het meisje van de receptie vraagt waar we vandaan komen; Ceuta of Tanger-Med. Ze kijkt wat verbaasd als ik zeg dat we op weg zijn naar Ceuta.

We hebben er 650 km opzitten vanaf Marrakech, een fikse rit voor een dag en bubbles is heel blij dat ze uit de bench mag.

Martil is een heel mooi kustplaatsje aan de middellandse zee in Noord Marokko, Ze hebben een kilometerslange goed onderhouden boulevard, de camping ligt maar een paar honderd meter van het strand, maar heeft erg verouderd sanitair, sinds dit jaar meer dan 1 warme douche, alles blinkend schoon.

Tegen de avond krijg ik koorts en ben ik snipverkouden.

Na een goede nachtrust en een paar paracetamolletjes vanmorgen via een heel mooie kustroute naar de grens gereden. Het is vrij druk bij de grens naar Ceuta, veel marokkanen en spanjaarden die de grens over willen. We laten de paspoorten afstempelen, bij de volgende post de formulieren als bewijs dat we de ingevoerde auto weer mee nemen naar huis afstempelen, alles gaat snel en niemand die het wil hebben over een mysterieuze aanhanger. Net als we denken, dat het erg snel gaat vandaag zet de douane ons aan de kant, wat kloppen en tikken op de camper, eentje kijkt in wat kastjes en bekijkt ernstig de boiler/verwarmingscombinatie. Daarna verdwijnen de heren en mogen we doorrijden. De Spanjaarden zijn alleen geinteresseerd in de hond. Inentingsboekje wordt bekeken en een beambte wil bubbles graag zien . Bubbles zit in de bench en ik vertel dat hij dan maar even mee moet gaan kijken in de camper. Toen mochten we doorrijden, maar even later staat er politie die weer papieren wil controleren. De agent vraagt hoe lang we erover doen om nederland te bereiken, we zeggen dat dat toch wel een dag of vijf duurt. Hoe moet dat dan met nieuwjaarsavond vraagt hij ontdaan, die vieren we gewoon in

Spanje leggen we uit en we mogen doorrijden. Dit soort controles vinden nog diverse keren plaats voor we de haven van Algeciras kunnen uitrijden. Deze keer maakten we de overtocht op een snelle Ferry, een enorme boot met erg veel zitplaatsen verdeeld over een paar lounges. Overal kun je zakjes krijgen in geval je zeeziek wordt. De Ferry maakt ook nogal wat schommelende bewegingen onderweg.

Om vier uur komen we aan bij de camping in Manilva, 40 km ten oosten van Algeciras. De camping is goed gevuld maar heeft nog een plek voor ons. Hier blijven we in elk geval tot na nieuwjaar.

Het tijdsverschil van een uur is wel even wennen, wekenlang keken we om 19.00 naar het Nederlandse 20.00 journaal.

2 januari 2014.

Het weer is hier tot nu toe wel aardig in vergelijking met Nederland, er staat vrij veel wind en de zon schijnt veel. Overdag is het een paar uur heel erg lekker om in de zon te zitten of te fietsen. Wel wordt er voor de komende dagen regen voorspeld. De camping is de meest luxe die we ooit bezocht hebben en dat is echt genieten. Als je gaat douchen zeker weten dat er water, zelfs warm water uit de douchekop komt zonder eerst te controleren of de kraan en douchekop aanwezig zijn en zonder vooraf te checken wat de watertemperatuur vandaag weer is. Alle kampeerders lijken erg praatgraag, dus het kan best even duren voor je je bestemming bereikt als je naar het toiletgebouw wilt. Ze hebben hier zelfs een wasdroger die je was helemaal droog blaast voor 1 muntje. Wel lastig dat je even moet opletten welke taal aan de beurt is, was in Marokko alles frans, hier is geen fransman te bekennen, alles duitsers en vooral veel engelsen.

De camperaars blijven zich verplaatsen, zelfs op oudjaarsdag waren er aankomende en vertrekkende kampeerders.

We hebben deelgenomen aan de door de camping georganiseerde oudjaars party. Eerst een maaltijd in buffetvorm die overheerlijk en goed verzorgd was, daarna live muziek en om middernacht champagne. Bij aankomst in het restaurant was er voor iedereen een zakje met pruik, toeter etc. Die moesten blijkbaar tegen twaalven als persoonlijke versiering dienen.

De meeste deelnemers aan de party waren engelsen. Toevallig zaten we naast een duits stel dat we net na aankomst hadden leren kennen. De man was net zo toevallig op 1 januari jarig. Na het eten gingen de engelsen dansen, maar ondanks de muziek misten we de sfeer van oudjaarsavond. Het was een beetje saai. Ook buiten was er weinig te beleven, geen knal te horen, ergens in de verte lichtte de lucht op, mogelijk van vuurwerk.

Je kunt hier kilometers ver langs het strand fietsen via een verhard pad. Het strand is verlaten in dit seizoen en alle aanwezige strandtentjes zijn gesloten. De restaurantjes in de aangrenzende dorpjes zijn veelal ook gesloten.

Ergens heeft een kunstenaar 3-dimensionale figuren gemaakt van strandzand, heel erg mooi om te zien. Ook staat de spaanse versie van gelukkig nieuwjaar erbij, gemaakt van zandletters. Tegen de boulevard ligt een zeil waarop je een geldelijke beloning voor dit moois kunt gooien. We vonden dit kunstwerk wel een euro waard.

Vandaag een sombere dag met nu en dan wat regen, ook dat hoort erbij.

Morgen maar weer eens opruimen en dan zaterdag naar Salamanca. We naderen langzaam Nederland weer.

5 januari 2014:

Eergisteren heeft het bijna heel de dag gemotregend in Estepona. Tussen de druppeltjes door hebben we opgeruimd en de camper schoongemaakt.

Gistermorgen om 08.00 zijn we in de regen vertrokken naar Salamanca. De voorruit lekt nog steeds flink, 2 natte handdoeken zijn het resultaat van 1 nacht regen. Toen we vertrokken was het nog donker. Het was zaterdag en er was niet echt veel verkeer op de weg. In de buurt van Caceres valt er natte sneeuw. Je kunt ook zien dat het al erg veel geregend heeft, overal in de akkers staan grote waterplassen. In Merida zijn alle riviertjes buiten hun oevers getreden. Er zijn langs deze weg erg veel ooievaarsnesten, maar er is maar een enkel nest bewoond op dit moment. Op sommige plaatsen heeft men de zonnepanelen niet op huizen geplaats, maar in het veld; honderden zonnepanelen bij elkaar. Ziet er wat vreemd uit. Onderweg hebben we in een tankstation ducktape gekocht, er wordt nog meer regen voorspeld op de rit naar Nederland en de lekkende voorruit begint erg vervelend te worden. Bubbles gedroeg zich als een voorbeeldig hondje, 650 km in de bench en ze gaf geen kik. Was wel erg blij toen we eindelijk in Salamanca aankwamen. Toen het droog werd hebben we de ducktape over de raamrubbers van de voorruit geplakt. Vandaag weer op tijd uit Salamanca vertrokken, opnieuw een lange rit naar een plaatsje in Frankrijk dicht bij de Spaanse grens. Onderweg weer veel regen, maar de ducktape helpt voorlopig, geen lekkage vandaag. Onderweg komen we erg veel caravans en campers tegen, op weg naar warmere oorden. We worden ingehaald door veel fransen, zwitsers en heel veel portugezen, ze lijken allemaal met vaart op weg naar huis nu de kerstvakantie ten einde loopt. Na ruim 1200 km in twee dagen gereden te hebben is het tijd voor minstens een rustdag alvorens verder noordwaarts te rijden.

Meer foto’s op:

http://picasaweb.google.com/mg.parren/Marokko20132014#

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!